mijn verhaal

[An0niempje]

Ik hoop echt (niet persoonlijk bedoeld) dat je hierin ongelijk hebt, Tuthola...
Het zou mij iig zwaar tegenvallen, als hij zou weigeren.
Hij was 1 van de gene die steeds zei, je kan pas met therapie beginnen als je financieel gezien een oplossing hebt en uit de gesprekken weet hij, hoe belangrijk kwijtschelding hierin is.
En dit is nu een hele concrete manier, waarin hij mij een hele grote stap vooruit zou kunnen helpen.
Hij is christen, dus ik hoop, dat hij hierin ook zijn christenhart wil laten spreken...
Maar je hebt gelijk, psychiaters zijn vaak hele zakelijke mensen en de afstand tot de patiënten is vaak groot (ook bij deze heb ik dat helaas al eerder ervaren...)

Vanmorgen naar mijn huisarts gebeld voor een afspraak, helaas was hij er vandaag niet, dus die afspraak is pas maandag. Hopelijk komt daar nog iets positiefs uit wat betreft een medische verklaring voor de kwijtschelding....

[An0niempje]

Slachtofferloket zei dat ik voor meer informatie over de seponering de politie op moest bellen. Eerst zeiden ze ook Openbaar Ministerie, maar daarna werd echt politie gezegd, want omdat de zaak geseponeerd was, zou het hele zaakje nog bij de politie liggen en nog niet bij het OM.
Ok, gisteren dus politie opgebeld en daar werd gezegd: ik kan niet in het systeem, ik zal je terug laten bellen door de agent P die met de zaak bezig is.
Vanmorgen werd ik vervolgens weer door een andere politiemedewerker gebeld en die zei, nee je moet echt bij het OM zijn, agent P weet hier ook niet meer over...
Dus ik net OM opgebeld: nee, de brief hierover wordt door de politie verstuurd, dus daar moet je zijn

ZUCHT!!!!!

Het enige wat ik nu dus weet, is dat de verdachte heeft ontkend (goh, had ook niet anders verwacht, dan dat zij zou ontkennen. Het is namelijk het typen, dat zichzelf helemaal geweldig vind en absoluut geen fouten van zichzelf ziet, iemand die overduidelijk aan de verkeerde lijn staat en beter zelf behandeling kan nemen...) en vanwege gebrek aan bewijs (fraude is zo vreselijk moeilijk om te bewijzen ) zou de zaak nu geseponeerd zijn... Ik vraag me wel heel erg af, of ze hierin nog meegenomen hebben, dat er nog een onderzoek naar onder andere haar loopt i.v.m. PGB-fraude, waar als het goed is wel meer bewijs is, dat ze ze gefraudeerd heeft... Ik ben bang van niet, omdat mijn aangifte niet meegenomen mocht worden in dat onderzoek En er destijds tegen mij gezegd is, dat ze daardoor de verschillende onderzoeken onafhankelijk van elkaar afhandelen... (wat ik zelf niet echt logisch vind eigenlijk, omdat het over hetzelfde strafbare feit gaat, met dezelfde personen....)

[tuthola]

Ik hoop inderdaad ook niet dat ik gelijk krijg aangaande de psychiater.....
Je zit in een lastig parket met deze fraude zaak helaas schiet hierbij mijn kennis hierin te kort.
Aanhouder wint dus zou het nog niet opgeven.

[An0niempje]

Vandaag maar weer eens naar de politie gebeld, omdat ik nog steeds niet de brief heb gekregen, dat de zaak geseponeerd is....
Konden me natuurlijk opnieuw weer geen informatie geven en alleen aanbieden dat de agent die de zaak behandeld mij terug gaat bellen...
Na vorig terugbel verzoek ben ik door een heel andere agent teruggebeld die niets afwist van mijn aangifte...
pffffffffffffffffffffffffffffft

Weet iemand waar ze plantjes verkopen met geduldvruchtjes? Ik kan wel een heel stel van die vruchtjes gebruiken....
Ga ik wat ik over heb hier verkopen op het forum, misschien wordt ik dan nog een keer rijk...

[burningspirit]

Lieve Anoniempje,

kZit even mee te denken.
De rechtbank heeft de zaak geseponeerd dus. Het bericht hierover heb je nog niet ontvangen. Kan het zijn dat je dat niet krijgt omdat jouw aangifte niet werd meegenomen? Als dit zo is, dan kun je lang wachten ben ik bang. Is er voor jou geen mogelijkheid om de rechtbank zelf daarover aan te spreken?
Als je dat al hebt gedaan dan mag je deze vraag als niet gesteld beschouwen
Die brief is voor jou een belangrijk document, mede waardoor jouw probleem kan worden opgelost in de vorm van kwijtschelding door Menzis.

