Waar moet ik beginnen

Started by Astrid, Feb 12, 2017, 10:14 PM

Previous topic - Next topic

sacredfour

Astrid, bij wie loopt je doorlopend krediet? Is dit bij Interbank of een van de andere dochterondernemingen van Credit Agricole dan heb je de mogelijkheid om over de rente te onderhandelen.
Breek je creditcard in tweeën!
De menselijke geest die tijd en ruimte in het leven geroepen heeft om een model te creëren van het bestaan, is zijn werkelijke aard vergeten. Hij is het model geworden.

gewoon

#16
Ha SF sorry geweldige  forum  schrijver,  dat ik even je in de wielen rijd.

Knip die kaart in stukken is van de 100 keer  99 het juiste, dus zeker ook voor Astrid.

Zelfs door haar laatste ruimte op dat doorlopend credit,  te gebruiken om die kaart af te betalen vind ik ook een goede zet,  maar er moet wel een plan zijn.

Astrid die kaart afbetalen is zeker een goede keuze omdat die onredelijk duur is, maar ook moet je even duiken in de kosten waar je tegen aanloopt door achterstanden, boetes herinneringen met kosten en dergelijke, je hebt aan openstaande rekeningen eigenlijk niet veel,  op dit moment. ( los van de leningen )

Is nu een paar maanden zorg plus je energie,  heb aan je paar berichtjes geen volledig overzicht natuurlijk maar stel dat je dit op telt en komt op E 500,-- en dat bedrag tel je ook op jaar basis aan boetes of herinneringen met bij komende  kosten kan wel eens om de 100 %  draaien wat de eigenlijke achterstand is.

Dus lees het bericht je van Katniss  aub drie keer,  zit een grote wijsheid in op gesloten dat je beslist ook een buffer moet hebben voor tegen slagen, dus de ruimte die je hebt nu van slechts een paar duizend euro kun je zeker in zetten om die kaart af te lossen is gewoon heel slim,  maar die ruimte moet je als belangrijkste zien, en niet weggeven nu,  maar  zo snel mogelijk opbouwen met je gespaarde geld of aflossingen.

Pas dan  kun je met rust die veel te dure nare kaart door knippen omdat je elders ruimte ziet, voor en niet voorzien nood geval geld te moeten uit geven.

En dan koppel ik terug op SF die heeft echt gelijk door knippen dat ding,  binnen de  minuut  na  het je mogelijk is, liever vandaag dan morgen.

Astrid

De creditcard heb ik in stukken geknipt, wat mij wel een angstig gevoel geeft, dat ik nergens even snel geld kan toveren. Volgende maand is de CC schuld helemaal web. Ik heb nog 8 dagen te gaan met â,¬78 en een paar leftovers. Het wordt nu echt meten en passen om deze 8 dagen door te komen.

De angst slaat op dit moment wel toe, ik ben aan het hyperventileren

jan

Het begin is er, je hebt afscheid genomen van een middel om snel in de schulden te blijven. Rente op zo'n creditcard is hoog. Nu moet je leren omgaan met minder geld voor boodschappen. Je zult snel creatief worden.
Jan (een Ex-schuldige)

"Leven met schulden is zwaar, je staat er mee op en je gaat er mee naar bed."

Ik ben een christen en lid van de meest christelijke partij van Nederland (De SP !!!)

Moderator

Astrid

Wij zijn nu heel beperkt in wat wij kunnen doen. Ik kan de kinderen nu even niets bieden en ik moet noodgedwongen ze niet mee laten gaan met een schoolreisje. Ik wil dit niet zeggen op school dat dit de reden is, want ik schaam zo en ik voel mij echt verlaten door iedereen

jan

Dat je alleen voelt, is een emotie, het komt dat je schuldig voelt. Dit hebben veel mensen, je begint nu om straks te kunnen leven. Over een paar weken weet je niet beter.
Jan (een Ex-schuldige)

"Leven met schulden is zwaar, je staat er mee op en je gaat er mee naar bed."

Ik ben een christen en lid van de meest christelijke partij van Nederland (De SP !!!)

Moderator

gewoon

#21
Astrid

Heb je al een plan gemaakt of wel kun je erg nog uit komen op eigen kracht,  met zuinig gaan leven.

Lees dat je die kaart al hebt weggedaan.

Misschien is het wel handig aan te geven waarom je kinderen niet mee gaan,  heb vroeger aardig wat vakanties of uitjes geregeld  en als opeens een kind niet mee kon met een smoes dat zocht ik uit wat de echte reden was, en dan ging het kind gewoon mee gratis,  en werd het reisje dan maar minder luxe voor de hele groep,  daar werd verder niet over gepraat.

( minder luxe was eigenlijk geen sprake van kocht gewoon scherper in,  als je belt dat je met een groep kinderen komt en 2 gratis... geen probleem is het antwoord meestal )

Astrid

Ik ga dit echt niet vertellen, dan sta ik nog meer voor schut op het schoolplein. Ik kan dit niet hebben, ik voel mij nu toch al zo onzeker.

Marjan12

Quote from: Astrid on Feb 16, 2017, 11:25 PM
Ik ga dit echt niet vertellen, dan sta ik nog meer voor schut op het schoolplein. Ik kan dit niet hebben, ik voel mij nu toch al zo onzeker.

