Wel onder bewind,géén leefgeld, en toch Dakloos geworden!

[La Chouffe]

Hallo mede mensen een kleine update...
Zoals ik al in een eerder bericht vermeld had viel ik wel onder bewind maar kreeg (door omstandigheden) geen schuldhulp.
Door een loonbeslag (belastingdienst) is iets meer dan helft van mijn loon onder beslag en krijg dus alleen meer achterstanden bij de overige schuldeisers.
En nadat een van de schuldeisers niet zo lang wilde wachten hed men een beslag op mijn bezittingen aangekondigd.
Maar heb laats de alles beslissende mokerslag ontvangen.
Nadat de verhuurder me op mijn verjaardag een ontruimingsplan heeft aangekondigd heeft zou mijn broer me helpen uit deze benauwde situatie te halen maar nu vandaag,1 dag voor de gevreesde woninginspectie  welke een deurwaarder en de verhuurder morgen gaat uitvoeren, kreeg ik vanmorgen van mijn broer (die mij aanvankelijk zou helpen) te horen dat hij niets kon doen en dat hij ten tijden van de ontruiming zelf niet aanwezig kon zijn omdat hij dan een wereld reis gepland staat.
Dus in plat Nederlands: sop het je maar op kerel!

Hij had me een email gestuurd waar ik contact mee kon opnemen , en misschien dat die een uitweg zagen...


En nu tot slot, ben ik tot de volgende conclusie gekomen :
Ik ben gebroken, ik heb geen puff meer. Ik ben nog te moe om naar de keuken te lopen en me wat te eten te maken...
IK HEB GEEN ZIN MEER.
Ik weet ik mag niet opgeven voor mijn kinderen maar ik weet het niet meer, het huis ziet er niet uit de tuin ziet er niet uit telkens begin ik eraan en krijg vervolgen weer slecht nieuws en krijg de ene voet niet voor de andere..
Ik weet echt niet meer verder.
Hoe harder ik vecht des te harder krijg ik klappen!!
Moet ik gewoon verder gaan terwijl mijn gedachte nog bezig is met 5 berichten geleden te verwerken.
Iedereen heeft zulke goeie raad wat zij zouden doen in mijn situatie, maar echt helpen, een hand uitsteken? Nee dat moet ik toch echt zelf gaan doen.

Ik hoef geen goede raad meer want ik heb gewoon de energie er niet meer voor om dat nog te proberen!
En sorry dit is echt niet vervelend bedoeld of als of ik niet geholpen wil worden maar er zijn de laatste 6 maanden ontelbare pogingen geprobeerd en heb ontelbare teleurstelling moet verwerken dat mijn gedachten het gewoonweg niet kan verwerken! Ik weet het gewoon nu niet meer. Ik weet ook niet wat er na de ontruiming gaat plaats vinden met mij, met mijn spullen? Ik heb geen geld geen auto en geen plaats waar ik met mijn spulletjes heen moet.  Laat staan de oude spullen die eigenlijk weg kunnen, maar nu buiten in de regen in de tuin staan, naar het stort ja, maar geen auto geen mensen  en geen geld. Sorry voor diegene  die ik nu ga kwetsen maar ik vindt dit leven echt niet meer leuk, ( ik zit te janken terwijl ik dit bericht type want dat ik het enige wat ik nog kan als ik alleen ben dan).

Oh ja ik heb nog 1 klein dingetje: Stichting-Iris in Venlo? Reken er niet teveel op!! Na meermaals gebeld, gemaild en zelfs vandaag een Whatsapp bericht verstuurd te hebben naar een mede oprichter, Krijg ik géén gehoor! Niets helemaal niets nog niets eens dat ze niets kunnen / willen doen, Nada Noppes Géén antwoord. 
Voor de rest onder ons, geef ik 1 tip als je er alleen voor staat laat het niet zover komen als bij mij is gebeurd!