Ik vind jouw verhaal hierover altijd zo eenzaam voelen, klinkt misschien een beetje raar. Maar je hebt de pech dat je een boel papierwerk kwijt bent door je bv's. Daar bovenop de pech dat jouw aangifte niet meegenomen werd in proces en vervolgens ben je misschien één van de vele (?) muurbloempjes die rustig en bedeesd staan te wachten op een 'uitnodiging' die nooit gaat komen.
Zie ik dat een beetje goed, of zit er nog iets tussendoor dat ik me nu niet meer herinner of dat ik niet goed begrijp?

Ik probeer me in jouw positie in te leven en dan denk ik: Menzis zegt een vordering op jou te hebben, wat niet klopt, want jij bent het zelf niet die het geld heeft 'kwijtgemaakt'. Menzis zou beter moeten weten, en weet dat waarschijnlijk ook, maar zegt in feite, zoals zo vaak wordt gedaan, dat het niet anders kan dan zich bij de budgethouder te melden met de claim. Betekent letterlijk dat jij de dupe bent van andermans grove fouten. Om kwijtschelding te krijgen moet jij een aantal documenten bij elkaar zien te 'bedelen', terwijl het hele gebeuren jouw geestelijke gezondheid ernstig in gevaar brengt. Die kostbare geestelijke gezondheid, die je in eerste instantie juist dacht te kunnen beschermen door onder bewind te gaan.... het moet toch niet gekker gaan worden in dit kikkerland...... 

Om kort te gaan: kun je niet toch (nog eens) de rechtbank aanspreken en daar vragen om een bewijs dat er via rechtswege voorlopig geen muziek in deze zaak zit, getuige de seponering? Misschien zeggen ze dat je geen recht hebt op zo een papier, maar het is wel voor jou nét het verschil tussen een blok aan je been of niet. Het verschil tussen wel en niet een toekomst hebben, het verschil tussen stappen kunnen zetten om een stabieler leven te krijgen of stil moeten blijven staan vanwege deze hele 'rotzooi'....
Dit document zet in elk geval kracht bij aan de constatering dat er voor jou nu geen andere weg open staat dan kwijtschelding te vragen bij  Menzis.  Als ik nog verder doordenk zou het ook nog zo kunnen zijn, dat, mocht de kwijtschelding er onverhoopt niet komen, je in een volgend traject hiermee kunt bewijzen dat je er alles aan hebt gedaan.

Misschien schets ik hier een gelopen weg, en hoop dat je me dat dan niet kwalijk neemt. Ik leef heel erg mee, maar dat weet je wel.
Liefs van mij

[Chrissie]

BS en Anoniempje,

Jullie lopen beide tegen enorme muren aan heftig hoor!

[An0niempje]

Ik neem je je bericht niet kwalijk hoor lieve Burningspirit (moet me bijna inhouden om je echte voornaam niet te noemen , maar laten we dat maar niet doen.... )

