Het gaat de goede kant op

[free]

Ik lees regelmatig mee op dit forum. Wat me vooral opvalt is het respect naar elkaar zonder verwijten. Dit is dan ook de reden dat ik mijn verhaal hier durf op te schrijven.

Ik heb, samen met mijn man, nu al 15 jaar schulden. We hebben altijd een (goede) baan gehad dus konden dit ook makkelijk betalen. Gelukkig hebben we nooit ergens achterstanden gehad.

7 jaar geleden was onze totale schuld ongeveer 86000 euro, dit was het hoogte maar gelijk ook dieptepunt. We wisten dat we hier iets aan moesten doen en snel ook. De schulden zijn ontstaan door domme beslissingen, in die tijd kon nog van alles, exorbitant veel lenen en bij postorderbedrijven bestellen.

We waren jong en niet zo slim... na de verkoop van ons huis hielden we een restschuld over omdat we een tweede hypotheek hadden. Intussen hebben we onze schulden teruggebracht naar ongeveer 22000 euro. Nog steeds een hoog bedrag maar we zijn wel trots dat het ons op eigen kracht is gelukt.

Het probleem is echter dat ik door een zware jeugd psychische problemen heb gehad. Hierdoor kocht ik eigenlijk mijn verdriet weg. Als ik me even rot voelde dan ging ik het internet op en bestelde ik iets. Een koopverslaving dus... gelukkig geen andere verslavingen... Op de een of andere manier vind ik het soms ook een 'fijn' gevoel om schulden te hebben, want waar moet ik me dan zorgen om maken, als die er niet meer zijn? Het klinkt zo raar, misschien dat iemand dit herkend?

We zijn in ieder geval wakker aan het worden en hebben dit jaar al het extra geld dat we hadden, vakantiegeld en belastinggeld etc. gebruikt om de schulden af te lossen. Op dit moment hebben we 3 schuldeisers over.

Wel vind ik het moeilijk om niks te kopen. Het is een soort van drang waar ik niet vanaf kom. Soms bestel ik 3 weken niks en ben ik daar super trots op maar er zijn ook dagen dat ik een paar keer per week iets bestel. Dit zijn producten als dvd's en huishoudelijke producten.

Ik ga al een paar jaar naar een psychotherapeut maar heb bovenstaande nog niet durven vertellen. Mijn man is niet het probleem, die koopt bijna niks, heb hem ook gevraagd er bij mij iets over te zeggen als hij ziet dat ik weer te veel koop maar hij is te lief!
Hopelijk zijn hier nog mensen die mij tips kunnen geven.

[tonnie64]

Welkom op het Forum Free

ten eerste , wauwwwww dat jullie dit bedrag samen zo naar beneden hebben gebracht en dat op eigen kracht, ik snap wel iets van die drang vanuit vroegere oorzaken,alleen had ik het met eten, ik ging eten om me goed te voelen, totdat ik te zwaar werd en uiteindelijk een maagverkleining heb.
gekregen, gelukkig heb ik alles open gegooid bij de therapeut en nu sta ik al tijden op een normaal gewicht, alleen door mijn schulden gaat er nu sneller kilo's af ,als er bij hahahaha, maar ik kan alleen zeggen wees eerlijk tegen jezelf en praat er over met je therapeut, dat gevoel over vroeger zul je moeten verwerken en een plaatsje geven, maar als ik jullie verhaal zo lees, ga je dit ook zeker lukken Toi Toi

[free]

Hoi tonnie64,

Bedankt voor je lieve woorden. Dat doet me goed! 
Het erge is dat de schulden veel lager hadden kunnen zijn of zelfs al helemaal weg, als ik me had kunnen inhouden 

Wat vervelend dat jij het met eten had maar gelukkig ga jij ook de goede kant op!!

Goede tip om het er toch over te hebben met mijn therapeut. Ik zie haar volgende week dus als ik het durf ga ik het aankaarten...

