Euh.... Herrie, JA. Je moet het aan hen overlaten. Dat moesten wij ook. Ik weet hoeveel moeite dit kost, zeker als je gewend bent overal in te duiken en alles te berekenen en te controleren. Het minnelijk traject wordt gestart, als jij 'alles' hebt overgeheveld.
In ons geval: zodra er ook maar het vermoeden was dat ik me ergens tegen aan wilde bemoeien of iets niet helemaal los kon laten, of erger nog: probeerde duidelijk te maken dat ik het beter wist dan hun.....werd ik meteen ernstig gewaarschuwd. Het was echt van: 'take it or leave it'. Als zij niet op hun manier konden werken, dan deden ze niks meer. Daar kwam het grof gezegd op neer.
Bij ons was het resultaat dat het minnelijk traject mislukte. Vervolgens kun je, wettelijk gezien. zélf WSNP aanvragen, maar..... daar heb je een officiële verklaring voor nodig van het mislukken van het minnelijk traject. Heb je die niet, dan wordt de aanvraag niet behandeld. En die verklaring heb je nodig van .....? Juist, je hulpverleners in het minnelijk traject.
Dus Herrie, mijn advies is: lever alles aan wat ze vragen en laat hen het gewoon doorlopen.
Tenzij je van mening bent dat je zelf je problemen zonder hulp kunt oplossen. Hulp vragen betekent nu eenmaal dat je dingen uit handen moet geven. Leuker kan ik het niet maken.
Daar staat wél tegenover dat we natuurlijk blij en dankbaar mogen zijn dat deze hulp in ons land bestaat. Toch? En wat je natuurlijk altijd kunt doen is proberen te praten met je hulpverlener. Als je maar voor ogen houdt dat je blij bent dat je hulp kunt krijgen.