Het is niet zo, dat er gezegd wordt, dat ik geen recht heb op de vraag. Nee, iedereen zegt juist, dat ik die brief hoor te krijgen (slachtofferloket, politie, openbaar ministerie) Ze wijzen alleen elkaar aan als degene die de brief moet sturen. Tenminste zo komt het op mij over. Als ik bel moet ik dus politie opbellen of OM, niet naar de rechtbank....
Over hoe lang het duurt voor je zo'n brief hoort te krijgen, kan ook niemand mij een zinnig woord vertellen, allemaal heel vaag.
Ja eenzaam is het zeker. Ik wil mezelf geen muurbloempje noemen, die zit af te wachten op een keer een relatie (dat bedoelde je toch?) Ik ben zelf ook actief bezig op datingsites en durf best zelf mensen te mailen. Maar ja, er is meer nodig dan een leuk mailtje voor je met iemand een relatie begint...
De brief van de politie gebruiken voor de kwijtschelding had ik zelf nog niet aan gedacht, wel dat ik deze brief nodig heb om uit te zoeken of er nog andere stappen te zetten zijn om de hulpverlener aan te klagen.
Strafrechtelijk gezien ben ik bang van niet, tenzij er nieuw bewijsmateriaal boven tafel komt. Maar goed, dat zijn dingen die ik met mijn advocaat moet overleggen, maar dan heb ik wel de brief nodig met de uitspraak over de seponering.
Ik zit dan bijvoorbeeld te denken aan een civiele procedure. Dat zou dan weer een nieuwe afweging worden tussen hoe groot de kans van slagen is en hoeveel energie, frustratie, tijd, geld dat mij dan weer gaat kosten....
Helaas stopt de financiële schade ook niet bij het schuldenbedrag. Voor ik wist, dat het het om fraude ging, heb ik ook nog erfenisgeld in de schuld gestoken, om op dat moment maar zo veel mogelijk van de schuld af betaald te kunnen krijgen. Tenzij ik het in iets anders zoals een studie ge?investeerd zou hebben, had ik nu dus nog een leuk bedrag extra op de spaarrekening kunnen hebben van ik schat 5 a 10 duizend euro... (ruwe schatting). Psychische schade (die helaas zeer moeilijk te verhalen valt) niet meegerekend. Het heeft invloed gehad op mijn werkvermogen enz.
Ik weet niet hoe die dingen berekend zouden worden, maar ik denk, dat als ik alle schade (zal wel een droom zijn die nooit uitkomt) vergoed zou kunnen krijgen, dan denk ik, dat ik zomaar op een heel leuk bedrag uit zou kunnen komen. Maar ja, dan moeten ze hier in Nederland wel wat meer aan de kant van de slachtoffers gaan staan.....

Ik heb pas wat informatie ingewonnen over die hulpverlener via twitter:
- ze heeft onder een nieuwe naam een bedrijf waarmee ze door de WMO vergoede zorg levert (in haar geval kan je misschien beter zeggen, dat ze zorgen levert)
- Ze staat op de foto met staatssecretaris van Rijn, dat ze hem een bloemetje overhandigd....
- Ze heeft via twitter interesse getoond voor een plek in de gemeenteraad (hoop dat ze hier niet echt voor gesolliciteerd heeft, of dat ze haar anders afgewezen hebben....)

En wat mag je als slachtoffer? Strijden, strijden, strijden, strijden, strijden, strijden, strijden, strijden, strijden, strijden, strijden, strijden, strijden,strijden, strijden, strijden voor weer een klein beetje financiële bewegingsruimte en levensgeluk

Ik hoop, echt, dat het onderzoek van de inspectie SZW wel wat oplevert en ze alsnog vreselijk op haar falie krijgt met het liefst ook nog wat jaar gevangenisstraf (niet verkeerd voor haar cv) en dat ze de fraudebedragen dan terug moet gaan betalen. Zij en haar andere fraudemaatjes...

1 ding is namelijk wel zeker: zij zal niet in aanmerking komen voor WSNP, dus als ze terug moet betalen, zou dat wel een hele grote straf zijn..... En terecht dan ook...

De eenzaam, en dat lees ik ook terug in jouw bericht, zit hem ook, dat het zo vreselijk moeilijk is om de juiste hulp te krijgen en dat je steeds weer van het kastje naar de muur gestuurd wordt.

Het is dat ik altijd een vreselijke doorzetter ben geweest, anders weet ik niet eens, of ik hier nu nog wel gezeten had... Maar ook als je van nature veel vechtlust hebt, dan nog kan die vechtlust op een gegeven moment op zijn....

[An0niempje]

Klopt Chrissie, ook Burningspirit is al flink wat muren tegengekomen...
Het is idd heftig...

Vanmiddag ben ik uitgevallen tegen de bezorger van de kratten post.
Ik moest een paar telefoontjes doen, maar de post was veel later dan normaal, dus ik kon niet gaan telefoneren. Ik ga niet de politie bellen, als ik ieder moment iemand aan de deur verwacht...
Toen de bezorger weg was, en ik hier met 5 kratten post zat, heb ik zitten huilen, omdat vaak niet meer weet, waar ik de energie vandaan moet halen om de post weer te bezorgen...
Misschien niet eerlijk, dat ik tegen de bezorger uitviel, maar voor het wachten en sorteren krijg ik niets betaald, en voor het bezorgen is de betaling ook ronduit slecht.
Ik heb wel eens uitgerekend dat ik omgerekend op de 4,5 tot echt max 5 euro bruto per uur zit... Maar ja, wat moet ik anders zolang ik geen andere baan kan vinden?

