oproep voor artikel in Gelukkig

[Xdewit]

Ik vroeg me af of iemand op deze oproep heeft gereageerd?
Ik moet zeggen dat ik het een opmerkelijke oproep vond. De mensen hier zijn toch nog bezig met het hoofd boven water te houden, nou, de meeste misschien.
Ik moet gelijk zeggen dat ik henderina ken, want ik schrijf voor het blad sinds dit jaar. Wat ik altijd een wrijvingsvlak vind, is vrijwillig 'eenvoudig' leven of gedwongen door omstandigheden je heel veel te ontzeggen, niet mee te kunnen doen. Dat merk ik ook in het blad. Ik zie dat eigenlijk wel vaak: we kopen niet veel, gaan minimalistisch leven omdat we dat willen en daar grote poeha over maken. Google maar eens, een heel blogland vol.
Je merkt ook dat deze vrijwillig eenvoudig levende mensen zich denken te kunnen meten aan de niet vrijwillig eenvoudig levende mensen. Het gevoel erachter is toch echt anders naar mijn mening.

Ik ben dus wel van mening dat je zelf heel veel zelf kunt doen en daar heel veel geld mee bespaart, alleen in de stukjes die ik schreef voor Gelukkig, merkte ik dat mensen weinig zin hebben in "dingen zelf doen".  Ik werk heel hard om mijn kinderen enigszins een beetje normaal (in ieder geval naar mijn maatstaven normaal) leven te kunnen geven. Besparingen doe ik vooral op voeding door zelf veel dingen te doen (daar heb je haar weer;)) en veel tweedehands zoeken. Maar je hebt er een dagtaak aan. ook de organisatie van de voorraad (ben al 2 dagen bezig nieuw ingeslagen spullen op te bergen), het koken, het bijhouden van de voorraad etc kost veel tijd en energie en vraagt veel creativiteit.
er zijn van die dagen dat ik struikel over mijn wallen

Om een kort verhaal lang te maken: ik vroeg me het vervolg af van de oproep

[Buster]

Ik heb in elk geval niet gereageerd

Meestal wordt een verhaal van een paar jaar samengevat in een paar zinnen, het doet hoe dan ook altijd afbreuk aan het echte verhaal. Wat je vaak terug hoort is "jammer dat ze dat of dat eruit gelaten hebben" of "dat was niet wat ik bedoelde"
Ik heb een paar jaar geleden meegewerkt aan een artikel in de Grazia, samen met Chrissy.
De journaliste vroeg me of ik ooit bij een psycholoog was geweest. Ik heb eerlijk geantwoord dat ik 3x naar een Sociaal Psychiatrisch Verpleegkundige was geweest. Het halve artikel gaat erover dat het zelf zover kwam met mijn erge situatie dat ik ten einde raad naar de psycholoog ben geweest. Beetje jammer,.. dat was namelijk in de periode dat ik door mijn werk een burn out kreeg, dus duuhuuu dat ik hulp heb gezocht.
Zucht. En dat was mijn laatste keer dat ik iemand anders mijn verhaal heb op laten schrijven.

Ben wel benieuwd hoe jij daar tegenaan kijkt,.. zeg maar vanaf de andere kant van de pen

[Xdewit]

Ik snap het helemaal Buster! Ten eerste schrijf ik zelf niet sensationeel, daar houd ik niet van. Ik heb leren schrijven op een andere manier dan de meeste journalisten nu schrijven (hype creeeren, een verhaal mooier maken omdat het beter aansluit bij de doelgroep etc.).
Ik heb zelf ook een keer een interview gehad omdat ik een eigen bedrijf had en een webshop. Bleken ze mijn webshop en die van iemand anders tegenover een succesvolle internetondernemer te hebben gezet: wij zo'n beetje als de zielepieten en zij de schitterende ster. Dat was de laatste keer dat ik een interview heb gegeven! BAH tegen dit soort praktijken, maar ja, het is wel wat verkoopt en dan heb je gelijk de reden waarom ik niet als journalist werk, ben niet geschikt om verhalen op te kloppen

[peter]

Ik heb het ook niet zo op televisiemakers, journalisten en zgn studenten die "ons" gebruiken voor hun verhaal. In hun ogen zijn wij slechts "materiaal". Je mag je verhaal vertellen, dit gebruiken ze in hun artikel, waarvoor ze goed betaald krijgen. Ons verhaal is big business voor hun, goedkoop televisie maken of een knallend artikel, waarmee kijkcijfers en lezers worden bereikt. Hun doel is hiermee geld te verdienen.

Ik heb een aantal keren de wedervraag gesteld of de schuldenaren een percentage konden krijgen van de winst op het programma. Het antwoord was, dat ze hulp krijgen van een professionele budgetcoach of een leuk dagje in de studio of nieuwe kleren of ze konden hun verhaal kwijt. Het zijn bikkelharde, puur op het geld gerichte mensen.

Ze reageren vaak boos, als wij hun oproep niet willen plaatsen, of als er veel commentaar is gekomen op hun oproep. Zoals een dubbeltje op zijn kant. Ze willen geen negatieve verhalen over hun programma of verhaal. Mensen schijnen toch verder te zoeken dan alleen het verhaal. Alles gaat om de lezers, kijkers.

I.o.m. ons kunnen ze een oproep plaatsen. In het vervolg gaan wij een wederdienst vragen aan zo'n programmamakker of journalist. Wij vinden dat zij, een gedeelte van de opbrengst moeten schenken aan de deelnemers. Tenslotte het verhaal wat iemand verteld + het beeldmateriaal, daar heerst (hun) auteursrecht op. Ze verdienen er genoeg aan, dus dit moet mogelijk zijn. Ze vergeten één belangrijk ding, de situatie van de deelnemers verandert niet! 

[Xdewit]

Peter, wat een GENIAAL IDEE! Dank je dat je zo voor 'ons' opkomt!
Ik heb er persoonlijk echt problemen mee met hoe de media omgaat met toch vaak mensen in een zwakkere situatie. Dit zou een mooi tegenwicht zijn.

[peter]

Ga er niet vanuit dat ze dit zullen doen, dus je zal minder of geen oproepen meer zien.

[Xdewit]

Nee, denk ook niet dat dat in de lijn van de verwachtingen mag liggen. Maar als tegengeluid wel erg goed 

[Chrissie]

Xdewit , ik heb ook niet op de oproep gereageerd die ene keer die ik met samen met Buster in het blad Grazia heb gedaan vond ik voldoende daar blijft het bij!