[tonnie64]

Owww mijn god, de tranen stromen hier nu ook over mijn wangen, wat zou ik je graag helpen
Waar zijn de mensen als je ze echt nodig hebt, ik begrijp je gevoel dat je niet meer verder kunt of wil .
Ik hoop heel erg dat er mensen zijn die dit lezen en die je daadwerkelijk kunnen helpen, ik zou het met liefde en plezier doen , als ik het kon

ik hoop echt dat er heeeeeeel gauw iets gebeurt , waardoor jij het lichtje ook weer ziet. een hele dikke knuffel

Tonnie64

[burningspirit]

Goeie genade..... La Chouffe! 
Zit hier te rillen van ellende als ik jouw verhaal lees.
Ik vind het geen wonder dat je het leven niet meer leuk vind. Iets anders is dat je verschillend kunt denken over de waarde van je leven. Voor mij is ieder mensenleven waardevol, wat hij of zij ook gedaan of gelaten heeft en in wat voor situatie hij of zij zich ook bevind. En in jouw geval ben je so-wie-so waardevol voor je kinderen. Vergeet dat niet.

Het enige dat ik je kan vertellen, ongeveer, wat er gaat gebeuren als je huis wordt ontruimd is dat je spullen worden opgeslagen of eventueel op jouw aanwijzingen worden weggegooid of verkocht. Daarna ben je dus officieel dakloos en zul je een slaapplaats moeten zien te regelen en een postadres. Via dat postadres kun je een uitkering aanvragen en vindbaar zijn. Met je inkomen kun je je financiën regelen, waar dan, hoe oneerlijk het ook voelt, de rekening van de ontruiming/opslag is bijgekomen.

Slapen kun je in elk geval bij de crisisopvang, hoe zuur dat ook klinkt: daar zijn in ieder geval mensen met hetzelfde basisprobleem als jij. Misschien is deze vreselijke toestand een ingang naar een geheel ander leven, waarin je schoorvoetend en eerst nog met de neus naar de grond, uiteindelijk toch de weg zult vinden naar een zinvol bestaan. Ik geloof daar in. Jij ook? Of ben ik nu veel en veel te voorbarig?
Hoe je het ook wendt of keert: je zult rust kunnen nemen, de weg naar jezelf terug kunnen vinden. Daarom eerst: zoek een slaapplaats en vervolgens een postadres. Misschien kan dat wel hetzelfde adres zijn. En ga van daaruit verder. Kom tot rust, realiseer je dat je je over dingen die je niet meer hebt ook niet meer druk hoeft te maken. Ik weet hoe het klinkt. Misschien denk je: ach klets, wat weet zij er nou van? Maar geloof me, La Chouffe, je komt hier sterker uit.

Probeer voor nu alleen maar te bedenken of je aanwezig wilt zijn bij de ontruiming. Controleer de bevoegdheid van de mensen die komen ontruimen. En probeer op een of andere manier op te schrijven welke spullen echt belangrijk voor je zijn. Pak je heel erg persoonlijke dingen vast in, zodat je die in elk geval zelf mee kunt nemen.

La Chouffe, zet em op en laat je niet kisten, man! je kunt het, je zult het zien!

[Buster]

La Chouffe, ik heb morgen een bel afspraak met Iris, zij zal jou zelf ook nog bellen.
De verklaring om het bewind over te nemen ligt al klaar zo kunnen ze met spoed een moratorium aanvragen.
Je moet hiervoor wel een verzoek indienen bij de rechtbank.

Iris zal zelf ook contact met je opnemen om je uit te leggen wat je moet doen en waar je moet zijn.

[gewoon]

Hoi La Chouffe

Als ik het goed lees word er vandaag nog niet ontruimt maar een is er een bezoek gepland om de woning te bekijken,  voor een ontruiming later.

Dan is het niet te laat wat Buster schrijft over Iris en een moratorium met spoed gevraagd moet worden.

