Onze diepvries..... die moeten we wel leegeten nu, want de deur heeft een poosje op een kiertje gestaan, niet zo heel lang maar toch genoeg voor overmatige ijsvorming. Dus ik probeer nu via internet leuke feestelijke recepten te vinden, die weinig kosten en vanuit de diepvries worden gestart. Dit heb ik wel vaker gedaan en inderdaad kun je met wat je in huis hebt ook heel leuke versieringen en gezellige en lekkere dingen maken. Ik heb al even geleden wat kaarsen en waxinelichtjes ingekocht, toen die in de aanbieding waren, dus dat zit alvast goed.
En aan cadeautjes doen we nauwelijks. Zelfs voor de twee jarigen in december houden we het eenvoudig. En daarover is geen discussie meer, mijn schoonfamilie is nooit overdreven geweest en met mijn eigen familie heb ik amper contact. Ik mis dat wel, maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Wie weet zoekt iemand plotseling contact. Dan ben ik blij. En als het niet gebeurd, dan is het dus gewoon de tijd nog niet.
Als ik nu aan de december feestdagen denk, dan verlang ik ook echt alleen maar naar een beetje rust. Wat genoeglijk samen zijn, naar de kerk om mijn broeders en zusters te ontmoeten en verder een wandeling in het bos, wat voor weer het ook mag zijn. Ik zie het helemaal zitten.
Waar ik ook aan terugdenk is aan alle stress die de discrepantie tussen inkomen en uitgaven telkens weer geeft. Op dit moment zitten we weer eens in de spagaat. Niet door onze eigen uitgaven (voor ons is het nogal simpel: geld dat je niet hebt kun je ook niet uitgeven) maar door het gedoe met instanties van wie de websites niet werken, of slecht bereikbaar zijn, of fout op fout stapelen. Aanvragen om financiële ondersteuning in de kosten voor bijvoorbeeld schoolmaterialen, die zeer stroperig verlopen waardoor we een groot deel van ons leefgeld in regelingen hebben moeten stoppen, waardoor dan simpelweg onze voorraadkast weer leeg is. Maar weet je, dan komt in mij weer de hoopvolle gedachte naar boven: als God zorgt voor de musjes in het veld, zou hij dan niet voor ons zorgen? En steeds gebeurd dat ook: er komt een oplossing precies op het goede moment zonder dat we er iets voor hoeven doen. Als ons brood op is komt opeens de buurman met 8 broden aanzetten, over van de voedselbank in de buurt, omdat ze door het slechte weer niet zijn opgehaald. Dat soort dingen. En toen ik eens geen kleren had om me fatsoenlijk mee voor de dag te laten komen, kreeg via-via een complete garderobe, nette shirts, jasjes en pantalons, precies in mijn maat (korte armen en benen, maar wel een wat voller postuur
). Kortgeleden heb ik twee paar schoenen gekregen die perfect passen bij mijn uniform dat ik draag bij mijn vrijwilligerswerk op de historische tram: een kleine hak en comfortabele pasvorm.... en ja hoor precies mijn maat en niet veel gedragen! Zo is er steeds wel iets. En ik ben er blij mee. En dan heb ik gelukkig een man die af en toe zegt: "We hebben niet zo veel nodig". Dezelfde man die in vroeger jaren soms geld uit gaf als water
Over de feestmaand maak ik me dan ook niet echt zorgen. Dat was vroeger wel eens heel anders. Nu boor ik in mezelf de dingen aan die me al mijn leven lang diep tevreden kunnen maken. Simpel genoegens als handdoeken op kleur in de kast leggen. Of opruimen en afscheid nemen van heel veel spulletjes waar ik al jaren niet meer naar omkeek. Of eventjes net doen alsof we gaan verhuizen en in dat perspectief me ontdoen van allerlei overtollige ballast, zowel mentaal als materieel.
De hoop die mijn geloof me geeft is enorm groot en troostend. En dat kost helemaal niks. Zelfs de auto, waarmee we bijvoorbeeld naar de kerk reden en die ik zelf hopeloos in de prak reed een paar maanden geleden... is vervangen door een exemplaar, dat we voor bijna niks ter beschikking kregen van mensen die twee auto's teveel van het goede vonden.... ja echt, dit soort dingen gebeurd gewoon! Al is de auto niet van ons, we kunnen die gebruiken als we dat graag willen. Daardoor denken we ook steeds na en kiezen als eerste voor fiets of lopen en pas in laatste instantie voor de auto. Mooie levenslessen zijn dat. Niks is gewoon, alles is speciaal en we genieten er dubbel van.
En vandaag vond ik bij mijn zoveelste zoek- en opruimactie twee schriften. Eentje perfect geschikt voor de kalender die ik wilde maken voor de WSNP periode. En ook nog eentje met een indeling die geschikt is voor het bijhouden van een maandplaatje in deze periode. Ik had het idee al en nu hoef ik er niks voor te kopen ook! Jah! 2015 was een heel goed jaar. En we gaan vol goede moed naar het volgende. 2016!
En nu ga ik nog even kijken naar recepten met rode kool
liefs van mij
