WWB, WSW, WAJONG, WIA en andere WirWar

[burningspirit]

Alles heet tegenwoordig anders: bijstand werd WWB en zo voorts.
WSW is er met ingang van volgend jaar niet meer, maar wat in de plaats komt ("participatiewet") heeft nog niet echt een vorm. Althans.... niet in mijn hoofd. Het is me ook een raadsel wat ik als WWB-er tussen de WSW-ers doe en wat mijn status is. Ben ik stagiair, medewerker, tijdelijk? Heb ik kans op een baan?

Op dit moment zit ik éénmaal per week een dagdeel in een BAB (=blijf actief baan) groep, de opvolger van de ABC (arbeid bemiddeling centrum) training, die vijf dagdelen per week werd gegeven. Mijn man zit ook in een training, éémaal per week, maar weet nog niet hoe die heet en wat precies de bedoeling is. Één ding is zeker: de gemeente wil zoveel mogelijk mensen uit de WWB hebben (logisch) en heeft vanaf volgend jaar een heleboel minder geld voor o.a. de trainingen die wij nu krijgen.

In mijn ijver om een goede indruk te maken, ben ik vergeten mijn eigen grenzen te bewaken en dus hebben ze me voor 32 uur ingeroosterd bij de Post op het bedrijven terrein in onze stad. Op de bus, die ik 's morgens vroeg neem, staat: Werkplaats. Nog een overblijfsel van de de sociale werkvoorziening van vroeger. Het werk dat ik doe, samen met collega's met een arbeidsbeperking, lijkt ook heel ouderwets. De hele ochtend rondfietsen door de stad om gemiddeld 5 tot 10 poststukken te bezorgen. Vanaf een uur of één is er meestal geen werk meer, maar de mensen moeten blijven tot kwart voor drie, tien over half vier en sommigen zelfs tot half vijf, afhankelijk van het aantal uren van hun contract........ zonder iets zinnigs te doen te hebben. Ik ben oprecht nieuwsgierig hoe dat vanaf 1 januari 2015 zal zijn. En voel me triest als ik samen met ze zit koffie te drinken rond de grote tafel in de lege hal waar de fietsen werkloos toekijken en de sorteertafels stil en verlaten staan te staan, met dozen vol met elastieken. Voel me blij als er iemand op staat om met zijn of haar werk voor Post NL te beginnen..... die persoon heeft dan tenminste wel nog iets te doen. Zoveel verschillende mensen met even zoveel verschillende verhalen. Allemaal al jaren bezig. Niet zozeer met schulden, maar wel met hun plek in de maatschappij van nu.

In mijn BAB groep vanmiddag weer vol verbazing geluisterd naar de verhalen en ervaringen van mijn collega's daar. Een totaal andere wereld met een totaal ander perspectief is dit voor mij. Ik besef hoe ik geniet van het fietsen en hoe erg het voor sommigen is om weer thuis te zitten zonder werk. Ik hoor hoe weinig realistisch de dromen en wensen van sommigen zijn en hoe de trainer probeert tactvol de gedachtegangen iets om te buigen. 
Ik begrijp sinds vanmiddag ook, dat ik nu al weer te veel hooi op mijn vork heb genomen door dat ik me liet overrulen door de 'job finder'. Maar gelukkig kwam ik er ook achter dat ik er in een gesprek op kan terugkomen en misschien tot een andere afspraak kan komen. Langzaam op bouwen van het aantal werk uren naar 36 uur toe. Even een stapje terug, want anders stort ik weer neer.

Verder tast ik nog volstrekt in het duister. Weet niet wat ik kan verwachten. Weet alleen dat we begin november weer een afspraak hebben met het BAC. Maar kan er nauwelijks blij om zijn, al hebben ze toegegeven dat we al veel te lang onnodig wachten. En we hebben de afspraak met iemand die ik zelf heb aangesproken tijdens de ABC training. Met de moed der wanhoop, dat dan wel. Ik relativeer me helemaal stuk, omdat ik het niet meer kan opbrengen vertrouwen te hebben in deze mensen. Voor mijn gevoel zitten er heel veel touwtjes aan de mensen van het BAC vast, waar onverhoeds aan getrokken kan worden om zeer uiteenlopende redenen. En waardoor wij dan weer net de boot missen, zoals al zo vaak gebeurd is.

