Ons verhaal

[pascal1980]

Ik schrijf dit verhaal omdat het soms goed is om van je af te schrijven en dingen te delen.
Na een slechte start van ons huwelijk(we kregen een gehandicapt kindje) hadden we veel meer kosten dan we hadden gerekend, je kent het verhaal, je gaat gaatjes dichten met alle middelen die je hebt.
Ik verloor mijn baan (we werken beiden in de zorg) en dat ontslag werd later teruggedraaid ik kon weer aan het werk. Maar ondertussen waren de schulden zo hoog opgelopen dat er loonbeslag na loonbeslag was en deurwaarders elke week aan de deur.
We hadden een uitkering voor kinderopvang en je raad het al, het water stond ons zo hoog aan de lippen dat we het geld gebruikten om gaatjes te gaan vullen. Met de overtuiging dat we alles netjes terug zouden gaan betalen.
Toen kwam er een keerpunt in ons leven, we waren op. We konden niet meer, en hebben ons ingeschreven bij de Stadsbank(2006). Eindelijk...We krijgen hulp! Vervolgens lukt het niet tot een minnelijke regeling te komen en gaan we naar de rechter voor WSNP. En je begrijpt het al...We worden afgewezen. We hebben onze schulden niet ter goede trouw laten ontstaan luid het vonnis, want het geld(intussen torenhoge schuld) voor de kinderopvang had nooit door ons gebruikt moeten worden. En gelijk heeft de rechter. Maar hoe dan nu verder? Je valt in een zwart gat, niemand die je helpt de beslagen gaan door de dreigingen van deurwaarders gaan door, je betaald elke cent die je extra hebt aan schulden. Je leven is een nachtmerrie. Het advies van de stadsbank was: "Sorry, we kunnen jullie niet helpen jullie staan er echt alleen voor". Tuurlijk zijn we bewust dat we fout zijn geweest en dan we moeten boeten voor onze eigen fouten, we namen het dan ook als helden we sloegen ons overal doorheen, probeerden alle schuldeisers terug te betalen wat we konden. Nu is het 2015, en hebben we in 2014 intussen alweer een nieuwe aanvraag mogen doen bij de stadsbank. Het leven is voor ons een hel na zo lange tijd geen hulp te hebben, we zijn alle waardigheid kwijt, en zijn overtuigt dat we leven voor onze kinderen en thats it. Als we geen kinderen hadden denk ik dat mijn vrouw en ik samen een einde hadden gemaakt aan ons leven. Nu is het maar weer afwachten na 7 jaar, of we wel hulp krijgen en misschien komt er dan eindelijk een keer een lichtje aan het eind van deze nachtmerrietunnel. We zijn voldoende gestraft, het leven is al 7 jaar een strijd, genieten van het leven is gestopt in 2009.

[ania]

Hallo Pascal1980,

wat erg voor Jullie,krijg kippenvel als ik dit lees..en vooral omdat wij deze week bericht moeten krijgen van de rechtbank of we wel of niet naar de WSNP gaan,minnelijke is dus afgewezen door 2 kleine schuldezels.Ik vroeg me aan wat doen we als t dit ook nok afgewezen word..nu weet ik dus,geen hulp meer en de deurwaarders komen halen wat te halen is...en in hoge beroep?of hoe dat ook heet..hebben jullie dat gedaan?

Ik hoop dat er oplossing komt voor jullie wat dan ook maar als het iemand is die wat kan betekenen ..heeeeeel veel sterkte.. 

[Joy2014]

Hoi Pascal, wat vreselijk allemaal, ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik herken je verhaal, denk dat ik het 's avonds laat heb gelezen en er de volgende dag op wilde reageren maar ben dat waarschijnlijk weer vergeten.

Ik heb helaas geen tips voor je, ik weet hier helemaal niks van maar wil jullie veel sterkte wensen. Het lijkt een onmenselijke strijd. Ik weet niet hoe maar er moet uiteindelijk licht komen aan de tunnel. Schulden is een grote zorg, een zware last, maar geen reden om jezelf wat aan te doen. Jullie kinderen hebben jullie nodig en jullie zijn het zelf natuurlijk ook waard!

Ik hoop dat jullie ondertussen hulp hebben kunnen vinden.

[sacredfour]

Is de belastingschuld voor de kinderopvang ondertussen afbetaald? Het is wel een voorrangschuld bij het beslag op je inkomen. 
Doen alle schuldeisers mee aan het beslag op je inkomen, en is de beslagvrije voet goed uitgerekend? Hoe groot is de schuld?
Als de belastingschuld is afbetaald kan je waarschijnlijk weer een poging doen om in de WSNP te komen.