Savannah meldt zich

[Lady Savannah]

Dag allemaal,

Allereerst mijn complimenten. Wat een fijne plek is dit! Ik kijk hier, met flinke tussenpozen, al behoorlijk wat jaartjes rond, en het valt me iedere keer weer op hoe behulpzaam en meelevend er altijd weer wordt gereageerd.

Nuja, dan mijn verhaal...
In september 2015 heb ik mij hier aangemeld, me voorgesteld, en vervolgens niet meer terug geweest. Ik moest eerst helderheid krijgen. In mijn hoofd, in mijn huis, in mijn financiën. Kortom, in mijn leven.

De problemen zijn (als ik nu terugkijk) al begonnen toen ik nog bij mijn ouders thuis woonde. Er was nooit geld en er waren altijd problemen. Mijn ouders leefden flink boven hun stand en konden dat op een gegeven moment financieel natuurlijk niet meer rondbreien. Ik was toen 17 en in plaats van lekker de puber uit te hangen, was ik druk met het opvoeden van mijn twee veel jongere zusjes, en met mijn werk. Ik mocht namelijk niet studeren en moest gaan werken, zodat ik thuis kostgeld kon gaan betalen. Toen er vervolgens problemen kwamen met de auto van mijn ouders maakte ik, met mijn vader, de eerste gang naar de bank. Een lening van 10.000 gulden op mijn naam, waarvoor mijn vader meetekende, om een nieuwe auto te bekostigen. Wist ik veel... Ik was nog niet eens volwassen, en verstand van dat soort zaken had ik niet. Was me nooit bijgebracht. Vanaf dat moment hoefde ik nog maar de helft van het kostgeld te betalen. De andere helft was voor het aflossen van de lening.

ik ben mijn huis uit gegaan op mijn 19e. Met al mijn spulletjes, en die lening op mijn naam. Nouja, lang verhaal kort, daar kon ik natuurlijk volledig voor opdraaien.

De problemen hebben zich de jaren daarna opgestapeld. Geen financieel inzicht, verslaafd vriendje, diverse psychische problemen door mijn verleden enzovoorts. Ik heb het financieel mijn hele leven lang zwaar gehad, maar het altijd net weten te redden.

Nu nemen we even een flinke sprong in de tijd. In 2011 werd ik ziek en ging ik bijna dood. Toen ik daar uiteindelijk doorheen ben gekomen besloot ik: "Nu moet het anders!"
Ik meldde me aan voor schuldhulpverlening en er werd een traject opgestart. Ik ben gaan sparen en alles verliep voorspoedig. En toen leerde ik weer iemand kennen. Ik was gelukkig, verliefd, en redelijk snel zwanger, dus we moesten verhuizen (want ik zat op een 1-kamer appartementje). Helaas konden we op korte termijn niets in onze gemeente vinden, dus in een andere gemeente particulier gaan huren. Met onze beide inkomens was dat, ondanks het schuldentraject, prima te doen.
Mijn schuldhulpverlener zou mijn dossier doorsturen naar de hulpverlenende instantie in mijn nieuwe gemeente, en daar zou het traject volgens haar worden voortgezet. Lang verhaal kort, dit is gruwelijk mis gelopen, waardoor het traject werd beëindigd. Vervolgens ben ik met mijn toenmalige vriend, de financiën en een rekenmachine aan de tafel gaan zitten, hebben we de hele boel doorgerekend, betalingsvoorstellen richting de schuldeisers gemaakt, en ben ik het zelf gaan doen. Ook dit verliep prima, zonder noemenswaardige problemen. Totdat mijn vriend mij en de baby in de steek liet voor een ander, ons achterliet in een veel te duur huis, nouja, enzovoorts, je snapt het wel.

Door die enorme klap, en alles wat ik daarvoor al had meegemaakt waren mijn reserves op. Paniek, ontreddering, burn-out. Dit heeft mij mijn psychische gezondheid en mijn baan gekost. En ik kon me niet meer aan mijn afspraken met de schuldeisers houden. Ik ben met mijn kindje naar een anti-kraak woning verhuisd en heb twee jaar lang geprobeerd de eindjes aan elkaar te knopen, maar het ging gewoon niet. Dus, in september 2015 heb ik me aangemeld voor schuldhulpverlening.

Gelukkig ging het daarna weer een stukje beter met mij en ben ik (i.v.m. mijn WWB uitkering) gaan werken als vrijwilliger bij de Rechtswinkel in mijn gemeente. En ik heb een studie schuldhulpverlening opgepakt.

Inmiddels zijn we zover dat ik weer in een gewoon huisje woon, mijn financiële situatie weer stabiel is, ik weer een nieuwe baan heb en, joechei, eureka, vorige week heb ik het verlossende woord van mijn schuldhulpverlener ontvangen: Alle schuldeisers zijn akkoord gegaan met de voorgestelde regeling, dus met terugwerkende kracht zit ik nu vanaf oktober 2016 (toen is de schuldhulpovereenkomst en de schuldenlijst getekend) in een minnelijk traject!

