Voor de vierde keer schuldhulp 1 keer in de mensheid

[gewoon]

Ha Geef even iets ter overweging voor zij die nadenken of werkzaam in de schuld hulp verlening.

Al enige jaren schrijf ik hoeveel geld er mee gewonnen is mensen goed en opgeruimd te benaderen als het gaat over schuldhulp verlening.

En dan ben ik gelukkig wat Jan schrijft over  Karabulut die in de politiek een ander geluid laat horen.

Dit wil ik ook eens en over die extreme eis van na een schone lei kom je niet meer voor tien jaar in aanmerking voor een tweede traject,  heb het over buiten je wil of schuld om weer in de problemen zijn geraakt, het verhaal van La Chouffe laat mij niet met rust.

Dus met veel moeilijk doen en tegen denken door de samenleving lukt het toch nog dat er 172.000 mensen in aanmerking komen voor schuldhulp dat is op 17 miljoen Nederlander,s 1 op 1000

Als we het met elkaar eens zijn dat het 1 op 1000 is meer mensen vertikken we gewoon te helpen dan is het aannemelijk dat van die 172.000 mensen er 1 op de 1000 is, de hulp berekening waar wij achter staan, beste hulpverleners, nog eens ongeluk treft.

Er dus 172 mensen een tweede keer, buiten enige schuld om,  hier een beroep op willen doen.

Gaat jullie dit echt te ver,  immers betekend dit 1 op 1000 dat maar liefst 0,172 mens  voor een derde keer zich meld, 1 echt mens gedeeld door 0,172 is 1 mens in 6 jaar.

6 jaar door 1000 is 6000 jaar dat er iemand zich meld voor een vierde keer.

Of wel kunnen we aub niet zo eng doen als het gaat om regeltjes,  maar beseffen dat er dus een goede kans is dat er 172 mensen zijn waar een tweede keer gekeken moet worden,  hoe hun meerwaarde ons alle verder brengt.

[HZHNE]

Als het eerste traject zorgvuldig wordt uitgevoerd dan hoeft iemand niet een tweede keer in de problemen te komen.  Mits men keuzes maakt. En persoonlijk vind ik dat je ook aan mensen mag vragen om keuzes te maken.

Als er duidelijk overzicht is wat er in en uit gaat dan is een tweede traject niet nodig.
Als ik naar mijn eigen situatie kijk dan heb ik een budgetplan wat erg krap is.

Er komt 1450 binnen incl. toeslagen
Er gaat 1380 uit aan vaste lasten (inc. leefgeld en reiskosten)

per maand blijft er 70 euro over. Dat klinkt ontzetten veel. Maar is het niet.
Doordat ik meerdere chronische aandoeningen heb, heb ik in goede jaren alsnog 2 volledige ziektemaanden. Als ik naar dit jaar kijk zit ik al op 4 ziektemaanden. Omdat ik een no risk status heb wordt ik niet direct ontslagen bij een ziekmelding. Werkgever draag geen risico bij ziekte.

De maanden die ik ziek ben ontvang ik 70 procent. En ja dan is de reserve van 70 euro per maand ook direct weer op. Kortom ik moet de 70 euro altijd opzij zetten om de gaten in de ziekte periodes op te vullen.

Zoals aangegeven heb ik al 4 ziektemaanden en dat zullen er meer gaan worden. Concreet betekent dit dat ik strak de rode cijfers in duik als ik nu niks doe.

Ik kan maandelijks alleen besparen als ik ga verhuizen. De huur nu is 640.
Een lastige keuze, ik woon zo onwijs gaaf waar ik nu woon.
Maar ik doe het wel. Ik sta al geruime tijd ingeschreven en reageer op woningen tot max 400 euro.
Niet in de steden maar in de dorpen. Ben nu net 2 keer als  2e geëindigd. Balen, maar betekent wel dat ik er heel dicht bij zit.

Via de gemeente ga ik proberen bijzondere bijstand te krijgen voor de verhuizing. (heeft iemand hier ervaring mee?) In een woning van 400 euro klopt het budgetplan altijd, ook als ik in de wia of de bijstand kom.

Met een goede begeleiding ook na een traject en het maken van juiste keuzes, hoeft iemand niet een tweede keer in traject te belanden.

Ook bij het wegvallen van werk en een scheiding niet. Bewust zijn van de wijzigingen en je daarop aanpassen is het belangrijkste.

[tuthola]

Misschien een stomme vraag maar als je goedkoper gaat wonen krijg je ook minder huurtoeslag neem ik aan, kom je dan niet op dezelfde woonlast als dat je nu hebt?

Verhuiskosten tja elke gemeente heeft zijn eigen regels dus heeft eigenlijk geen nut om je hierin te adviseren.

[HZHNE]

Ik betaal nu 640 - 180 Huursubsidie blijft over  460
Bij een woning van 400 euro ontvang ik 95 huursubsidie blijft over 305

Dus het scheelt 155 euro per maand. Dat is nagenoeg het gaat wat ik nu per maand mis als ik in de ziektewet zit.