Oeh.... wat ben ik moe!

[chapter]

wel super goed dat je aan het opbouwen bent, waar je al binnen bent heb je alvast.
Ik verwacht een groot drama wswers wwb maar wat denk je straks van alle herkeurde wajongers die komen er ook nog eens bij als ze enige vorm van werkvermogen hebben rol je de wajong uit.
zie het bij mijn clienten nu al dat werk vinden als je extra begeleiding nodig hebt moeizaam is. Nu hebben ze nog mogelijkheid deel te werken rest wajong of een leerplaats met wajong, dat zie ik straks allemaal veranderen.
Voor hun ook inkomens verval als ze van wajong naar wwb gaan.

ik snap goed dat het heel krom is op dezelfde hoop gegooid te worden met de nieuwe participatiewet.
Het zal er niet makkelijker op worden eerder ingewikkelder wantheb niet het idee dat gemeentes goed voorbereid zijn op de extra mensen waar ze voor moeten zorgen

[burningspirit]

ha ja, Chapter, die was ik nog vergeten, ik heb een dochter met Wajong.... die gaat het ook niet gemakkelijker krijgen....

Ik probeer nu contact te krijgen met degene die me voor 32 uur heeft laten inplannen voor werk, dat ik met behoud van uitkering 4 maanden mag doen..... of is het maar twee maanden?
De leidinggevende was vandaag al enigszins ge?irriteerd, maar ik weet niet of dat was doordat het aantal uren niet door mij gehaald wordt momenteel, of dat er iets anders hem dwars zat.

Het is trouwens wel van de zotte dat iemand aan de andere kant van het bureau een papier zit in te vullen dat gaat over jouw beschikbaarheid voor werk, terwijl je zelf niets van dat papier krijgt te zien. Als ik toen had geweten wat voor consequenties het zou hebben, had ik even de tijd genomen om het te lezen.En nog gekker: op dat moment weet je ook niet dat die persoon vakantie heeft, precies in de week dat je begint met werken. Waardoor er dus niks valt te overleggen op het moment dat de leiding tegen de plan-problemen aanloopt.

Voor mij is het nu afwachten hoe veel uren nu voor mij verplicht worden gesteld. Inmiddels heb ik weer veel over mezelf geleerd. En heb me ook bedacht, dat straks, tijdens minnelijk traject en eventuele WSNP, de 36 uren eis gesteld gaat worden. Het werk waar ik nu op ingezet ben, vind ik alvast hartstikke leuk. Wat mij betreft hoef ik niet verder te zoeken, als zij tevreden over me zijn en ik er een fulltime baan van kan maken, dan is het wat mij betreft al klaar. Het beantwoord helemaal aan wat ik fijn vind om te doen. Buiten fietsen, heel de stad verkennen, brieven bezorgen, weer of geen weer, ik vind het fantastisch. Of, zoals vandaag even erbij geroepen worden om te stickeren, stempelen, tellen en sorteren..... óók heel leuk! Ik hoop zo, dat ik eerst even rustig aan mag doen met werken, tot ik de schuldsanering heb geregeld. Ik merk dat dit het enige is waar mijn hoofd echt nog van kan knetteren.

[burningspirit]

Huh
in twee minuten geregeld dat ik voorlopig 24 uur mag werken
heb ik me daar nou zo druk over gemaakt? hahahahah 
welnu: ik heb een Blijf-Actief-Baan voor 4 maanden met behoud van uitkering, tenzij ik intussen een betaalde baan vind
logisch toch?
Helemaal geweldig dus: smorgens om 8 uur beginnen en werken tot half drie, behalve dinsdag, dan ben ik vrij en woensdags ga ik om 13.00 uur naar de BAB-groep. Ã"ók verplicht zolang ik nog in de WWB zit.
Intussen wordt ik 'voorgesteld' bij werkgevers en proberen ze me te helpen bij het vinden van een 'reguliere baan' waarmee ik uit de uitkering kan. Helemaal goed.

