tja.... kan wel wat tips gebruiken!

[nooitmeer]

Dan dreig maar met http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/curatele-bewind-en-mentorschap

Nobel, en menselijk dat je dit hebt gedaan. Ik hoop voor je dat je nu niet zelf in de problemen komt.

Maar het inschakelen van maatschappelijk werk zou een oplossing zijn. Ook samen met je moeder naar de financiele situatie kijken zou een oplossing kunnen zijn.
Neemt niet weg dat je broer en zijn famillie gewoon hulp nodig hebben bij het op orde brengen van hun financiele en administratieve huishouding. Zoals ik het nu begrijp is een "vrijblijvende" regeling niet echt een optie maar is bewindvoering wellicht de enige mogelijkheid.

[An0niempje]

Weet niet, hoe de relatie daarvoor was met je broer?
Maar moet wel eerlijk zeggen, dat ik er zelf heel bewust voor heb gekozen, om niet een van mijn broers als bwv te kiezen.
Dat zou dan de broer geweest zijn, waar ik het beste mee kan praten, maar ik wilde liever niet, dat mijn schuldenprobleem tussen mij en mijn familie in zou komen te staan...
Nu begrijp ik uit jouw verhaal wel, dat de kans klein was, dat je broer vrijwillig een bwv of budgetbeheerder gevraagd zou hebben om te helpen.
Vind het wel beroerd om te lezen, dat je broer boos op je is, en je moeder je niet steunt.
Misschien toch beter om een buitenstaander om hulp te vragen, voor dat het straks echt helemaal escaleert bij jullie en je broer dan helemaal niet meer voor rede vatbaar is?
Kan ook wel begrijpen, dat het voor je moeder ook echt een klote situatie is (sorry voor mijn bewoording). Zowel jij als je broer zijn haar kinderen en dan is het voor een moeder ook niet altijd even handig om objectief te blijven. Jullie zitten er allemaal natuurlijk behoorlijk dicht op.
Maar ik begrijp uit je verhaal, dat jij nu de huurachterstand a 7000 euro betaald hebt? Of voorgeschoten, dat gaat mij verder niet aan... Das voor jou ook een behoorlijk bedrag, hoop, dat je daardoor niet zelf in de problemen komt....

Ik zit me te bedenken, hoe ik me zou voelen, als mijn broer mijn huurschuld zou betalen en ik dan pasjes enzo allemaal bij hem in zou moeten leveren. Ok, mijn huurschuld is stuk lager, maar toch, voor het idee.
Ik denk dat ik aan de ene kant wel opgelucht zou zijn, dat ik in mijn huis zou kunnen blijven wonen, maar aan de andere kant me ook heel erg opgelaten zou voelen. En juist, omdat een broer zo dicht bij staat, zou ik er denk ook wel moeite mee hebben, dat ik alles zou moeten inleveren bij mijn broer....

Wat niet wegneemt, dat ik het met je eens bent, dat je broer in een situatie zit, waar hard ingegrepen moet worden en dat als ze het zelf niet doen, dat iemand anders het dan moet doen... Dus zie bovenstaande niet als commentaar, maar meer dat ik me even probeer in te denken vanuit zowel het oogpunt van je broer, van jou en van je moeder....

Ik weet trouwens niet hoe dat bij je broer is, maar soms is het makkelijker om iets van een buitenstaander aan te nemen, dan van iemand die heel dicht bij je staat. Is het mogelijk om een keer een gesprek te regelen met een buitenstaander, die objectief naar de situatie kan kijken? En dan moet je broer en schoonzus daar natuurlijk bij aanwezig zijn....

[astor]

mijn schoonzus loopt alleen maar te jammeren over de kinderen (mijn kinderen, mijn kinderen, voor mij maakt het niet uit dat ik in de crisisopvang terecht kom... maar mijn kinderen mijn kinderen) terwijl ik dan denk... ja, had je daar niet eerder aan moeten denken? je zet de toekomst van je kinderen op het spel en komt daar te laat achter.

het liefst zou ik ze gelijk bij de gemeente onderbrengen maar gezien het feit dat ze al eerder in de schuldsanering hebben gezeten... is het minnelijk traject misschien een oplossing voor ze, maar dan zijn we wel afhankelijk van de gemeente.... in hoeverre is de gemeente bereid mee te werken, voor een schuldhulpverlener te zorgen want mijn broer accepteert het niet van mij (voor mij is hij absoluut onbetrouwbaar, ik heb er echt geen vertrouwen in dat het goed komt, ja, de goede wil is er maar met geld omgaan... niet mogelijk.. de werkgever van mijn schoonzus heeft een voorschot gegeven ... ik ben alleen maar bang dat ze denken: geld! huurachterstand weggewerkt... voorlopig hebben we geen zorgen... 0.0 vertrouwen heb ik, en dan uit ik mijn wantrouwen... wordt boos op gereageerd... wat denk ik wel niet? maar vertrouwen heb ik niet, dat moeten ze bewijzen.
En ze bewijzen momenteel het tegendeel: willen hun afspraken niet nakomen.

