Adempauze om uit de schulden te komen

[Abigail]

Toen ik mij in april 2013 aanmeldde voor schuldhulpverlening, werden mijn schulden in ras tempo in kaart gebracht en werd meteen met de schuldeisers contact opgenomen. Ik werd vrijwel vanaf het begin niet meer geconfronteerd met incassobureaus en deurwaarders. Ook ging mijn salaris vanaf de aanmelding meteen naar de hulpinstantie en werd alles wat ik niet voor vaste lasten en leefgeld nodig had gereserveerd voor aflossing van de schulden, ook toen nog niet bekend was of het een minnelijk traject of WSNP zou worden. Eigenlijk werkte dit dus al zoals de adempauze. Het heeft mij heel erg goed gedaan dat ik toen wat uit de wind werd gehouden en samen met mijn schuldhulpverlener orde op zaken kon gaan stellen. Ik ben dus ook erg blij dat dit nu ook wettelijk geregeld is.

Het mes snijdt ook nog eens aan twee kanten. Zodra de adempauze in gaat, gaat er al geld gereserveerd worden voor aflossing. Mijn minnelijk traject werd pas eind mei 2014 definitief. Ik had toen al een jaar gespaard voor aflossing van mijn schulden. Tel je daar nog eens drie jaar minnelijk traject of WSNP bij op, dan is er meer gereserveerd voor aflossing dan wanneer er pas met ingang van het officiële traject (van doorgaans drie jaar) gereserveerd gaat worden. In mijn geval betekent het dat ik al mijn schulden kan aflossen én dat ik daar, als ik zo doorga, vijf maanden eerder dan gepland mee klaar ben. (Eind dit jaar al; ik kijk daar zó naar uit!)

Zoals elders in dit lijntje ook wordt gezegd: er zou meer aandacht moeten komen voor het voorkómen van schulden. Enerzijds door het de consument moeilijker te maken om te lenen, keurmerken aan financiële instanties uit te delen en deze ook te controleren, wettelijke maxima aan rentepercentages te stellen enz. Anderzijds door jongeren al vanaf de basisschool sterker en bewuster te maken door voorlichting over omgaan met geld te geven. (Misschien moeten de ouders hier ook maar aan mee doen.) Niet alleen puur cijfermatig maar ook in de zin van 'levenskunst'; kinderen duidelijk maken dat zij zelf verantwoordelijk zijn voor hun gedrag, dat geluk niet zit in bezittingen en dat het nergens voor nodig is om aan iedere koopimpuls toe te geven.

[nooitmeer]

WSNP moet het aller, allerlaatste middel zijn. Tot die tijd moet er toegankelijke, en vooral duidelijke, hulpverlening zijn. De regels voor deze hulpverlening moet ook niet strenger zijn als de regels in een WSNP traject zoals je ze nu nog wel eens tegenkomt.
Overigens zou vrijwillige bewindvoering enkel moeten kunnen om schulden te voorkomen maar niet om ze op te lossen, daar zijn andere instanties voor. Veel bewindvoerders hebben geen idee waar ze mee bezig zijn wanneer ze geconfronteerd worden met problematische schulden. Je kan het ze niet eens kwalijk nemen, het zijn verkapte boekhouders geen hulpverleners.

Voor de grap zou je eens moeten kijken welke gezinnen en personen in de problematische schulden terecht komen. Vaak zijn dit gezinnen met een meer dan modaal inkomen die geen aanspraak kunnen maken op toeslagen. Dit is het product van het "nivelleren" zoals we te danken hebben aan de linkse politiek. Pas vanaf een inkomen van 45.000 of meer begint het nivellerings effect web te ebben en hebben deze gezinnen voldoende inkomen. Tot die tijd hebben ze minder dan gezinnen met toeslagen.

[chapter]

Die 6 maanden bestond al in moratorium maar bleek vaak veel tekort te zijn. Persoonlijk denk ik dat % dat terug afglijden veel hoger als 16%. Wat denk je van mensen in bwv dit is schrikbarend hoog en doet zeer groot beroep op de bijzondere bijstand. Bijstand bv is laag maar toch zijn er mensen die ermee rond kunnen komen en zelfs op vakantie kunnen. Hoe is mij een raadsel. Ik ken vanuit mijn werk veel mensen in bwv maar blijven erop los bestellen. Hebben vaak tot nooit internet bankieren dus ideale kan niet maar bestellen toch.