[Chrissie]

Anoniempje ik reken het niet eens uit zie het meer als alle kleine beetjes helpen "wie het kleine niet eert is het grote niet weerd" ik ben weer bezig het houdt me van de straat en het krantenlopen 's morgens vroeg vind ik helemaal niet erg vind het juist zalig ook als het regent maar vooral als het sneeuwt. Elke jaargetijde (lente, zomer, herfst, winter) heeft zijn charme vindt ik en wie weet wat er later nog komen gaat. Zal het krantenlopen er naast proberen te houden.

Het is een logische reactie op alles soms is het allemaal even teveel vergeef het jezelf je bent ook maar een mens geen robot.

[burningspirit]

Oh Anoniempje... slecht gekozen woord dat 'muurbloempje' ..... ik heb daar echt helemaal niet aan gedacht, aan relaties enzow. Het ging mij om de eenzaamheid van die schuld die onterecht op jouw bord ligt, geen mens die begrijpt wat het voor jou betekend enzovoorts. Geen hulp, tussen wal en schip vallen, telkens weer moeten uitleggen en steeds opnieuw niet begrepen en nog erger: niet geholpen worden. Zoals je zelf zegt: het is alleen maar strijden strijden en nog eens strijden.Vechten voor dat kleine beetje rust en ruimte waar elk mens wat mij betreft gewoon recht op heeft. Lijkt het of je het krijgt moet je weer vol aan de bak om de rust te houden. Dat bedoelde ik. Nooit eens achteroverleunen, alle leuke en mooie dingen met een stekelig randje .... wat zul jij af en toe moe zijn. Ik kan het me helemaal voorstellen.

En ja Chrissie... muren. Maar ik heb makkelijk praten. Ik heb het geluk dat ik leuk werk heb gevonden en heb spontaan de post aan de kant gedaan. Dat had ik eigenlijk niet zomaar mogen doen maar toen ik de dame van Werk en Inkomen uitlegde hoeveel uren het me kostte en wat daar voor vergoeding tegenover stond, toen vond ze het gelukkig niet erg. Ik had een baan op de taxi van 10 uur in de week en werd voor mijn werk thuis opgehaald. Toen was de post erbij geen probleem. Maar dat contract eindigde en ik vond zelf een flex-0-uren baan met zicht op 15 beter betaalde uren per week. Ik moet nu zelf naar de locatie toe en dat kost me meer tijd, niet genoeg tijd voor de post tussendoor. Daarbij werk ik voor een zorginstelling waarbij ik wellicht nog meer uren kan vinden in andersoortig werk, tussen de beide ritten op een dag door. Ik ben dus gestopt met de post om beschikbaar te zijn voor de instelling/werkgever.
In dit verband heb ik dus ook uitgerekend wat de post me opleverde en in mijn geval was dat slechts 2 hooguit 2,50 per uur!!! Andere 'makkelijkere' kleinere wijk dan Anoniempje dus nog slechter betaald.
Mijn buurvrouw had de wijk naast de mijne en kreeg beduidend meer dan ik. Maar ook zij is gestopt omdat ze elk jaar bij de belastingaanslag verkeerd uitkwam. Ondanks dat mijn buurvrouw en ik allebei gewoon heel graag lopen. En weet je, als je iets leuk of zelfs zalig vind kun je het gemakkelijker volhouden.

Ik kan me goed inleven in Anoniempje. Ik heb me ook naar mijn werk als opticien moeten slepen. Kostte me bakken met energie en ik kreeg er als het ware niks voor terug. Werd er alleen maar moe van.
Terwijl ik nu voor mijn gevoel het werk op de taxi (volstrekt nieuw voor me) doe met twee vingers in mijn neus. En nog enthousiast terugkom ook. Dan is het niet erg dat je er financieel niet beter van wordt. Het levert je energie, zelfvertrouwen en alledaags geluk op dan.

Haha.... dit is trouwens de ondertitel van 'mijn' zorginstelling, die ze levensgroot op de muur van hun kantoor hebben laten zetten: WAT BETEKENT ALLEDAAGS GELUK VOOR JOU? De eerste keer dat ik bij dat gebouw aankwam om te solliciteren, kreeg ik er gewoon kippenvel van. Één van de eerste dingen die ik in het gesprek heb gedaan is een hier-en-nu antwoord geven op die vraag: Alledaags geluk is voor mij nu: 's morgens in de taxibus stappen en de kinderen ontmoeten.
Kijk ik net op hun site om die slogan precies goed te verwoorden hier en zie ik dat ze de hele site hebben vernieuwd en een massa nieuwe vacatures hebben geplaatst.... met heel veel dingen die ik zou kunnen doen naast de taxiritten.  Ik ben gewoon blij 