[astor]

Weet niet, hoe de relatie daarvoor was met je broer?
Maar moet wel eerlijk zeggen, dat ik er zelf heel bewust voor heb gekozen, om niet een van mijn broers als bwv te kiezen.
Dat zou dan de broer geweest zijn, waar ik het beste mee kan praten, maar ik wilde liever niet, dat mijn schuldenprobleem tussen mij en mijn familie in zou komen te staan...
Nu begrijp ik uit jouw verhaal wel, dat de kans klein was, dat je broer vrijwillig een bwv of budgetbeheerder gevraagd zou hebben om te helpen.
Vind het wel beroerd om te lezen, dat je broer boos op je is, en je moeder je niet steunt.
Misschien toch beter om een buitenstaander om hulp te vragen, voor dat het straks echt helemaal escaleert bij jullie en je broer dan helemaal niet meer voor rede vatbaar is?
Kan ook wel begrijpen, dat het voor je moeder ook echt een klote situatie is (sorry voor mijn bewoording). Zowel jij als je broer zijn haar kinderen en dan is het voor een moeder ook niet altijd even handig om objectief te blijven. Jullie zitten er allemaal natuurlijk behoorlijk dicht op.
Maar ik begrijp uit je verhaal, dat jij nu de huurachterstand a 7000 euro betaald hebt? Of voorgeschoten, dat gaat mij verder niet aan... Das voor jou ook een behoorlijk bedrag, hoop, dat je daardoor niet zelf in de problemen komt....

Ik zit me te bedenken, hoe ik me zou voelen, als mijn broer mijn huurschuld zou betalen en ik dan pasjes enzo allemaal bij hem in zou moeten leveren. Ok, mijn huurschuld is stuk lager, maar toch, voor het idee.
Ik denk dat ik aan de ene kant wel opgelucht zou zijn, dat ik in mijn huis zou kunnen blijven wonen, maar aan de andere kant me ook heel erg opgelaten zou voelen. En juist, omdat een broer zo dicht bij staat, zou ik er denk ook wel moeite mee hebben, dat ik alles zou moeten inleveren bij mijn broer....

Wat niet wegneemt, dat ik het met je eens bent, dat je broer in een situatie zit, waar hard ingegrepen moet worden en dat als ze het zelf niet doen, dat iemand anders het dan moet doen... Dus zie bovenstaande niet als commentaar, maar meer dat ik me even probeer in te denken vanuit zowel het oogpunt van je broer, van jou en van je moeder....

Ik weet trouwens niet hoe dat bij je broer is, maar soms is het makkelijker om iets van een buitenstaander aan te nemen, dan van iemand die heel dicht bij je staat. Is het mogelijk om een keer een gesprek te regelen met een buitenstaander, die objectief naar de situatie kan kijken? En dan moet je broer en schoonzus daar natuurlijk bij aanwezig zijn....

de relatie met mijn broer was niet slecht en ook niet goed.
gewoon, je ziet elkaar op verjaardagen maar niet daarbuiten en als er wat aan de hand was, dan hoorde je dat via moeder.
die ook niet veel van hen vernam, teken dat het niet goed gaat, maar zij sloot ook haar ogen.

dan trekt mijn broer dus op het allerlaatste moment aan de bel.
red je hem, op voorwaarden, en krijg je stank voor dank.
geef me je bankrekeningnummer, dan stort ik het geld zsm terug.

geld? dat er niet is?

dit is gewoon een grote shitzooi.

maar het is wel zijn shitzooi, dat probeer ik me voor te houden.

dit gaat echt niet goedkomen met hem.
onze voorwaarden zijn streng maar dat moet met hem, anders zit hij over een half jaar weer in dezelfde problemen en ik zal der niet zijn.

[nooitmeer]

Astor,

Laat ik voorop stellen dat je een hele goede broer bent! Knoop dat in je oren ongeacht wat je broer en schoonzus zeggen. Zij zitten op een hele andere bandbreedte.
Maar probeer toch maatschappelijk werk van hun gemeente in te schakelen. Vreemde ogen dwingen.

[An0niempje]

Wat ik me trouwens afvraag:

Wanneer kan je iemand verplicht onder bewind stellen?
Ok, op de door nooitmeer gegeven site, staan wel wat voorbeelden, maar geen harde criteria.
Oftewel met andere woorden, wanneer kan een in dit geval familie, aanvraag doen voor verplicht onder bewind/curatele/mentorschap?
Weet namelijk dat er in de psychiatrie schrijnende voorbeelden zijn, dat familie ongeveer de wanhoop nabij zijn, maar dat iemand toch niet gedwongen opgenomen/behandeld kon worden.
En dan kom je, weer even terug naar financieel in een situatie, dat het alleen vrijwillig kan en tja, dan moet iemand ook vrijwillig toestemming geven....
Dus was even benieuwd of iemand hier weet hoe dat bij bwv/curatele ed zit?

[Buster]

Iets onder dwang via de rechter gaat echt niet zomaar, dan moeten er verklaringen zijn van artsen, instellingen zijn die dat ondersteunen en ga zo maar door. De rechter vraagt altijd aan de "belanghebbende" of hij of zij dit zelf echt wil. Dat antwoord is ook van groot belang voor de beslissing van een rechter.