Het loont voor mij dus om te verhuizen.

[tuthola]

Dat is inderdaad een verschil dat je net kan redden de maanden goed door te komen.....ik hoop dat het lukt.

[HZHNE]

Me too.

Al heb ik wel een back-up achter de hand.
Mocht ik niet op korte termijn kunnen verhuizen en niet voldoende herstellen om te kunnen werken, dan lopen de schulden die er nu nagenoeg niet zijn snel op.

Dat wil ik nooit weer. En mijn broertje geeft mij de optie om tijdelijk bij hem te wonen mocht het nodig zijn. Hij heeft ook voldoende opslag voor mijn spullen zodat ik daar ook geen kosten voor hoef te maken.

In de periode dat ik bij hem woon betaal ik het eten en drinken. Verder hoef ik geen huur aan hem te betalen. In die tijd kan ik dan een buffer opbouwen voor een eventuele verhuizen. Als de nood aan de man komt zal ik zeker van die tussenoptie gebruik maken.

Daarnaast heb ik bijna mijn opleiding afgerond en kan ik gerichter solliciteren in een baan als schuldhulpverlener met de volwaardige inkomsten die erbij horen. Nu zit ik steeds op minimum lonen en dat is wel frustrerend. Ik shuffle veel tussen 2 werkgevers die alle begrip hebben voor mijn ziekteverloop. Ik ben daar heel gelukkig mee.

[gewoon]

HZHNE

Dit verbaast mij dan weer je antwoord, dat  een tweede keer niet voor hoeft te komen.

Je geeft al de kant tekening mits zorgvuldig uit gevoerd,   dat die 172 mensen niet kunnen voorkomen.

Je wilt hulp gaan verlenen zeg je, is het geen keiharde opstelling een tweede keer in de problemen komen gevolg van keuzes zouden zijn,  erg strak maar 1 op 1000 die er niets aan kunnen doen en tweede keer in de problemen komen.

Is je onvoorstelbaar, wat zeg je tegen iemand die na negen jaar weer in de problemen komt, tot volgend jaar dan maar, 

[HZHNE]

Schuldhulpverlening blijft altijd maatwerk en is soms best lastig.

Ik denk dat de termijn van 10 jaar te lang is en dat daar uitzonderingen op gemaakt moeten kunnen worden.

Wel vind ik dat er een inspanningsplicht is voor de schuldenaar. Schulden ontstaan niet in één dag.
Schuldenaar zou direct moeten ingrijpen wanneer men merkt dat er rekeningen zijn die men niet kan betalen. Dus nog voordat de eerste schulden ontstaan. Dan kan er vaak preventief nog ingegrepen worden.

Hoe kan het dat er weer schulden zijn ontstaan?
Zijn er structureel te weinig inkomsten?
en nog veel meer andere vragen.

Bij een eerste traject zouden die vragen eigenlijk al beantwoord moeten worden.
Ik merk dat dit vaak niet gebeurd.
Ik begeleid momenteel een gezin die in een minnelijk traject zit.
Bij het gezin komt ook na de saneringsperiode structureel te weinig binnen.
Ze zullen binnen no time tot die 172 horen.
Had men in het begin een screening gemaakt hoe na het traject dan was dit allang naar voren gekomen.
Uiteraard proberen we er nu alles aan te doen om dit niet te laten gebeuren.
Inmiddels hebben ze zich ingeschreven voor een goedkoper huurhuis.
De vrouw des huizes die nooit werkte, werkt nu 6 uur per week in de schoonmaak.
De kinderen met een klein bijbaantje dragen mee in de kosten voor het eten en drinken.
Op deze manier zijn er straks ook na het traject voldoende middelen om in hun huidige huis te blijven wonen. Al is het budget dan ook krap. Dat maakt dat ze willen verhuizen naar een goedkopere woning.

Dit gezin doet er momenteel alles aan om op de situatie in te spelen.
Zelf vind ik dat waar het mogelijk is, je ook de inspanning mag verwachten om een 2e keer te voorkomen.

Met het juiste maatwerk, keuzes is een tweede traject mijn inziens vaak te voorkomen. 

[burningspirit]

Eerlijk gezegd denk ik dat je gelijk hebt HZHNE.
Je geeft ook aan dat er bij het eerste traject al goed gekeken moet worden naar het maandplaatje, situatie rondom inkomen en uitgaven. En... dat dit nu soms gebrekkig gebeurd.
Ik denk zelf dat het stimuleren van een betere verhouding tussen inkomsten en uitgaven een 'must' is bij problematische schulden. Als ook: het aanwakkeren van het vlammetje: "dit nooit meer" Denk dat dat laatste niet heel moeilijk is, mensen bewust maken heet dat. Maar dan moet het wél gebeuren en dan zou het ook wenselijk zijn dat bij mensen, bij wie dit besef er niet natuurlijkerwijs is en blijft, een actieve coaching van kracht blijft, ook ná een traject.