Tja HZHNE, sorry voor deze woorden. Ik bedoel het niet zo hard of lelijk. Jouw antwoorden gaven me de indruk dat je weinig begrip had voor mensen die klagen. Ik ben met je eens dat het te kort door de bocht is. Ik kan niet weten of je misschien wel frustraties of depressie hebt.
Werd denk ik een beetje getriggerd doordat je meerdere malen over dankbaarheid schreef, die deze mevrouw zou moeten uiten. Inderdaad rijst bij mij dezelfde vraag als Xdewit stelt: hoe moet je dit uiten?
Gewoon tipt nog iets aan wat ook door mijn gedachten ging bij het lezen in dit topic: je kunt je hoe dan ook als grof vuil behandelt voelen.
Ik was deze week voor het eerst bij een training voor 50 plussers. Die training heb ik eindelijk gekregen, ik heb er echt om moeten zeuren. Geeft niet, ik heb die training nu. Duurt drie maanden en ziet er veelbelovend uit. Maar dat terzijde. Een van de andere deelnemers vertelde bij de kennismaking over zijn boosheid als hij bij instanties werd ontvangen. En dan moet je je een rustige man voorstellen, docent van beroep, soort van 'eminence grise', keurig, vertrouwen wekkende uitstraling. Hij vertelde eens bij UWV te zijn geweest en na een kwartier daar gepraat te hebben zei de uwv-medewerker opeens uit het niets: Volgens mij wilt u helemaal niet werken, meneer! Nadat de man er tegen geprotesteerd had werd er excuses aangeboden, dat dan weer wel. Maar die mensen zouden zich eerder moeten bedenken hoe dingen overkomen.
Ook zoiets: ik ben nu aan de tweede training begonnen. Zelf geregeld omdat ik iets wil doen. Beter de weg wil weten. Me beter wil presenteren. Uit wil zoeken wat bij me past en wat ik kan volhouden, zodat ik geen uitkering meer nodig heb. Ik wil weten hoe recruiters en werkgevers te werk gaan bij sollicitaties.
Toch krijg ik evengoed de dreigende brieven bij de uitnodiging (verschijnt u niet dan heeft dit consequenties voor uw uitkering enzovoorts). Mijn contactpersoon (ook zelf geregeld) heeft me uitgelegd dat dit standaard brieven zijn die ik me niet persoonlijk moet aantrekken. Reactie van een mede cursist: Een contactpersoon...

heb jij die dan??? Ja, omdat ik erom gevraagd heb.... omdat ik al werk heb (6 uur in de week) was ik mijn contactpersoon alweer kwijtgeraakt. Mijn man had een contactpersoon en die heeft mij als het ware 'geadopteerd'. Door haar is de training geregeld en van haar krijg ik ook regelmatig vacatures toegestuurd. Ik vind het allemaal nogal vreemd. Maar ik ben wel blij en dankbaar dat ik iets kan doen om vooruit te komen. Hopelijk kom ik dan na vijf jaar gedoe eindelijk eens uit de bijstand ....