Bovendien, wat Nooitmeer ook al aangeeft slaat dat gelijk alle familiebanden weg, dit is geen stap die je zomaar kan nemen zonder dat dat emotionele en sociale gevolgen heeft.

[An0niempje]

Sorry, was daarin misschien niet helemaal duidelijk.
Ik vroeg me af, hoe het zat, dat klopt, en tnx, voor je antwoord daarin.
Het is me duidelijk, dat zoiets niet zomaar gedaan wordt en het is zeker terecht, als daarvoor eerst allerlei bewijsstukken op tafel moeten komen.
Ik bedoelde, niet dat dit direct de oplossing was voor de broer van Astor, aangezien ik niet degene ben, die dat hier vanachter haar computertje kan beoordelen.
Excuses, als ik daar onduidelijk in was....

[tuthola]

Beste Astor,

Zoals al eerder door andere gezegd ben je een goede broer die zich het lot van het gezin van je broer aantrekt, je zult nu echt afstand moeten doen van hun problemen als hun echt niks willen regelen.
In dit geval is het ....wie zijn gat verbrand moet op de blaren zitten, jij kan niet alsmaar geld hier in pompen zolang ze de noodzaak van hun geld op orde brengen zelf niet zien of willen zien.
Het is jammer dat zijn problemen de familieband op spanning zet, een ieder zou willen dat ze zo een broer zouden hebben als jij.

[burningspirit]

beetje raar van mij misschien, maar....
sommige mensen help je uiteindelijk het beste door ze gewoon niet te helpen....

astor, ik denk dat je gelijk hebt als je stelt dat over een jaar misschien weer huis uitzetting dreigt of andere problemen met financiën .... je bent een top broer, ik bewonder je moed, maar sommige mensen moeten eerst keihard tegen de muur aan lopen vóór ze begrijpen wat er nou echt aan de hand is
en .... dat is absoluut geen fijn gezicht, het doet extra zeer als het je familie is, aan wie je juist je betrokkenheid en hulp hebt aangeboden.... het lijkt erop dat dit met je broer en zijn gezin gaat gebeuren.... sterkte astor!

kan alleen maar zeggen dat ik ervoor bid, dat dit niet nog verder escaleert in de vorm van jou de schuld geven van de hele situatie... ik hoop echt dat je dat bespaart blijft 

[An0niempje]

maar sommige mensen moeten eerst keihard tegen de muur aan lopen vóór ze begrijpen wat er nou echt aan de hand is

Vraag me alleen af hoe hard je al tegen een muur aangeknald ben, als je al een keer WSNP aangevraagd hebt.... 
(in mijn achterhoofd houdend, dat er ook mensen zijn, die door andermans schuld of domme pech tegen de muur van het WSNP-loket aan zijn geknald)

[astor]

ik trek mijn handen er vanaf en in mijn familie praat ik er niet meer over.

als er over begonnen wordt, verwijs ik naar mijn broer, ga maar aan hem vragen hoe het in elkaar zit.

bij mijn broer is dan wel niet het kwartje gevallen, bij mij wel.

[gewoon]

Ha Astor

Lees wat je gedaan hebt door die huur achterstand te voldoen voor je broer en dat is een enorme helden daad dat je dit gedaan hebt.

Bij het nibud zul je de tips gelezen hebben bij iemand helpen, en de vele opmerkingen waneer er meer van je gevraagd dan kan, en je grenzen goed kennen.

Met alle goede wil was het te laat om hulp te bieden in het zelf redzaam maken, en het voorschieten van die huur daar ben je eigenlijk mee voor het blok geplaatst en is oneerlijk.

En de dankbaarheid is niet groot door alleen maar te zeggen geef je bankrekening maar, dat heb je niet verdient, je noemt al van waar gaan ze dat terug betalen, neem voor je zelf in gedachte dat misschien nimmer zal zijn, de problemen zijn immers erg groot en kan je alleen ooit blij verrast zijn als er geld en ook de daarbij horende dankbaarheid komt.

Ik schrijf dit, in de hoop dat je niet verbitterd raakt over dit alles.

Misschien wat al gezegd is, dat dit later toch fout zal gaan wat zou kunnen, maar wat een verschil heb je kunnen zijn nu, voor die twee kinderen in hun jeugd,  daar word ik even stil van.

Enorm wat je gedaan hebt

[An0niempje]

Ik sluit me aan, bij wat Gewoon zegt, je hebt echt je best gedaan en erg jammer hoe je broer daar op gereageerd heeft.
Ik hoop, dat de familiebanden uiteindelijk weer bij zullen trekken en dan bedoel ik vooral vanuit je broer en dat hij beseft hoe erg jij je best hebt gedaan om hem te helpen....
Maar jij kan ook geen ijzer met je handen breken...
Hoop voor je broer, dat ze toch zo slim zullen zijn, dat ze professionele hulp gaan zoeken, maar snap heel goed, dat jij het er een beetje mee gehad hebt op het moment....
Uiteindelijk is het toch hun keuze en hun leven, maar wel sneu voor de kinderen....
Want die kids kunnen er verder ook weinig aan doen....