Moe

[Zandra]

Ik had mijn verhaal al eens verteld hier. Ik merk dat ik moe word.

Vier jaar geleden ben ik verhuisd van een stad in midden Nederland naar een dorp in Friesland omdat ik daar werk kon krijgen. Ik zat op dat moment in een minnelijke regeling en als gevolg van de verhuizing en inkomsten rond bijstandsniveau die in plukjes binnenkwamen opnieuw een achterstand opgebouwd bij een van de schuldeisers (Essent) en die trok vier maanden voor het einde van het minnelijk traject de stekker eruit.

Ik kreeg er werk bij en in dat eerste jaar meldden een aantal schuldeisers zich. Ik heb met allemaal afspraken kunnen maken, en vanwege 0-urencontracten en wisselende inkomsten heb ik alles aan betalingsregelingen zo laag mogelijk gehouden, met de opmerking dat wanneer ik meer inkomsten had, ik ook meer zou afbetalen. Dat is meer dan eens gelukt en van die schulden uit de oude minnelijke schikking zijn er nu een paar afbetaald. Maar inmiddels werk kwijt en terugverhuisd naar de stad, en omdat ik in Friesland meer inkomsten had gehad moet ik nu huur- en zorgtoeslag terugbetalen aan de Belastingdienst. Dat is terecht, natuurlijk, maar op deze manier komt er geen einde aan.

Nu ben ik vanuit de ww als freelancer weer aan het beginnen, en ik merk, na 4 jaar zeer wisselende inkomsten met die 0-urencontracten dat die onzekerheid een enorme stressfactor is geworden. Ik ben gewoon ontzettend moe. Van het gehijg naar werk, van het leuren met mezelf, van het onderhandelen met schuldeisers. Die contacten zijn goed, maar zoals het er nu voor staat ben ik nog jarenlang onder de pannen met die betalingsregelingen, één schuld loopt zelfs alleen maar op omdat de rente doorloopt. Ondertussen, ik solliciteer me kapot, maar dat levert niets op, ik zie mezelf weer regelrecht op de bijstand afstevenen. Ik ben echt ontzettend moe. Ik sta voor de keus om als zelfstandig ondernemer door te gaan (maar dan mag ik geen schuldhulp aanvragen, want ze mogen geen ondernemers helpen, plus die stress van die onzekere inkomsten blijft), of om dan maar weer de bijstand in te gaan en wederom schuldhulp aan te vragen. Ik ben zo moe.

[Sarah92]

Beste Zandra,

Wat vervelend om te horen dat je zo moe bent. Ik kan het me zo goed voorstellen en de keuze die je moet maken lijkt me ook ontzettend lastig. Het enige wat ik zou willen zeggen is: volg je gevoel, die heeft het meestal juist. Verder wens ik je heel veel sterkte en kop op! Je kunt dit!

Liefs, Sarah

[jan]

Het is normaal dat je moe bent, want je bent aan het vechten. Zoals ik lees komt er geen einde aan, nu moet je verstand gaan volgen, want sommige gevechten kun je niet winnen. Ik denk dat je moeten stoppen met ondernemen en schuldhulp gaan aanvragen.

[Marjan12]

Ik het heel naar voor je dat je zo moe bent, is er niemand in je omgeving die je kan helpen of adviseren?

Sterkte en laat je niet gek maken!

[nooitmeer]

Ik sluit me aan bij Jan.
Ondernemerschap is mooi wanneer het goed gaat. Wanneer je tegen dit soort problemen aanloop dan is het bijna ondoenlijk want als ondernemer wil je ook graag in de toekomst investeren, en dat is nu gewoon niet mogelijk.

Ga even op een houtje bijten en vraag die hulp verlening aan zodat je weer moed krijgt. Wanneer dat op de rit staat dan kan je weer verder gaan kijken. Wellicht een baan met vaste uren of later gewoon weer als ondernemer verder maar dan zonder zwaard van Damocles boven je hoofd.

[Dick]

Ik sluit mij ook aan bij Jan en nooitmeer. Het is beter om nu te stoppen met ondernemen en schuldhulp te aanvaarden. Nu blijf je tegen problemen aanlopen en kom je steeds verder in de problemen. Met schuldhulp vanuit de gemeente kan je eruit komen!

[jan]

Het oplossen van schulden is topsport

[peter]

Ik sta voor de keus om als zelfstandig ondernemer door te gaan (maar dan mag ik geen schuldhulp aanvragen, want ze mogen geen ondernemers helpen, plus die stress van die onzekere inkomsten blijft), of om dan maar weer de bijstand in te gaan en wederom schuldhulp aan te vragen. Ik ben zo moe.