iets minder: ik kreeg vandaag om een uur of zes een telefoontje of ik vanavond wel naar de cursus 'uitkomen met inkomen' wilde komen. bleek dus andermaal dat die voor mij/ons (WWB-ers die via minnelijk traject in de WSNP hopen te komen) verplicht  is, maar ze blijven zeggen dat het vrijwillig is...whatever....
om een lang verhaal kort te maken: vanavond deed ik voor de derde keer hetzelfde 'spelletje', heb me keurig gedragen volgens mij, maar kreeg bij het naar huis teruggaan spontaan een opvlieger... tsja, dat is de leeftijd zal ik maar zeggen 

[marco]

iets minder: ik kreeg vandaag om een uur of zes een telefoontje of ik vanavond wel naar de cursus 'uitkomen met inkomen' wilde komen. bleek dus andermaal dat die voor mij/ons (WWB-ers die via minnelijk traject in de WSNP hopen te komen) verplicht  is, maar ze blijven zeggen dat het vrijwillig is...whatever....
om een lang verhaal kort te maken: vanavond deed ik voor de derde keer hetzelfde 'spelletje', heb me keurig gedragen volgens mij, maar kreeg bij het naar huis teruggaan spontaan een opvlieger... tsja, dat is de leeftijd zal ik maar zeggen 

Is dit een verplichting? Wat gebeurt als er niet heen gaat?

[Boeddha]

Toen ik met het minnelijk begon moest ik ook een cursus verplicht volgen. Als ik de cursus niet volgde werd het minnelijke niet opgestart. (Dat dit een van de grootste ergernissen ooit was doet er niet toe. Ik stond op een gegeven moment buiten even een sigaretje te roken toen er een jonge dame, vol gehangen met gouden kettingen en gouden tanden bij mij kwam staan, ging bellen en een afspraak maakte voor het zetten van een tattoo a 550 euro!, ik sloeg steil achterover!) Goed ik zat daarvoor mij zelf en ik wilde uit de shit komen!

[tuthola]

Ohh dan zijn er zeker weer andere regels, ik moest bij aanvraag schuldulp 1x naar de maatschappelijk werker. Meer omdat ze wilde weten hoe de schulden ontstaan waren beetje vreemd daar ik dat ook al bij de meneer van de gemeente had verteld.

Hoe vaak moet je daar heen dan BS?

Niet te geloven Boeddha dat die dame een afspraak maakt om tattoo te zetten voor zoveel geld terwijl je de schuldhulp in wilt....dit soort mensen verpesten het weer voor de rest.

[Chrissie]

Wie weet steek je er onbewust toch nog wat van op
Roep nooit te snel ik weet het allemaal wel, stel je er voor open wie weet wat er op je pad komt, je kan het nooit weten.

heb ook zo'n cursus gevolgd in 2007 wist heel veel maar toch heb ik er ook nog wat weg kunnen halen bij de derde les kwam ik pas met mijn vragen aanzetten, heb ook heel veel steun aan alles gehad!

[Bloem2]

BS fijn dat je die 24uur zo makkelijk kon regelen.
Achteraf dan balen dat je er zó tegenop hebt gezien hè?
Ik vermoed, dat als je de cursus niet volgt, dat je onderop de stapel belandt.

[burningspirit]

Een cursus moeten volgen vind ik niet zo'n probleem. En ja, ik steek er altijd iets van op, ik probeer er althans altijd iets mee te nemen voor thuis. En dat dat dan bij mij een beetje anders gebeurd dan bij een ander, daar ben ik ook wel aan gewend. Ik leer door te luisteren naar mensen en het gehoorde te implanteren in mijn eigen situatie. Heb bij al deze trainingssessies regelmatig een soort van aha-erlebnis. Trouwens ook bij mijn psychotherapie.