Dat is nu belangrijker dan dat er oude spullen in de tuin staan die je niet kunt weg brengen,  omdat er geen auto is.

Je komt tot de conclusie dat je het zelf moet doen,  maar de energie,  en zin zijn weg.

Door het uitzichtloos zijn van de geld problemen,  blijf je ook in negatieven gedachten steken,  hoop dat er toch een passende uitgestoken hand komt naar jou.

Dat de geld problemen uitzichtloos leken, en / of beide doen niet onder aan elkaar in ernst je,  zin nieuwe energie krijgt.

[chapter]

jeetje la chouffe
wat een drama een uithuiszetting ontneemt je zelfs je eigen woning een dak boven je hoofd
wanneer staat ontruiming gepland?
Is er niemand die erbij kan zijn als ze komen, heb niet eerder gehoord dat ze inspectie houden, mogelijk kun je nog het gesprek aangaan en de noodzaak uitleggen.
klopt je bvv voet wel anders kun je deze laten aanpassen. ellende is dar daardoor geen regeling mogelijk is door beslag heb je al minimale.
vind het rot te lezen dat ook je broer afhaakt terwijl hij de middelen heeft.
Gaat gemeente nog minnelijk proberen nu wsnp niet gaat
wens je veel kracht komende spannende tijd

[gewoon]

Ben wel benieuwd hoe het vandaag gegaan is, heb er over zitten denken wat ik nu zou doen,  en wil dan  als het er  zo slecht voor staat ook geen goede raad,  omdat de energie daar voor weg is.

Als het even mee zit krijg je zelfs een duw in je rug,  bijvoorbeeld als je zo hard werkt komt er niets meer uit je handen,  en kun je niet meer goed nadenken, ken ze goed hoor de beledigingen.


Bedenk mij dat ik in de survival modes zou springen,  en dat bedoel ik letterlijk,  van hoeveel gezond eten neem ik nog tot mij,  zie aan jonge mannen dat die al te depressief worden te kunnen nadenken of beslissingen nemen als zij maar een 1 of 2 dagen weinig gegeten hebben,  wat is het effect op je gestel als dit zeer lang te weinig is.

Een bij baan nemen in het weekend het liefst een restaurant,  dat er mee gegeten kan worden wat gemaakt word in de keuken, smaak terug komt,  en er gewoon wel E 50 euro is, voor de boodschappen.

Is niet veel geld,  los je de problemen niet mee op maar,  wel de primaire dingen,  zoals eten zijn weer mogelijk.

Neem aan dat mijn humeur daar grote resultaten te zien zijn,  door heerlijk dom werk te doen,  en nog eens pret maken met het personeel,  en zeker op die momenten de diepere geld problemen van mij af kan zetten,  die problemen zijn groot,  maar niet verder een aantasting van gezondheid en slopende gedachte plaats geven.

Dat het dan thuis een rommeltje zou zijn,  of dingen stuk zijn boeit mij dan totaal niet, gebruik die tijd dan voor andere dingen,  pas na dat het duidelijk word of dit wel mijn huidige woning zal blijven,  komen pas gedachte wat ik eens met de tuin zal aan vangen.

Ik eerst,  en dan pas,  de problemen richting geven.

Heb dit vroeger gedaan om geen studie schuld te krijgen, en heb er geen hekel aan gehad,  ook omdat je conditie omhoog gaat wat ook weer invloed heeft op je denken.

Lees dat je ook voelt dat je het zelf moet doen,  dat is dus survival.

Is maar mijn idee natuurlijk,  en daar zit achter tot hier en niet verder.

[chapter]

ik hoop dat iris nog optie voor je heeft ook gezien de moeilijke situatie dat voorlopig traject moielijk zal zijn
heb je je verhaal nog kunnen uitleggen aan verhuurder.

[burningspirit]

hoe is het nu met je, La Chouffe?