Kortom, dit gun ik iedereen. Maar eerst is er een oefening in geduld en inzicht voor nodig blijkbaar. Het kost je wat maar dan heb je straks ook wat.
Ik blijf bidden 

[An0niempje]

even voor het idee,
Ik heb vandaag meer dan 40 kilo post, voor ik op lokatie ben, moet ik eerst een kwartier fietsen en ook op het begin van de route zijn al stukken omhoog fietsen. Totaal ca 20 km fietsen, op veel plekken waar de brievenbus niet aan de weg staat, is geen goede plek om je fiets neer te zetten, dus ik moet regelmatig een omgevallen fiets en uit de fietstas gevallen post oprapen....
Ik weet niet, waar je je krantenwijk hebt, Chrissie, maar ik schat de kans groot in, dat deze minder zwaar is, dan deze postwijk....
(verder geen verwijt hoor, alleen een aangeven, dat die postwijk van mij echt een zware postwijk is, vaak weet zijn mijn benen halverwege al heel moe en dan weet ik dat ik nog zeker een uur/1,5 uur te gaan heb....) Totaal moet ik zeker 3 uur rekenen....

[An0niempje]

Ik ben even kwijt hoeveel heen en weertjes tussen OM en politie ik hier inmiddels neer gezet werd, maar ik werd vanmorgen dus weer door de politie teruggebeld: Nee, je moet echt het OM hebben, die en die officier van justitie, dus ik weer het OM opgebeld. Het eerste wat zij willen doen is je doorverbinden met het slachtofferloket. Om dat te voorkomen moet je heel snel zeggen, dat je die ook al tig keer gesproken hebt en dat zij ook niet meer info hebben en dat je gewoon de brief wilt... Pffft
Vervolgens weer een gebakkelei aan de telefoon, omdat ze bij het OM zeggen, dat je politie de brief moet sturen....
Ik geef constant aan, dat ik van het kastje naar de muur gestuurd wordt.
Ja, ja, ik begrijp het, dat is heel vervelend voor u, maar u moet toch.......
Zouden ze bij de politie wel weten wat ze bij het OM doen en vica versa?

Maar goed, ik moet nu dus een mail sturen naar het algemene emailadres van het OM in deze regio en dan in het onderwerp tav (naam van officier van justitie....) Ben benieuwd..... Nog weer nieuwe berichtjes hier neerpoten van: politie zegt dat ik bij OM moet zijn en OM zegt dat ik bij politie moet zijn, wordt zo eentonig.......
Dan gaan jullie allemaal in slaap vallen, omdat het zo saai lezen wordt, en dat moet ik natuurlijk zien te voorkomen, dus hopelijk zorgt de afwisseling met de mail voor de juiste variatie op het verhaal spannend te houden.....

[An0niempje]

Nog even iets anders: woensdag de vervolgafspraak bij het uitzendbureau, hopelijk krijgen we nu wel de inschrijving rond

[An0niempje]

Net in mijn mail nagekeken:
17-11-2014 had ik een kennismakingsgesprek met een vrijwilliger thuisadministratie, nadat ik toen al lang gewacht had op een vrijwilliger...
Ze gaven toen aan, dat een vrijwilliger een jaar meeloopt.
Bij bij dus nog geen jaar geleden.
Daarbij ben ik dan nog 2 maanden weggeweest, omdat ik het thuis niet langer meer trok en ik dus bij moest tanken. Ok, dit was een reden van mijn kant, dus dan kan ik nog begrijpen, dat ze zeggen, dat ze dit niet mee kunnen rekenen, al had ik er zelf natuurlijk ook niet voor gekozen, dat op het moment, dat ik eindelijk een vrijwilliger toegewezen had gekregen, ikzelf al helemaal uitgeput was...
Ik ben in januari en februari weggeweest, maar de hulp is pas weer ergens mei of zo weer op gang gekomen... Even opgezocht: 26-5-2015 heb ik voor het eerst weer iemand thuis gehad om mee te kijken met de administratie, dit was een stagiaire, omdat mijn eigen vrijwilliger al een tijd wegens ziekte uit de running was....
2 weken terug gaf mijn vrijwilliger aan, dat we af moesten gaan bouwen, omdat het jaar bijna voorbij was... Ik aangegeven, dat we effectief nog maar op een paar maanden zaten, maar vandaag toch te horen gekregen, dat het in oktober stopt. Mocht ik dan nog een keer met een vraag zitten, mag ik weliswaar nog wel contact opnemen, heeft de vrijwilliger beloofd, maar dat is voor mij echt een hoge drempel als je weet dat iets officieel gestopt is om dan nog een beroep op iemand te doen... En is het ook hooguit 1-malig nog een keer langskomen of via de mail....
Ze heeft op zich wel gelijk, dat ik het grootste deel van mijn administratie op orde heb, maar dat had ik tijdens de intake al aangegeven, en ook aangegeven dat het er mij om ging, dat ik graag ondersteuning had, om de warboel van de bijzondere bijstand te ontrafelen. Hier is een hoop fout gegaan met de bewindvoerders En die warboel is pas ten dele ontrafeld en volgens mijn informatie heb ik nog steeds niet al het geld, maar ik recht op zou hebben.
Maar goed, ziet er dus naar uit, dat ik dat verder zelf uit moet gaan zoeken....