Deze cursus, daar had ik me vóór onze laatste gang naar het BAC (overigens gaan we begin november opnieuw proberen) vrijwillig voor opgegeven. De cursus was op woensdagmorgen en zou 8 tot 10 keer twee uur zijn. We zouden materiaal krijgen in een map en we hoefden alleen maar een pen mee te nemen. Goed, de eerste keer was ik er keurig op tijd en wie kwam ik tegen? De dame (ik noem haar voor het gemak even Miep  ) die me een jaar daarvoor had weggestuurd, terug naar Rijnstad en met wie onze huidige sociaal raadsvrouwe (Meisje) geen contact kon krijgen. Miep had geen overdracht gedaan en alle gegevens waren verdwenen, volgens zeggen. Miep was dus naar de afdeling preventie gegaan (wel een gelukje want nu kan ik haar niet meer tegen komen bij het BAC als ik weer ga smeken om minnelijk traject) en geeft dus nu deze training.
Het bleek dat de cursus niet 8 woensdagochtenden was maar slechts 4. We kregen geen materiaal, alleen een schrijfblokje. De daarop volgende drie woensdagochtenden kon ik niet komen en heb me keurig op tijd afgemeld bij Miep. Ik had goede redenen, die ik ook heb vermeld. Even later heeft Miep in de 'wandelgangen' tegen de nieuwe beoordelaar en in een mailtje naar Meisje opmerkingen gemaakt over ons: ze zijn er nog niet klaar voor, ze heeft die cursus ook nog niet gevolgd.... met het bekende resultaat: de laatste afwijzing deze zomer.

Nu heb ik tijdens de ABC cursus (verplicht vanuit de WWB) een workshop met dezelfde naam gevolgd, maar dat schijnt niet te tellen. Meisje raadde me aan, als het even kon, om die cursus toch gewoon te doen. Ze gaf me op voor de avond cursus. Zoals gezegd werd ik, vlak voor de eerste cursus-avond begon, pas opgebeld. Grrrrrr...... En ja hoor.... daar was ze weer: Miep. Ik zei: Goedenavond. Miep zei: Oh, ben je daar weer....? De rook kwam al bijna uit mijn oren maar, zoals gezegd, ik heb me ingehouden en keurig netjes gedragen. Deze keer lag er voor iedereen een "Werkboek van schulddienstverlening" klaar. Terwijl de aankondiging en start-speech vermeldde, dat de cursus zou zijn voor iedereen, schuldenaren zowel als mensen die (nog) geen schulden hebben.... Nja. Het zal me ook worst wezen: ik krijg straks een bewijs van deelname en dat is even het belangrijkste. Wie er nog een schrijfblokje wilde..... Ik ga me gewoon nog drie keer keurig netjes gedragen. 

En Boeddha.... het tafereel dat jij zo treffend beschrijft, maak ik nu wekelijks mee tijdens mijn deelname aan de BAB-groep. Mensen die op de computer in de trainingsruimte gewoon auto's zitten te verhandelen, terwijl ze net als ik en alle anderen, de opdracht hebben gekregen naar vacatures te zoeken. Mensen die tijdens de middagtraining bijna in slaap vallen omdat ze de hele nacht in een snackbar hebben gewerkt. Allemaal bijstandstrekkers, die gewoon doen wat ze willen, zwart werken en geld verdienen en het voor elkaar krijgen om beledigd te reageren als ze op de uitkering worden gekort bij ontdekking van hun illegale activiteiten. Mensen die buiten in geuren en kleuren vertellen hoe ze de boel flessen. Mensen die met een bloedserieus gezicht vragen: Wat nou als ik geen werk wil, met behoud van uitkering, maar alleen een echte betaalde baan wil....? Tja..... wat denk je nou zelf? Waarom zou dat toch zijn, dat in alle uitnodigingen voor dergelijke gelegenheden vetgedrukt staat dat niet verschijnen gevolgen kan hebben voor je uitkering???

[burningspirit]

De grote vergaarbak, waarin alle 'arbeidsgehandicapten' en anderen met een 'afstand tot de arbeidsmarkt' zullen worden verzameld per 1 januari 2015, begint langzaamaan een soort van vorm te krijgen.
Alleen al het vakjargon en de nieuwe bijbehorende afkortingen doen mijn binnenste gevaarlijk borrelen. Net als het beeld van de uitvoering van de participatiewet trouwens. Het lijkt helaas op een soort soep, waarin allerlei onduidelijke dingen drijven. Voordelen en nadelen, ins en outs.

Vandaag waren we weer bij Meisje (Rijnstad) en maakten verdere afspraken voor onze gang naar het BAC op 6 november. Het was weer (als vanouds) relaxed, hetgeen niet betekende dat mijn hoofdpijn wegbleef vandaag, integendeel. Toch gelukkig de bevestiging gekregen dat we goed bezig zijn en dat de weigering van afgelopen zomer ook door meisje niet was voorzien of verwacht. We hebben nu een afspraak met een dame, die ons verhaal al kent, door dat ik met haar sprak na een trainingssessie van de ABC cursus. Meisje en zij hebben een lang telefoongesprek gehad en zijn er beiden van overtuigd, dat het deze keer wel zal lukken, ook met hulp van Theo van Humanitas. Ik ben inmiddels in een overlevingsmodus gestapt en denk van: eerst zien, dan geloven.

