Gisteren is na 7 maanden mijn dossier van het minnelijk traject gesloten.
Ik ben 25 jaar en ik woon in bij mijn vader. Mijn vader heeft na zijn scheiding met mijn moeder een hoop schulden overgehouden en heeft met hard werken een heleboel afbetaald. Niet alleen hij heeft er hard voor gewerkt, ik ook. Dat is ook de oorzaak van mijn eigen schulden. In plaats van dat ik mijn eigen vaste lasten ging betalen, ben ik de afgelopen jaren druk bezig geweest met het betalen van de schulden van mijn vader. En zijn vaste lasten.
Helaas heeft mijn vader sinds twee jaar een WAO uitkering en hij ontvangt maar € 700,- per maand. Ik werk fulltime en mijn salaris is € 1456. Omdat er beslag is gelegd op mijn inkomen, ontvang ik € 856 per maand. Het gezamenlijke inkomen van mijn vader en mij is dus om en nabij de € 1500,-
De reden waarom ik dit samen reken is omdat er met alles -echt alles- ook rekening wordt gehouden met mijn inkomen. Mijn vader heeft bijvoorbeeld geen recht op toeslagen etc. omdat mijn inkomen wordt meegerekend.
Ik zag door de bomen het bos niet meer en heb mij vorig jaar juli aangemeld bij de gemeente voor schuldhulpverlening. Een traject is opgestart en ik heb veel 'opdrachten' moeten maken. Een kasboek bijhouden, de oorzaak van mijn schulden achterhalen, begrotingen maken, noem maar op. Ik heb me voor alles voor de volle 100% ingezet en ik heb alles goed gedaan. Dit klinkt natuurlijk ontzettend raar.... maar mijn probleem is echt niet dat ik niet met geld om kan gaan. Mijn probleem is dat ik een te groot verantwoordelijkheidsgevoel heb voor het geluk en een schuldenvrij leven van mijn vader. Dit terwijl mijn leven in alle ellende maar voorbij vliegt.
Gisteren heb ik mijn zoveelste gesprek gehad bij mijn schuldhulpverlener. Ze was zeer direct. Ze moest het dossier wel sluiten omdat ze niet meer wist hoe ze mij kon helpen. We liepen vast. De reden dat wij vastlopen is dat ik 350 euro kostgeld betaal aan mijn vader en hij hier eigenlijk nog niet genoeg aan heeft om alle vaste lasten te kunnen betalen. Er gaan dus soms ook vaste lasten van mijn eigen rekening af. Absoluut niet de bedoeling volgens mijn schuldhulpverlener, maar wat moet ik dan? Als mijn vader bijvoorbeeld de energie niet kan betalen en ik doe het ook niet.. dan zit ik straks toch net zo goed in de kou?
Daarnaast gaat het dus niet lukken om van mijn € 856 euro het kostgeld te betalen, mijn eigen vaste lasten van ongeveer € 280 euro en ook nog de maand rond te komen.
Er zat voor mijn schuldhulpverlener dus niets anders op om mijn dossier te sluiten en mij te vertellen dat ik maar terug moet komen als ik op mezelf woon en geen kostgeld maar af hoef te dragen. Als ik heb gewerkt aan mijn verantwoordelijkheidsgevoel. Alles leuk hoor, ik wil ook echt wel op mezelf gaan wonen, maar ik kan mijn vader niet laten stikken. Zo raar is dat toch niet?
Dat er iets moet gebeuren om deze vicieuze cirkel te doorbreken is mij zeer duidelijk. Helaas dacht ik eindelijk goede hulp gevonden te hebben, maar kom ik van de koude kermis thuis.
Vinden jullie dat mijn schuldhulpverlener hier gelijk in heeft? Zie ik het verkeerd?
Of zijn er misschien toch nog mogelijkheden waar mijn schuldhulpverlener en ik niet aan hebben gedacht? Ik hoor graag jullie mening..