baan gevonden

[Marjan12]

BS, dit geeft je weer moed om door te gaan.

[burningspirit]

En hoe!!!
Net te horen gekregen dat het baantje (van 10 uur als begeleider op de taxi) een leerbaan is tot de kerstvakantie. Met behoud van uitkering en als een soort van proeftijd.
Binnenkort mag ik een contract tekenen bij het taxibedrijf. Een type nul-uren contract, met de specificatie dat de werktijden al zijn vastgelegd in plaats van dat ik oproepbaar zou zijn. Omdat het werk in direct in verband staat met leerlingenvervoer en dus met de openingstijden van de school.
Vandaag ben ik gekoppeld aan een mevrouw die, binnen de gemeente, zich bezighoudt met de leerbanen van twee taxibedrijven in onze stad. Zij komt in de plaats van alle mensen die zich de afgelopen maanden met mij hebben beziggehouden. Zij, ik zal haar Sterre noemen (zo heet ze niet maar deze naam dekt de lading die deze dame voor mij heeft) is de eerste die werkelijk ziet wie ze voor zich heeft. Ik heb gevraagd of ik het goed zie, als ik denk dat er nu voor mij speciaal een apart trajectje wordt opgezet. En die vraag werd bevestigend beantwoord. Jeeeeejjj 

Mijn traject is nu als volgt: ik heb deze leerbaan tot de kerstvakantie en wordt vanaf 1 januari betaald voor 10 uur in de week. Intussen blijf ik mijn betaalde werk voor de Postservice doen. En verder wil Sterre, met mij samen de tijd nemen om werk te vinden waardoor ik uit de WWB geraak. Er is ook plaats voor mijn man in het plannetje: samen zullen we vanaf februari (dan eindigt zijn therapie) beter in staat zijn om uit de WWB te komen. Mijn man zit nu al in een traject dat geknipt is voor hem. En ik vanaf vandaag dus ook!
Onze inspanningen om onze situatie te verbeteren worden eindelijk erkend. Ik heb het gevoel dat ik nu eindelijk een klein feestje te vieren heb. Tijd voor een dansje 

[burningspirit]

Op zoek naar een ander topic stuit ik op deze...
Leuk om terug te lezen nu ik een positieve, actuele bijdrage te melden heb.
Ik heb weer een baan gevonden!

Maar eerst even het vervolg schrijven, want er is veel gebeurd sinds december 2014!
Mijn leerbaan die tot de kerstvakantie duurde, werd in januari 2015 in een contract omgezet. Tien uur per week in een M.U.P. constructie. Een oproepcontract Met Uitgestelde Prestatie. Het betekent dat ik oproepbaar ben, maar dat er 10 uur per week tijdens school-openingstijden alvast vooraf wordt afgesproken.
Dus einddatum contract is 18 juli 2015. Mijn werk is fantastisch. Ik heb gemerkt dat ik het met evenveel plezier doe als mijn vrijwilligerswerk als tramconducteur. Wat mij betreft een ware gebedsverhoring dus. Mijn verlangen was om het conducteurswerk betaald te mogen doen, maar dat zit er niet in. Dit zal altijd vrijwilligerswerk blijven in het museum. Een betaalde baan in het museum zou een goed alternatief zijn. Maar alle sollicitatiemails ten spijt werd ik jammer genoeg niet één keer uitgenodigd voor een gesprek. En intussen kreeg ik geruisloos bijna deze baan als vervoersbegeleider op mijn bordje.
De afgelopen maanden informeer ik met regelmaat bij het taxibedrijf of ze al weten wat er met mijn werk gaat gebeuren in het nieuwe seizoen. Ze kunnen me er tot op heden niets over vertellen.

Mijn collega attendeerde me op een zorginstelling hier in de regio. Die zouden wel af en toe vacatures hebben voor dit werk. Een paar weken geleden vond ik opeens een vacature van die instelling. Alleen.... de sluitngsdatum van reageren was 19 mei 2014....
Dus heb ik gebeld. En kreeg te horen dat ze dit per vergissing niet hadden aangepast maar dat ze graag wilden dat ik solliciteerde. Zo gezegd zo gedaan. Uitgenodigd voor een gesprek. Dit liep geweldig. Ik was enthousiast en dat benoemden ze ook. Mijn ervaring op de taxi sprak in mijn voordeel evenals aanvullende dingen zoals een ehbo diploma, de omgang met mijn verstandelijk beperkte broer vroeger en het feit dat ik een gezin met vijf kinderen had kunnen besturen. Om een lang verhaal kort te maken: als ik in juli van de taxi afstap mag ik er gelijk namens de instelling weer op stappen.... 