Gisteren had ik de derde sessie van de groepstraining 'uitkomen met inkomen'. Nog één keer de figuurlijke dopjes in mijn oren, om de rook te beletten al te zichtbaar zich te verspreiden in het leslokaal. We kregen het systeem voorgeschoteld waarin zij willen dat we ons 'overzicht' aantonen. Het lijkt als twee druppels water op mijn eigen systeem, waarin ik een sluitend maandplaatje heb en een overzicht van elk half jaar: van inkomen en uitgaven, van bezuinigingen en keuzes. Miep was weer lekker op dreef. Deze keer kreeg ze behoorlijk tegengas van verschillende andere deelnemers vanuit verschillende hoeken. Scherpe vragen en terechte kritiek. Daar luister ik met genoegen naar.

[tuthola]

quote
zijn er beiden van overtuigd, dat het deze keer wel zal lukken
quote

Zoooo BS gelukkig is het allemaal positief, ik heb begrepen dat je je op de cursus  ingehouden hebt  met kritiek op hoe het daar aan toegaat en het aan de anderen overgelaten hebt, ik weet dat dit zwijgen voor jou moeilijk is dus goed gedaan 
Daarnaast een opsteker voor jezelf dat je het in- en uitgave plaatje helemaal goed had....nog even volhouden tot 6 nov en hoop dat je dan de meeste strijd geleverd hebt.

[burningspirit]

hihih tuthola, misschien leer ik het nog wel eens.... 

[burningspirit]

Zo dan! We zijn weer twee weken verder. En een boel wijzer.
De baan die mijn trainer bij de BAB-groep me achteloos toeschoof, waarmee de jobfinder niet blij was, die heb ik toch maar mooi gescoord. Bij de begeleiders van de training (dit is uitbesteed door de gemeente aan een re-integratie-bedrijfje, dat huist in één van de gebouwen van de voormalige sociale werkplaatsen)was nogal wat beroering ontstaan over mijn reactie. Ik dacht heel simpel: oh leuk een baantje, weliswaar maar 10 uur, maar toch echt betaald werk! Dus ik met het taxibedrijf bellen en voor ik het wist zat ik bij het bedrijf voor een sollicitatiegesprek. Ik had één foutje gemaakt: had niet gezien dat ik in het noordelijk gedeelte van de stad moest wonen. Ik woon zelf in Zuid. Dat was dan ook het enige probleem dat onmiddelijk werd opgelost. Ze wilden dat ik direct na de herfstvakantie zou beginnen. Maandag twee weken geleden nu. Op de vrijdag ervoor hoorde ik dit pas, dus ik deed mijn best om een trainer of coach te vinden, zodat mijn bab-baan bij de post kon worden opgezegd. Niemand te vinden, het hele gebouw (lichten en pc's aan, deuren overal open) was leeg! Toen ben ik dus naar de leidinggevende van de post gestapt en heb uitgelegd wat er aan de hand was. Die begon meteen in het rooster mijn naam te wissen, ik was al ingepland voor de week erna. Hij mopperde wat, zei dat ik er niks aan kon doen, maar dat hij het even helemaal gehad had met mijn trainers.

s' Maandags gestart op het taxibusje. Intussen af en toe contact met het taxibedrijf, dat zeer adequaat reageert en me het gevoel geeft dat ik er toe doe. Wat wil ik nog meer?
Intussen moest er contact tussen de gemeente en het bedrijf tot stand worden gebracht. Vanuit mijn trainingslocatie zeurden ze alleen maar aan mijn hoofd. Over dat het maar 10 uur was en ook nooit meer zou worden. Over dat ik teveel hooi op mijn vork nam. En ook: wij hebben nog niet eerder meegemaakt dat een client van ons EIGEN INITIATIEF neemt.....   Donderdags werd ik midden op de dag gebeld door zowel mijn werktoeleider van de gemeente als mijn jobfinder van het trainingsbedrijf. Ik werd er zeker niet wijzer van. Afgelopen woensdag werd me zelfs gezegd: Laat bij het bedrijf maar doorschemeren dat dit em niet gaat worden......
Gelukkig laat ik me niet zo snel van de wijs brengen, zeker niet als ik aan het werk ben op de taxi. We vervoeren vijf kinderen en met alle vijf heb ik contact kunnen leggen. Ook met het jongetje waarvoor ik in het busje zit.

