Hi allemaal, ik ben hier een paar jaar terug veel geweest maar helaas, na ongeveer 2 en een half jaar schuldenvrij zie ik door de situatie voortvloeiend uit het COVID-19 mijn te goede erg hard terug lopen.
In het begin was ik erg voorzichtig/zuinig dan na een jaar denk je, ik val niet meer terug heb alles goed op de rit. Dan voor de liefde verhuis je naar een andere provincie. Baan is niet meer te doen, heb nog 6 maanden elke dag file gereden, 3 uur heen en 3 uur terug, ik was einde week gesloopt. Baan opgezegd en een nieuwe baan aanvaard. Dan nieuwe baan bevalt niet, dus per 1 maart weer een andere baan en dan; 16 maart, persconferentie het gaat niet goed, de volgende dag op het werk kon ik direct mijn bureau leegmaken de werkgever stopte mijn contract in proeftijd.
Na twee maanden kon ik terug komen, eerst voor 40 uur, nu voor 8 uur. Alles beter dan niets dacht ik maar er werd verwacht dat ik gewoon 40 uur zou werken terwijl ik 8 uur betaald kreeg. Ondertussen loop je met alles achteruit, Uwv die je verdenkt van opzet, 1 maart baan opgezegd en twee weken later ontslag.
Zoals ieder die in de WW heeft gezeten weet, je loopt 30% loon mis, in mijn geval zelfs meer daar ik hier in de provincie een heel wat lager loon krijg dan in de randstad. En ja, dan ga je weer eens zitten en een excel lijst maken van je in en uitgaven; oeps er gaat meer uit dat er in komt. Nu dus weer hard op de rem getrapt en bezuinigen op eigenlijk alles en voor mijn gevoel weer terug naar af. Echte schulden behalve belastingdienst heb ik niet maar ik moet nu heel hard mijn best gaan doen en weer leven van het minimum. Heb ik eerder gedaan, komt nu ook goed alleen ben ik bang mijn vriend die hier helemaal buitenstaat erin te betrekken.
Voor nu een heel verhaal, ik ga verder met mijn uitgaven lijst te bekijken en kom hier nu weer vaker voor de andere verhalen, herkenning en steun (geven en krijgen)
Liefs hopeloosje (moet ik eigenlijk hoopvol van maken)