Echt, ik ben zóóóó blij! Ik krijg wederom een nieuwe kans en deze keer ziet het er nog meer naar uit, dat ik dit werk lang mag blijven doen. Ik merk aan mezelf dat ik weer durf meepraten in gezelschap. Als mensen vragen: Hoe gaat het met je? dan hoor ik mezelf zeggen: Goed!
Gisteren was ik op een feestje. De dame (die met haar man samen hun 12,5 jarig huwelijksfeest vierde) moet ook gaan werken binnenkort. Tot mijn stomme verbazing hoorde ik haar zeggen dat ze daar geen zin in had.... Ik vroeg haar wat haar werk dan was. Ze was doktersassistente zei ze. Ik vroeg wat ze dan wel zou willen doen als ze dat niet wilde. Zij zei: ik hou van mensen., ik klets graag, ik wil graag mensen bemoedigen. Ik zei tegen haar: Hou dat vast en laat je verrassen verder. Toen heb ik haar mijn verhaal gedaan. Hoe voor mij mijn oorspronkelijke beroep een grote bron van frustratie was. Dat ik geen probleem had om me te presenteren en keer op keer ook weer een baan kreeg in mijn vak. Maar dat ik het nooit kon volhouden omdat me bepaalde dingen in mijn vak vreselijk tegen de borst stuiten. Hoe ik van alles had geprobeerd maar dat ik voor van alles en nog wat te oud ben of te weinig ervaring heb. Hoe ik had gebeden om iets dat lijkt op mijn vrijwilligerswerk. En hoe ik tenslotte mijn huidige werk in de schoot geworpen kreeg. Ze was zichtbaar geraakt door mijn verhaal en voelde zich enorm bemoedigd.

Voor mij is het zo, dat ik eindelijk weer een beetje echt licht begin te zien. En ik voel me enorm tevreden met mijn toekomst. Daar ben ik rustig over nu. Het schulden verhaal zal opgelost worden op den duur en als extraatje krijg ik een berg geduld, doorzettingsvermogen, zelfvertrouwen maar vooral: rust in mijn hoofd. Waardoor ik weer meer kan genieten van de dingen die met geen geld te koop of te betalen zijn.

[Meelezertje]

Burningspirit, wat een bemoedigend verhaal. Heerlijk voor je. Wat spreekt er een vertrouwen uit. Een voorbeeld voor mij

[jan]

Wat fijn, en vooral de rust in je hoofd is heerlijk!

[Joy2014]

Wat fijn voor je! Ontzettend leuk om te horen

[burningspirit]

Never a dull moment....... 

In de afgelopen anderhalve maand ontzettend genoten van mijn ritten op de taxibus. We hebben voornamelijk veel gelachen, gekke streken uitgehaald (wel veilig hoor!) dus: elke dag twee keer een feestje in de taxibus vol kinderen. Het moet er van een afstandje wel eens vreemd hebben uitgezien: soms zaten we met onze armen te zwaaien, soms met witte papieren (hand)doekjes. Alle kinderen deden op hun manier mee, 's morgens wat rustiger maar 's middags ging het dak soms van de bus af. Meebrullen met de muziek natuurlijk. Hahahaha, wat een lol hebben we gehad! En ook ontroerende dankbaarheid van ouders en leerkrachten. Chocola en knipoogjes, dag-dag zwaaiende kinderen. Mijn begeleidingskind sprak mijn naam helder uit bij het gedag zeggen. Veel handen schudden omdat niemand uiteindelijk weet hoe het volgend schooljaar zal gaan lopen met het vervoer.

In de tussentijd gecommuniceerd met de instelling waar ik weer als vervoersbegeleider aan de slag mag. Na het terugzenden van de formulieren viel het echter stil. Dat is nu een maand geleden. Via mail kreeg ik af wel en toe een berichtje, over de vakantie van de vervoerscoördinator bijvoorbeeld. Of om te vragen of ik mijn VOG zo snel mogelijk wilde opsturen. Ook werd ik nog één keer gebeld omdat ze precies wilden weten wanneer ik nou vakantie zou hebben. Geaccepteerd was, dat ik mijn werk via het taxibedrijf zou afmaken. Gemeld werd dat mijn contract eraan kwam.