Afgelopen vrijdag viel bij mij het kwartje. Er was een verkeerde afhaalplaats (van mij) vermeld op het computersysteem van de taxi en daar belde ik 's morgens over op. De vergissing werd onmiddellijk hersteld en vanuit de centrale zou de chauffeur worden ingelicht over de wijziging van zijn rit. Toen hoorde ik dat er de dag ervoor iemand van de gemeente was geweest en dat ze een voorstel hadden gedaan: tot de kerstvakantie met behoud van uitkering blijven werken en vanaf januari een M.U.P-contract voor 10 uur per week. Zo'n soort contract regelt dat je, als de school gesloten is, en de kinderen dus niet vervoerd hoeven te worden, geen werk hebt.  Een héél andere houding dan mijn trainers me hadden doen geloven. Ik was er wel heel erg blij mee. Tuurlijk snel de naam van de gemeente-man opschreven.

Na dit gesprek zat ik te denken over de uren die ze me vanuit het re-integratie bedrijf nog extra willen laten maken. Ik dacht: ga ik ook over bellen. Eerst de jobfinder geprobeerd. Niet aanwezig, voicemail ingesproken. Ik weet van haar dat ze bijna nooit terugbeld.... De werktoeleider geprobeerd. Die had vrij (ze had me de week ervoor dus kennelijk vanuit haar huis gebeld) en zei eerst tegen me dat ik de gemeente man maar niet op moest bellen..... en even later: bel hem anders maar op.... Dus ik zei: Huh? Eerst zeg je dat ik hem niet mag bellen en nu ineens wel? Ja, ja, zei ze, die weet in elk geval wattie gedaan heeft toch? Goed. Okee. Gemeente man opgebeld, 15 cent per minuut weer..... Gemeente man vertelde me nog iets meer over het gesprek met het bedrijf op donderdag, dat ze bij de taxi erg tevreden over me waren en dat.... ook al was het maar een klein baantje, de gemeente toch blij ermee is, want dan hoeven zij minder aan te vullen.... jeeeej  Hij drukte me nog op het hart dat het de bedoeling is, om niet in termen van 'korting'op de uitkering te denken maar in 'aanvulling van het inkomen. Was het wel met me eens dat de meeste mensen spreken over korting. En ook : wat de gmeente van mij verwacht is dat ik maximale inspanning lever, om voldoende te gaan verdienen om een uitkering niet meer nodig te hebben. Over de dingen die het re-integratie bedrijf tegen me zegt en van me vraagt zei hij: Wat een onzin, zeg, ik bel ze wel op en leg het ze wel even uit...... 

Om een lang verhaal kort te maken: vandaag begon ik aan mijn derde week en wat denk je? De vaste chauffeur was ziek....! Gelukkig heb ik afgelopen twee weken goed opgelet en onder zijn toeziend oog fouten gemaakt die ik bij een volgende ronde mocht herstellen. Op die manier heb ik in vliegend tempo geleerd en kon ik vanmorgen de inval-chauffeur aansturen....! Geweldig vond ik het. De kinderen reageerden goed op me en de twee die normaal moeite hebben met instappen, waren vanmorgen heel vlot op hun stoel. 'Mijn' jongetje, met epilepsie en autisme, keek me vriendelijk aan en babbelde terug, als ik hem iets vroeg. Het enige meisje dat meerijdt zette zich vanmorgen niet schrap bij het instappen en liet zich door mij op haar stoel dirigeren. Terwijl notabene de chauffeur liep te piepen over dattie niet wist oftie de rit wel in de geplande tijd kon doen. De rit ging wat minder vlot, want deze man kende de gemakkelijkste route niet. En dus was de volgorde van ophalen anders, maar ik heb het de kinderen en hun ouders goed kunnen uitleggen. We waren precies op tijd weer 'leeg' in de taxi.

