Beste Nooitmeer, ik voel me niet aangevallen door jouw opmerkingen.
Ik besef me dat dit het beeld is wat leeft in de maatschappij, daar voel ik me door aangevallen.
Het raakt me persoonlijk, omdat hij mij persoonlijk aangaat.
De vrouw die haar hand uitsteekt op de fiets om de richting aan te geven. Die terug holt de winkel in omdat ik per ongeluk een product in mijn tas had laten zitten en niet heb afgerekend.
Die bejaarde buren aanbiedt om elke week de zware kliko naar voren te rijden.
Ik wordt langs diezelfde maatstaf afgerekend omdat ik in een situatie terecht ben gekomen waar ik niet zelf voor heb gekozen.
Week na week afwijzingen binnen krijg, nooit goed genoeg bevonden wordt ondanks mijn inzet. Het steeds maar weer de goede moed bij elkaar proberen te rapen.
Zoals Xdewit het hierboven schrijft,... ik wordt er even stil van.
Als ik dat lees besef ik me dat mijn man met zijn neus in de boter is gevallen. Terecht is gekomen bij een bedrijf waar hij het naar zijn zin heeft en hem graag op korte termijn een vast contract aan wil bieden omdat ze hem nu al niet meer kunnen missen. Dan vallen mijn frustraties ineens in het niets.