Ik durf voor het eerst weer eens positief ingesteld de toekomst in te kijken. tegen de tijd dat mijn zoontje naar groep 3 gaat, zijn wij uit de schulden!

Ik zal hier niet zo heel erg vaak aanwezig zijn omdat ik het behoorlijk druk heb met mijn baan, studie, vrijwilligerswerk en kindje, maar als ik tijd heb dan ben ik er, en hopelijk kan ik hier ook mijn steentje bijdragen.

Liefs,
Savannah

[gewoon]

Ha Savannah

Wat een bemoedigend verhaal voor wie het nu nog niet lukt, het is je van harte gegund dat je in rustigere wateren gaat komen wat een grote veer kracht heb je,  was een heel zwaar begin.

Respect

[burningspirit]

Ja zeg...WAUW! Fijn dat je het hier deelt ook!
Ook van mij van hier uit : respect, veel sterkte bij de laatste loodjes voor dat je financiële vrijheid een feit is.
Je hebt het niet gemakkelijk gehad maar je bent enorm sterk geworden, lees ik tussen de regels door. Je bevestigt wat ik op dit forum al eerder zei: met volhouden, eerlijk en open zijn kun je heel ver komen!
Dank je wel Savannah  liefs van mij

[Lady Savannah]

Goh, jeetje, dankjewel voor jullie reacties. Zo zag ik het zelf eigenlijk nooit. Je doet wat je moet doen, anders redt je het niet. De eerste keer dat ik me dat realiseerde was toen ik zo ziek werd, en nu ik een kind heb is dat besef alleen maar sterker geworden. Ik ben al aan het vechten vanaf mijn 19e. Inmiddels ben ik 40... En het vechten is voorbij. Er is een vredesverdrag en het enige wat ik hoef te doen is dat naleven en dan komt alles in orde.

Maar als ik achterom kijk naar waar ik vandaan kom, wat ik heb meegemaakt, dan sta ik inderdaad inmiddels behoorlijk stevig in mijn schoenen haha. Soms een beetje te stevig ;-)

Wat ik wel merk is dat, nu het allemaal in kannen en kruiken is, en mijn minnelijk traject doorgang vind, ik me weer nerveus begin te voelen. Ik denk dat ik even moet wennen aan het niet ontvangen van dreigbrieven en het niet hoeven / kunnen ondernemen van actie. Het is uit handen gegeven en geregeld. Ik moet nu alleen nog regels naleven en zorgen dat ik de boel op orde houdt. Dat maakt me een beetje zenuwachtig.

[Smile]

Hallo  Savannah   je  mag  met recht  trots  zijn op jezelf en dat  je  zo n  vechter  bent  , respect hoor ! Je  bent  weer  op de goede weg , blijf deze  volgen en uiteindelijk komt alles weer goed . Straks kun je  met  je  kind en fijn nieuwe toekomst  krijgen , heel veel sterkte en  succes  toi toi     Groet, Smile

[Lady Savannah]

Dankjewel Smile :-)

[jan]

Een heftig verhaal, maar je bent bezig om je eruit te vechten en dit gaat jullie goed.

[Chrissie]

Hoi Savannah, Inderdaad net wat de anderen boven me ook zeggen een heftig verhaal maar je doet het zo goed, het gaat jou allemaal wel lukken jij redt dat wel!

[burningspirit]

Misschien een ideetje Savannah voor jou?
Wat wij doen, uitkijkend naar het einde van onze schuldregeling (WSNP) is een wens/droom bespreken met elkaar. Voor mij is het een houvast, mijn man is veel nuchterder. Maar ik zou heel graag met man (en als het ff kan ook de kinderen) een tocht maken door Noorwegen. Ik weet dat ik nog een poos geduld zal moeten hebben, maar ik fantaseer er soms lekker op los. Welke auto we dan meenemen, hoe we zullen slapen (tent of hut?) welke plaatsen we zullen bezoeken. Kennissen van ons wonen in Noorwegen, we zijn er al eens geweest zo'n 30 jaar geleden, op huwelijksreis. Kortom, beelden, contacten, herinneringen, alles om een wensdroom compleet te maken. Misschien gaat de droom nooit in vervulling (daar hou ik rekening mee) maar dan heb ik er alsnog veel plezier mee gehad, zolang we nog niet 'vrij' zijn.
Kortom: een keuze om naar uit te kijken, wat afleiding van de soms harde werkelijkheid. Voorlopig zijn er bij ons al anderhalf jaar voorbij ge vlogen en zitten we nu al op de helft. Met dank aan mijn fantasie 

[Carol]

Wat een goed verhaal, zo horen we het graag.

Savannah je komt er wel. You go, girl.

Burning Spirit wat een goed idee, ga ik onthouden.