Benieuwd hoe er woensdag bij de BAB groep wordt gereageerd..... ben bang dat ze steeds minder blij met me zijn daar.... maar goed: ik houd me maar voor: het is de gemeente zelf die ik te vriend moet houden en niet het re-integratie bedrijf.

[burningspirit]

Update over 'de toestand'

Vandaag afscheid genomen van de B.A.B. groep, omdat me gisteren is medegedeeld dat ik voortaan als contactpersoon van uit de gemeente alleen nog Sterre heb. (ze heet anders, maar ik hou ervan om iedereen mijn eigen naampje te geven) Nogmaals complimenten ontvangen van de trainer over mijn acties m.b.t. het kleine baantje. Zelfs een beetje voor de grap heen en weer geruzied: Wiens 'schuld' is het nou? Die van hem omdat hij mij achteloos de vacature toeschoof of mijn schuld omdat ik zo snel tot actie over ging?
In elk geval heb ik een ongelooflijke rel veroorzaakt binnen de gemeente rondom deze vacature. En die arme jobfinder was in dit geval de "kop van jut" ..... zij kreeg namelijk alles en iedereen over zich heen: de gemeente, het trainingsbedrijf, de postafdeling, het taxibedrijf....

Het bleek dat deze vacature 'eigendom'was van wat hier heet: "Het Werkpunt". Vanuit het Werkpunt wordt gecommuniceerd (niet al te duidelijk dus blijkbaar) dat deze en andere vacatures in geen geval mogen leiden tot acties van de werkzoekende zélf. Alles moet via het Werkpunt gaan. Ik heb in mijn enthousiasme de kortste weg genomen omdat niemand mij dit laatste had verteld.
Wat dat betreft petje af voor mijn nieuwe werkgever, die ook alleen aan de praktische kant heeft gedacht: begeleider nodig vanaf de eerste dag na de herfstvakantie dus gaan met die banaan.
Het taxibedrijf nam zelfs de moeite om mijn jobfinder te mailen over de demotiverende communicatie van het trainingsbedrijf naar mij toe!

Nu is mijn B.A.B. traject ten einde en start ik met terugwerkende kracht in een leerbaan, die duurt tot aan de kerstvakantie. Daarna volgt een contract voor een betaalde baan van 10 uur in de week. De gemeente heeft de mogelijkheid om mijn extra OV kosten te vergoeden. Vanaf januari gaat Sterre met mij onderzoeken hoe we van die 10 uur meer uren kunnen maken. Eerst via het taxi-project van de gemeente. Onderzoeken of werken als taxichauffeur iets voor mij is. Zo niet, dan zoekt ze met me verder hoe de gemeente me kan helpen om uit de WWB te komen.

Vanmiddag ben ik dus met cupcakes (gisteravond op mijn verzoek hoogstpersoonlijk door mijn dochter gebakken en versierd met de letters BAB en P van Post) voor de laatste keer naar de andere kant van de stad getogen. Heb iedereen bedankt voor alle wijze lessen en de toptijd die ik daar heb gehad. Zowel bij de trainingsgroep als bij de post. Iedereen was verbaasd maar ik ontving vele glimlachen vanmiddag.

Maar het mooiste vond ik de reactie van 'mijn' jongetje! Hij ging niet mee vanmiddag omdat zijn moeder hem zou komen halen en dat had ik vanmorgen ook tegen hem gezegd. Ik stond wel op de lijst om mee te gaan en daarover had ik het taxibedrijf gebeld. Ik mocht gerust meegaan, als ik het niet erg vond, want het zou fijn zijn voor de inval-chauffeur, die de kinderen en de route nog niet goed kent. Sta ik dus vanmiddag toch in de hal, terwijl 'mijn' jongetje er aan komt lopen. Hij zag me, keek me aan en lachte, gaf me een aai over mijn arm en ging toen rustig met zijn juf mee. Wist dus wie ik was, wist dat hij niet meeging en schonk mij even zijn onverdeelde aandacht. En dat voor een jongetje dat heel veel naar de vloer kijkt en bij alles dat anders gaat dan hij gewend is heel erg gaat tegenstribbelen! Het gebeurde allemaal in een split-second vanmiddag, maar ik zal het nooit vergeten!

Wat ben ik blij dat ik zo spontaan heb gereageerd, drie weken geleden, bij het onder ogen krijgen van de vacature!