Je gaat ermee aan de slag en je moet je niets aantrekken wat de dames op het schoolplein vinden. Als je dit doet kom je nooit uit de schulden. Wat hun vinden is niet belangrijk.

burningspirit

Astrid, ik begrijp het even niet helemaal goed. Niet verkeerd bedoeld hoor, maar het lijkt of je nog niet voor de volle honderd procent je hoofd uit het zand hebt getrokken.
Ik heb ook voor die keuze gestaan: praat ik over onze schuld of niet? Wij hebben destijds besloten om er open en eerlijk over te zijn. Maar...!  We hebben wél van het begin af aan heel secuur overwogen aan wie we wat vertelden. Openheid levert vaak hulp op uit onverwachte hoek. Van een school mag je verwachten dat die discreet is. En veel scholen hebben ook een potje waaruit ze in geval van nood een schoolreisje kunnen betalen. Vaak zijn er ook andere organisaties die op korte termijn tijdelijke hulp kunnen bieden zoals bijvoorbeeld Stichting Leergeld en de Dullertstichting. 
Als je bang bent voor schut te staan op het schoolplein, zorg er dan gewoon voor dat je situatie alleen bekend is bij integere mensen/organisaties.

Als je kind niet mee gaat omdat je het niet kunt betalen, welke smoes ga je dan bedenken? Dit soort dingen hebben wij in beginsel al niet gedaan omdat wij bang waren dat we op het laatst niet meer zouden hebben geweten tegen wie we wat hadden gezegd en welke smoes we al hadden 'opgebruikt' en welke niet.
Eerlijk duurt het langst, Astrid, dat is het enige dat ik je wil meegeven.
Waar je nu het allereerst aan moet werken is aan je eigen acceptatie. Doe je dat niet, dan heeft dat een negatieve invloed op je oplossend vermogen. Precies zoals ontkenning van ziekte de genezing in de weg staat.
Houd moed, Astrid en ga voor de oplossing!
Festina Lente Cauta Fac Omnia Mente
(=Haast je langzaam, doe alles met je verstand)

gewoon

Ha  BS het waar dat het zo goed als uit te sluiten dat vertrouwelijk achtergrond informatie openbaar op het school plein komt te liggen,  dat zou wat zijn zeg.

Het risico is juist anders om te verwachten,  dat er geraden gaat worden naar reden door andere ouders naar het waarom,  die kinderen er niet waren.

Heb inmiddels gesproken met mensen uit het onderwijs gisteren, en heb begrepen dat er voor gespaard kan worden door het jaar heen en ook dat er dan PRIVE overleg is binnen de school, wat te doen.

Maar in ieder geval het fijn vinden als het gezegd word om mee te denken naar een iets passends.


Verder snap ik  heel goed de schroom van Astrid dit voor zich te houden,  pas na een periode van het terug zakken van de schulden berg,  komt er ook weer nieuw zelfvertrouwen zelfs trots,  dat ze het maar wel aan het doen is en dat mag zeker,  het is een grote prestatie het tij te hebben gekeerd.

En is het nu gewoon nog te vroeg hulp aan te nemen  wat aangereikt word,  als je aangeeft dat het even niet kan.

Katniss

Hoi Astrid,

Ik zou het op school zeker wel vertellen. Het hoeft echt niet op het schoolplein, maar gewoon even bij de directeur op kantoor met eventueel de leerkracht erbij. Dat doe je voor je kinderen, niet voor jezelf. Voor school is het ook prettig om te weten wat er bij jullie aan de hand is. Ze kunnen jullie kinderen dan wat makkelijker steunen. Bijvoorbeeld met paar stukjes appel in de pauze als je zelf even niet hebt.

Natuurlijk is het moeilijk en rust er een taboe op. Toch helpt het om erover te praten. Nogmaals, praat er zeker over op school. Voor je kinderen is het al lastig om een 'stapje' terug te moeten doen in alles wat er is, als ze dan op school niet het begrip krijgen is het helemaal moeilijk.

Die 78,- euro ga je het mee redden. Eet een keer bij iemand, eet een keer pannenkoeken, kijk naar aanbiedingen enzovoort. Afgelopen weekend (met 6 personen) en de hele komende week is het mij weer gelukt met nog geen 40,- (nog wat in de vriezer en in voorraad). Kijk ook eens naar een vegetarische maaltijd. Ik weet niet hoe je in vriesruimte zit, maar voor mij is dat echt een hele grote hulp. Hierdoor hoef ik maar 1x per week boodschappen te doen en heb ik de mogelijkheid om het teveel aan eten in te vriezen voor een week later. Groente uit de vriezer is net zo gezond als vers, maar vaak wel goedkoper, zodat je voordelig gezond kan eten.

Heel knap dat je de creditcard hebt doorgeknipt, is alweer een stap in de goede richting. Je komt er echt wel. Het begin is heel erg moeilijk, er moet een knop om.


Problemen in het leven zijn gewoon uitdagingen voor het persoonlijk groeiproces.

Sarah92

Hoi Astrid,

In je berichten lees ik zoveel paniek die ik (ondanks dat mijn situatie anders was/is) zo ontzettend goed kan begrijpen. Uit de ervaringen die ik heb met zulke paniek is dat het uiteindelijk wel goedkomt (je wordt inderdaad vanzelf creatief!). Dus allereerst goed gedaan dat je de creditcard hebt doorgeknipt! Ik kan me voorstellen dat dit met een kloppend hart in de keel is geweest, maar ik ben van mening dat het de juiste oplossing was, dus probeer te blijven ademhalen! Het begin is het zwaarst, als je eenmaal een routine hebt lopen waarbij je telkens wat geld kunt aflossen, is het vooral een kwestie van geduld en volhouden.

Mijn vriend en ik zaten ook in de schulden en hebben het bijna niemand verteld, maar zoals ik al zei was/is onze situatie heel anders en hebben wij (nog) geen kinderen. Ik sluit me daarom wel bij de rest aan; ik denk dat het aan de schooldirecteur vertellen wellicht een goed idee is.

Je komt nog wel met een oplossing voor jouw situatie en op dit forum zijn veel mensen die met je mee denken. Zet hem op!