Vorige week dacht ik nog: ik moet ze wel even gaan bellen volgende week, want ik ben vast in de vergetelheid geraakt daar. Vanmorgen vroeg ging de telefoon. Het coördinerende vervoersbedrijf had mijn naam (en telefoonnummer) op het rooster zien staan en vroeg zich af waar ik bleef? Wooowww.... ik was pas na tien minuten echt wakker en realiseerde me toen dat ik moest werken vandaag!!!! Heb nog wel tegen de beller gestameld: Ooooo, wat vind ik dit erg zeg, zonder mij kunnen jullie niet rijden.... 
Maar ze waren al onderweg en ik werd opgehaald door de taxibus. De rit verliep goed, ondanks dat ik chauffeur en kinderen eigenlijk niet goed kende. Alleen..... alles was dus een uur vertraagd! Gelukkig reageerden de ouders van de kinderen goed. Zelfs een beetje gelaten, waarschijnlijk omdat dit dus vaker voor komt: slechte planning.

Bij thuiskomst natuurlijk direct de instelling gebeld. Wat bleek? De coördinatie had niet goed gecommuniceerd en had verzuimd mij te mailen over mijn dienst. En dat ik mijn contract nog niet had kwam doordat mijn VOG nog niet was aangekomen daar. Zo simpel en zo dom allemaal. Maar ook grote opluchting bij mij! Gisteravond nog kromp ik eventjes in elkaar bij de gedachte dat heel misschien alles verkeerd zou lopen en dat ik straks weer echt werkeloos zou zijn. Maar vandaag breekt de zon weer door! En...mai-o-mai wat is die lucht weer blauw!!!!

Leuke extra: de invallende chauffeur vertelde me tijdens de rit een stukje van zijn verhaal. Hij was wegens gezondheidsproblemen op moeten houden met zijn werk als (zelfstandig!) tandtechnisch laborant..... Deed dit werk nu vijf jaar en kon zich niks leukers bedenken. Het voelde niet als werken, zei hij, maar vind het gewoon ontspannen en leuk.

En dan..... is er overmorgen kampvuur voor ons in het mooie Zuid-Limburgse land! Volgens mij gaat dit een zomer uit duizenden worden; ik heb er zin in en weet dat me bij thuiskomst weer een berg leuke dingen te wachten staan. Blijf zeggen: ik laat me verrassen. Ben gewoon nieuwsgierig geworden naar wat volgt. En ik kan je zeggen: dat voelt errug lekker!

[Chrissie]

Wauw wat geweldig dit nieuws van harte gefeliciteerd BS, dikke knuffel !
Ben zo ontzettend blij voor je, mogen er maar velen van zulke mooie dagen volgen dat heb je verdiend!

[burningspirit]

Dank je Chrissie! Ik begin nu echt weer wat vertrouwen te krijgen in de toekomst.
Trouwens.... jullie verdienen ook allemaal mooie dagen/ervaringen en een positieve input van jullie omgeving. Jammer dat je niet altijd krijgt wat je verdient, hea? In elk geval vind ik jullie hier op het forum stuk voor stuk kanjers, met groot doorzettingsvermogen en enorme kracht! Hou vol allemaal!

[burningspirit]

Kleine update
Vanaf juli met vakantiepauze van twee weken toch alweer ruim een maand aan het werk voor de instelling als vervoersbegeleidster.
Vandaag de eerste van drie dagdelen cursus gehad; eindelijk meer info over wat voor dit werk nodig is!
Het enige minpuntje is de vorm van het arbeidscontract; een 0-uren contract waardoor ik nooit zeker ben van het aantal uren werk. Voor mezelf vind ik dat niet zo erg, ik heb nog steeds veel tijd nodig voor mijn  schuldenverhaal en de begeleiding van mijn kinderen. Maar voor uitkerende instanties is dit duidelijk lastig. Het enige dat ik kan doen is beantwoorden aan hun dringende verzoeken en dus solliciteren en daadwerkelijk proberen meer uren te werken.
Het werk is nog steeds alles wat ik me kan wensen, voelt niet als werk maar als een passievolle tijdsbesteding die me veel voldoening oplevert.

[An0niempje]

Dat werk je ook daadwerkelijk voldoening oplevert, is wel een heel belangrijk punt......
Hoop dat je er uitkomt met instanties wat betreft het 0-uren contract.
Hoeveel uur werk je er gemiddeld tot nu toe? (even geen fut om dit terug te zoeken in je topic....)

[burningspirit]

heel verschillend
deze week maar 6 uur, pardon, 9 uur met de cursus erbij
maar over twee weken bijvoorbeeld 15 uur
eind september is iedereen weer terug van vakantie en dan kan het wel eens rustig worden voor me

maar ik heb het gevoel dat er nog iets anders is dat ik voor de instelling kan doen
wat weet ik ook nog niet, maar ik heb zo'n idee dat er iets komt

[An0niempje]

Ok, ik hoop dat je gevoel klopt en dat er weer nieuwe mogelijkheden bij komen voor je.
Je bent een dappere doorvechter.....