Is Humanitas in andere plaatsen ook maar voor een jaar?

Ik snap op zich, wel, dat ze niet oneindig lang met iemand door kunnen gaan, maar snap niet, waarom zie in dit geval niet kunnen zeggen: we trekken het wat langer door, want  jij kan er ook niets aan doen, dat je vrijwilliger lange tijd wegens ziekte uit de running is geweest

Enerzijds heb ik zo iets van: ik ga Humanitas mailen en zeggen, dat ik baal van hoe het nu loopt, anderzijds gaat me dat dan waarschijnlijk ook weer een hoop energie kosten, energie die ik ook weer nodig heb om op zoek te gaan naar een baan

[Sander]

Alleen al van de naam lopen de rillingen over me rug 
Vroeger toen ik klein was al veel gehoord deze instantie die bestaat uit vrijwilligers ...
Toen een paar jaar geleden zelf in aanraking gekomen met hun i.v.m onze dochter .
Er kwam toen een stel die had 4 kids geadopteerd want zij waren
lesbisch .
Geen kids van hun zelf en zij moesten ons gaan helpen ...
Geeft toch al een raar gevoel .
Iemand die jou iets gaat vertellen terwijl ze zelf niet die ervaring hebben zeg maar .
Ik werd genegeerd of vuil aangekeken door ze .
Ze waren alleen met me vrouw bezig en dan verhalen vertellen over hun kids terwijl t om onze kind ging .
Afspraken die ze niet nakwamen en ineens zomaar voor de deur stonden etc .
Slechte ervaring nummer 1 .
Dan krijgen we nummer 2 .
Er kwam een man langs die kwam kijken welke vrijwilliger bij ons paste en wat onze wensen waren .
Deze zou dus onze administratie komen doen en die man zou ons ook wat leren hierin .
Zou binnen 2 weken iemand komen .
Duurde uiteindelijk 4 weken .
Man stelt zich voor en stelt wat vragen .
En daarna laten we maar beginnen .
Dus 3 volle mappen op tafel en zoeken maar .
Vervolgens zou hij een berekening maken van de schulden .
Meerdere malen gezegd dat dit niet nodig was want die hadden wij van de instantie al .
Man raadde ons aan om geen wnsp aan te vragen want wij konden dit makkelijk zelf oplossen en hadden de wnsp dus niet nodig .
Ook rare verhalen ophangen dat de wnsp slecht was .
je mocht niks doen , alles zou verkocht gaan worden .
Maar toch verder uitzoeken .
De man vroeg waar dit van was en dat en dit en dat .
Maar als je schuld steeds word overgenomen dan weet je het op een gegeven moment niet meer .
Daarop besloot de man dat wij niet helemaal eerlijk waren tegen hem en dat wij alles op tafel moesten leggen .
De man ging uiteindelijk weg en wij hadden alle 2 een slecht gevoel bij deze man .
Wij mochten van de humanitas bellen als er geen klik was .
Vervolgens de leidinggevende aan de lijn en die deed ook erg nors tegen ons .
Vervolgens bleef die man ons ook steeds mailen en bellen .
Leek wel een stalker .
Toen hebben wij gezegd dat we ermee stopte omdat wij geen klik voelde .
Toen blijken wij vieze gore leugenaars te zijn volgens die man .
En de leidinggevende kregen wij ook niet meer te pakken .
Toen naar een maand een mail dat hun er mee stopte met ons omdat er geen vrijwilliger was voor ons .

Dat was voor ons dus de druppel en wij willen nooit meer iets te maken hebben
met deze instantie .

Hoop dat je de juiste vind die jou verder kan ondersteunen .