Geestelijke last

[Quatorze]

Hoi allemaal,
Het is al even geleden dat ik hier actief was.
Inmiddels ben ik sinds begin dit jaar eindelijk toegelaten tot de schuldsanering na 3,5 jaar wachten door fouten van de gemeente en ander bureaucratisch geneuzel.
Minnelijk traject is afgewezen door een aantal schuldeisers dat niet akkoord ging met het voorstel.
Ondanks dat ik ontzettend opgelucht was op de dag des oordeels, was ik tegelijk ook verdrietig.
Dat ik eindelijk kan aftellen en een datum heb dat ik hier uit kom voelt goed.
Maar tegelijkertijd merk ik dat het geestelijk eerder zwaarder dan makkelijker wordt.
Door ziekte ben ik in deze situatie terecht gekomen, en gelukkig ben ik een stuk beter dan die 3,5 jaar geleden.
Maar ik krijg hoe langer, hoe meer moeite met het idee dat ik pas als ik 30 ben, mijn leven kan gaan opbouwen.
Ik zit nog steeds in de ziektewet en vind het heel moeilijk dat de toekomst met opleiding etc die ik zo graag wil doen, totaal in duigen is gevallen.

Naar de buitenwereld houd ik me groot, je zal mij nooit horen zeuren of klagen of iets in die richting.
Maar van binnen vreet het me op.

Zelfmedelijden heb ik niet.
Maar godver, 6,5 jaar plus ziekte en elke dag opnieuw een gevecht met jezelf aan gaan grijpt me af en toe zo naar de keel.

[tonnie64]

Hallo Quartorze

Weet precies hoe je je voelt, het lijkt idd zwaarder te worden als makkelijker, terwijl je afkunt tellen, hier precies het zelfde, ik zit volgende maand 6 maanden in de wnsp, en het besef wat er je nog te wachten staat en wat er gebeurt is, begint nu pas los te komen. het lijkt idd of de geestelijke last steeds zwaarder wordt, waarschijnlijk omdat je altijd heb moeten vechten en nu ineens een stuk minder en krijg je de tijd om naar te denken en dan komen er gevoelens los, die je niet wil voelen, ik heb goede dagen, maar ook dagen dat in niet eens mijn bed of huis uit kom. Dus heel begrijpelijk dat gevoel en je staat er niet alleen in, Denk dat veel mensen dit gevoel wel herkennen. Maar als we sterk genoeg zijn om dit te over leven , kunnen we straks alles aan xxx

[Chrissie]

Maar ik krijg hoe langer, hoe meer moeite met het idee dat ik pas als ik 30 ben, mijn leven kan gaan opbouwen.Ik zit nog steeds in de ziektewet en vind het heel moeilijk dat de toekomst met opleiding etc die ik zo graag wil doen, totaal in duigen is gevallen.       

Na die drie jaar kan je wel weer alles doen wat je wilt maar dan zonder de stress van die rotschulden dat leeft wel een stuk gemakkelijker. Is het dan niet mogelijk voor je om dan je opleiding te gaan doen? Weet wel je verliest nu wel drie jaar; maar ik ken ook iemand die na zijn dertigste jaar nog weer school is gegaan alle diploma's heeft gehaald die hij wou hebben en nu een goede baan heeft misschien sterkt dit je een beetje.
Geef de moed niet op je bent nu zo goed bezig!

[jan]

Het leven met schulden is zwaar. Het grote voordeel voor jou is dat je een nieuwe kans krijgt en je hierdoor op je 30e vrij bent van alle ellende. Ik heb deze ellende ook gehad en dat viel niet mee met huis, tuin, vrouw en kinderen.

Maar je kunt de periode ook gebruiken om je voor te bereiden voor een opleiding die je graag wil. Misschien is er meer mogelijk dan je denkt.