Lieve Zandra, je staat nu voor een keuze. Als je ondernemen (tijdelijk) opgeeft kun je schoonschip maken v.w.b. je schulden. Dit betekend dat je wel perspectief hebt voor de toekomst. Ondernemen geeft je tijdelijk op, maar over drie jaar kun je met een schone lei ondernemen. Nu ben je aan het vechten, en dit kun je niet winnen. Elke maand langer dat je doorgaat, des te langer het duurt dat je er uit komt.

Vele schuldenaren gingen je voor!

[Chrissie]

Mocht je je schuldig voelen en het gevoel hebben dat je gefaald hebt.

Je hebt niet gefaald je hebt er alles aan gedaan je bent een kanjer.

[Marjan12]

Ze is idd een kanjer!

[jan]

Wat Chrissie zegt is waar, je bent een kanjer en je hebt niet gefaald!

[Zandra]

Dank jullie wel voor de lieve en warme reacties.

Ondernemerschap is nooit mijn eerste keuze geweest, wel in combinatie met parttime werk, maar omdat solliciteren op niets uitloopt zie ik me er haast toe gedwongen. Dat maakt me meer moe dan de schulden zelf, die betaal ik gewoon af. Een telefoontje naar het UWV leerde me dat ik nog een jaar ww-recht heb, dus dat geeft me de tijd om in elk geval even rust te nemen. Mijn incasseringsvermogen waar het gaat om afwijzingen is behoorlijk uitgerekt.

En nee, gelukkig heb ik niet het gevoel dat ik heb gefaald. Dat ik betalingsregelingen op basis van minimum inkomsten heb af kunnen spreken leek me het meest realistisch, al vraagt dat wel een lange adem. Op zichzelf heb ik daar niet heel veel moeite mee (afgezien dan van die ene schuld die alleen maar oploopt), ik heb een aantal van die oude schulden ook kunnen afbetalen en dat voelt goed.

Ik heb besloten om toch nog even op deze manier door te kachelen, totdat het laatste stukje schuld bij de zorgverzekeraar is afbetaald. Dat is nu nog iets van 500 euro (daarna volgen nog de incassokosten en alles bij het incassobureau), maar dan kan ik in elk geval het komende jaar een aanvullende tandartsverzekering afsluiten. Het verhaal hierachter is als volgt:
Ik was vanwege die schuld bij het Zorginstituut aangemeld als wanbetaler. In augustus kreeg ik bericht dat ik was afgemeld als wanbetaler en dat ik weer gewoon premie aan de zorgverzekeraar moest betalen, ondanks dat er nog wat schuld open stond. Toen ik daarover belde, werd me verteld dat ik in december (afgelopen december dus) mijn zorgverzekering gewoon kon aanpassen en een aanvullende verzekering kon nemen. Dus ik na jarenlange ongefundeerde angst voor de tandarts erheen geweest, een prijsopgave meegekregen en het advies om een tandartsverzekering 2 te nemen. Nou, dat feest ging dus niet door vanwege dat stukje schuld dat nog open stond. Ik heb er een klacht over ingediend bij de zorgverzekeraar. Er is een tand afgebroken, dus ik ben niet representatief wanneer het gaat om werk vinden. Als ik werk heb, kan ik mijn schuld bij de zorgverzekeraar sneller afbetalen. Door die stringente regelgeving (het gaat om een schuld die 10 jaar geleden ontstond, je wil niet weten wat een gebroken pink kost) snijden ze niet alleen mij, maar ook zichzelf in de vingers voor wat betreft die schuld.

Dat mag ik mezelf ook wel nageven, ik ben behoorlijk mondig geworden in de loop van de tijd... 

Zo lig ik ook in de clinch met een vorige verhuurder, die weigeren om mij een specificatie te geven van de kosten die ze op me willen verhalen nadat ik die woning had verlaten. Maar daar heb ik wel recht op. Daar klopte het ook niet dat ik niet bij de eindinspectie aanwezig mocht zijn. Ik heb ze laten weten met welke kosten ik het wel eens ben. Het saillante detail hier is dat ze een tussenwand en een schouw uit de woning wilden slopen en mij wilden verplichten om wanden en plafond te schilderen. Maar bij het uitbreken van die tussenwand moeten de muren sowieso worden gestuct en het gisplaten plafond (deels) vervangen. Ik heb iets te zeer de indruk dat ze de kosten van die verbouwing deels op mij willen verhalen en daarom wil ik een specificatie van die kosten. Het is een woningcorporatie, dus dat mogen ze me niet weigeren.

Maar al met al. Het blijft watertrappelen in een onstuimige oceaan.

[Marjan12]

Ze te lezen heb je voldoende doorzettings- vermogen om eruit te komen. Al met als het is een lange weg, maar het gaat je lukken. Als je zorgverzekering is afbetaald, kun je tand laten repareren en dat voelt ook weer beter aan.