deze uitzending heb ik twee keer bekeken
het geeft me opnieuw dat dubbele gevoel
aan één kant vind ik het fantastisch wat sven hulleman (zijn mond staat nooit stil) doet en erg moedig van henk kroeze (zijn gezicht spreekt boekdelen) om daar toch weer te gaan zitten
het liefst zou ik ook zulke dingen doen: actie voeren tegen de financiële wereld in het algemeen en mijn eigen bank(en) in het bijzonder
aan de andere kant is er het besef dat ik die keuze niet heb, omdat ik als de dood ben dat ik, door dergelijke actie, al mijn kansen vergooi om ooit nog in een acceptabele en haalbare schuldregeling terecht te kunnen
intussen duurt het voor ons ook al weer vier jaar en nóg is er niks geregeld en zijn we nog altijd vogelvrij
deze uitzendingen maken me onrustig maar ik kan het tegelijkertijd tóch niet laten om er naar te kijken en nóg eens te kijken (en luisteren) omdat ik wil weten wat daar nu eigenlijk gezegd wordt
op het moment dat henk kroeze uiteen zet hoe de banken werken (ze lenen gespaard geld uit) heb ik al vóór dat sven hulleman het zegt (en, geloof me maar, die is supersnel met zijn mond) bedacht: dát is een leugen.....!!!
op zo'n moment moet ik dan, ondanks mezelf, lachen en voel me trots dat ik het zo goed begrijp allemaal
maar ja, daar koopt een mens niks voor in deze wereld ben ik bang
ik weet dus hoe het in elkaar zit, maar blijf zoeken en kijken en mezelf onrustig maken met de gedachte: wat als ik tóch....enzovoorts?
ik zou best willen weten hoe dat bij andere schuldenaren is
hoe lukt het jullie om jezelf op het 'rechte pad' te houden?
wat kan ik doen om mijn stress te bestrijden en te zorgen dat ik niet gék wordt van de keiharde schouder spieren, de hoofdpijn, de duizelingen, de slapeloze nachten?
hoe ban ik de gedachte uit dat ik zélf (net als sven en sacredfour) de wereld eens een poepie zal laten ruiken? hoe zorg ik ervoor met twee voeten op de grond te blijven en me door mijn gezonde boerenverstand laat leiden? in plaats van me te laten meetrekken en emotioneel geleide acties te gaan bedenken?
er zijn dagen dat ik me bewust voor alles afsluit, niet op dit forum lees en vooral niet naar tv kijk
dagen dat ik me bewust bezig houdt met het scheppen van orde en bijwerken van mijn administratie
die dagen zijn een tikkeltje rustiger
op dergelijke dagen voel ik me relatief zelfverzekerd en kan ik mijn situatie gemakkelijker accepteren
maar even later komt sven weer voorbij, of een deurwaarder of iemand op het forum met een verhaal waarvan ik spontaan in tranen uitbarst..... en dan is het weer gedaan met de rust in mijn hoofd