Zijn er mensen die het 'fijne' gevoel herkennen?  Het is natuurlijk allesbehalve fijn en dat besef ik me zeker... toch maar eens met m'n therapeut bespreken....

[Buster]

Beste Free, welkom op het forum.

Allereerst: diep respect voor het naar beneden kunnen brengen van de hoogte maar zeker ook het aantal eisers. Zelf aflossen vergt veel discipline en die hebben jullie maar mooi op weten te brengen.
Dat "fijne" gevoel waar je het over hebt herken is "soort van".
Ik heb me vaak genoeg afgevraagd of we niet in een gat vallen als we geen gezamenlijke vijand meer hebben. Als je al zeven jaar aan het aflossen bent en alles op de voor en achtergrond in het teken staat van je budget is dat een behoorlijk onderdeel van je leven.

Ik vind het erg sterk van je dat je zelf kan benoemen waar bij jouw de crux zit. Dat opschrijven is stap een. Op het moment dat je het hardop zegt kan dat het begin zijn van het geven van een plekje.
Je man kan dat niet voor je doen, daar moet je echt zelf doorheen. Hij kan je wel steunen, je aanmoedigen en je helpen.
Zoals je zelf al schreef geeft het kopen je een bepaald gevoel dat je helpt om te gaan met nare herinneringen en gebeurtenissen. Wat je kunt doen is samen met je therapeut of je man op zoek naar een andere bezigheid (een goedkopere bezigheid ) dat je hetzelfde gevoel geeft.
Maar belangrijker: aan de slag met het aangaan van de oorzaak waarom je dat gevoel nodig hebt.

Wat ik je verder wil zeggen: niemand heeft "alleen maar" schulden. Er speelt altijd meer.
En het een oplossen heeft alleen zin, als je het andere ook aanpakt.

Heel veel succes!

[Knibbel]

Hallo Fee, ook ik wil even WAUW roepen. Zoals jullie die schuldenberg omlaag hebben gehaald. natuurlijk zijn daar de nodige jaren overheen gegaan maar toch.... je hebt hem toch maar zo drastisch kunnen verlagen. Petje af voor je....

En zoals Buster al schreef: schulden komen meestal niet vanzelf. Vaak zit er een andere achtergrond(en) achter. Iedereen heeft daar zijn eigen verhaal in. Jouw koopverslaving zal ook voor veel mensen herkenbaar zijn, voor mij in ieder geval wel. Als ik mij depressief voelde probeerde ik dat gevoel te laten verdwijnen door mezelf iets te kopen, meestal iets onnodigs. Puur en alleen om mezelf een 'lekker' gevoel te geven. Dat dit effect maar heel tijdelijk was negeerde ik het liefst. Ik denk dat je diegenen die hierdoor in de problemen zijn geraakt niet de kost wil geven.

Fee, misschien komt het dat jij je 'fijn'  voelt bij het feit dat je schulden hebt (zoals je schrijft) omdat dit bekend is voor jou. Ik denk dat het heel goed is om dit met jouw psychotherapeut op te pakken. Vaak zijn mensen geneigd om uit angst voor het 'onbekende'  alles  bij het oude (bekende) te laten. Het is ook doodeng om het 'veilige vertrouwde' (hoe erg die ook is),  achter je te laten en een sprong in het diepe te maken.

Maar als ik zie van hoe ver je bent gekomen Fee, denk ik dat dit jou ook gaat lukken.

Veel sterkte nog en heel veel succes.

[free]

Hoi Buster, bedankt voor de lieve en bemoedigende woorden! Grappig dat je dat 'fijne' gevoel herkent... Het voelt zo gewoon en 'veilig'....
Je hebt helemaal gelijk dat ik er zelf iets aan moet doen en dat niemand anders dat voor me kan. Daarom heb ik besloten dat ik het morgen met mijn therapeut ga bespreken! Zij kan mij hier vast mee helpen. Ik zal jullie op de hoogte houden over hoe het gegaan is. Vind het wel eng... want heb tegelijkertijd toch een schaamtegevoel. Niemand in de familie is hiervan op de hoogte, terwijl ik het soms wel van de daken wil schreeuwen.

Hoi Knibbel, bedankt voor je reactie! Ik herken heel goed wat je zegt, dat je het besef dat het gevoel tijdelijk is, het liefst negeert 
Wat je verder zegt klopt ook helemaal, het is zo vertrouwd, (helaas) van huis uit al. Dus weet mijn hele leven niet anders 
Knibbel, hoe ben jij van je koopverslaving afgekomen? Of heb je die nog steeds?

[Knibbel]

Knibbel, hoe ben jij van je koopverslaving afgekomen? Of heb je die nog steeds?

Lieve Free, ik heb gelukkig niet meer de neiging om iets te kopen wanneer ik niet lekker in mijn vel zit. Hoe ik daar vanaf ben gekomen? Dit is niet iets wat je in een kant-en-klare oplossing kunt geven. Net als bij iedere verslaving ligt bij koopverslaving meestal een of ander trauma ten grondslag. Ik denk dat je dan ook het beste hiermee met jouw therapeut aan de slag kan gaan. Bij mij kwam het besef dat ik door mezelf te 'verwennen' met onnodige koopjes niet die leegte in mezelf  kon opvullen, een leegte ontstaan doordat ik die intensense emoties van boosheid, verdriet, pijn, angst, eenzaamheid, heel ver weg heb gestopt. Uit zelfbescherming. Maar door het ontkennen van deze gevoelens onthoudt je jezelf ook van die andere essentiele gevoelens zoals, liefde, levensvreugde....

Wens je veel sterkte en succes toe in het vinden van jouw weg hierin....

[free]

Dankjewel Knibbel! Je woorden doen me goed.

Helaas gaat het de laatste tijd niet zo met budgetteren... Ik heb nu al te veel geld uitgegeven waardoor er geen geld meer is voor boodschappen de rest van de maand. Het geeft me zo'n rot gevoel en een schuldgevoel naar mijn man.
Ik hoop dat we snel iets via Marktplaats verkopen zodat er wat geld is om boodschappen te doen. Ook stapelen de achterstanden zich weer op. Baal er zo van omdat het een lange tijd heel goed ging, weet niet waarom het nu weer misgaat en zie het even niet meer zitten.
Heb informatie opgevraagd bij de gemeente over budgetbeheer, hoop dat ik snel iets hoor

[free]

Weet iemand trouwens hoe je je afloscapaciteit uit kan rekenen?

[Boeddha]

Om aan te tonen aan je schuldeisers dat je er alles aan doet om zoveel mogelijk af te lossen is het beste om uit te gaan van je beslagvrijevoet. Dit kan je hier uitrekenen:

http://www.jwgd.nl/beslagvrije-voet-berekenen

Voor je boodschappen ga je uit van 50 euro per week voor 1 volwassene. Voor elk persoon meer 10 euro erbij.
Een maand reken je uit als 50 euro x 4.5 week.

Wat uit je beslagvrije voet komt betaal je ALLE vaste lasten van, het bedrag wat overblijft, is je afloscapaciteit.

[tuthola]

Hoi free wat jammer dat je nu in de problemen zit, dit gedrag is heel herkenbaar ....eventjes de touwtjes laten vieren en je kan het niet meer overzien, ik hoop dat dit een eenmalig iets is geweest daar je daarvoor toch heel goed je totaalschuld naar beneden hebt gekregen. Misschien heb je wat proffesionele hulp nodig voor je koopverslaving.

[Stomstom]

Oh Free, vervelend!!! Heb je inmiddels al wat verkocht?

Waar is de fout ontstaan? Zou het helpen als jij bijv. niet meer de pas hebt? Dat je man die bij zich houd bijvoorbeeld?