onderaan de ladder beland

[burningspirit]

Toch ook hier kort ons verhaal
wij zijn een echtpaar met vijf kinderen, waar we ontzettend trots op zijn, het zijn stuk voor stuk kanjers gewoon!
13 jaar een eigen bedrijfje gehad, hard gewerkt, geen vetpot maar diep tevreden en heerlijk gewerkt
het bedrijfje (wegens te lage omzet) verkocht in 2010 aan een 'bevriende' zakenrelatie en in loondienst bij de nieuwe eigenaar gaan werken (nu zeg ik tegen iedereen: NOOIT DOEN!)
na 7 maanden op staande voet ontslag, niet tegen te vechten, klem gezet door onze eigen goedgelovigheid....... voor het eerst een echte wolf in schaapskleren gezien
de zakelijke schuld bleef voor ons en is er nog steeds: totaal ongeveer â,¬170.000,--
daarna 3 en een half jaar van beslagleggingen, sommige ten onrechte, maar zie het geld maar eens terug te krijgen, soms werk, soms ook niet, dagvaardingen, uitkering vertraagd en te laag, overal op bezuinigen, hulp leren vragen en ontvangen, wennen aan de 'nieuwe' plek in deze maatschappij, leren omgaan met het oordeel van je omgeving enzovoorts etcetera  .........
hoofdpijn, uitgeblust, pijn overal, slecht slapen en lichtgeraakt allebei
mijn man een versleten rug en ik een (bijna) burnout

we zitten in de put en lijken erin vast te plakken nu, we zijn kapot van stress en zorgen
alles wat we willen is rust
voor een minimaal bedragje per week wat boodschappen kunnen doen, huur/energie water en zorgverzekering kunnen betalen, onze twee nog thuiswonende kinderen elk één hobby kunnen laten beoefenen en verder helemaal niks
we zijn de schaamte voorbij en accepteren alle hulp die we kunnen krijgen
voedselbank, kledingbank, hulp van kennissen, kerk en familie
onder bewind staan, of niet, het maakt niet uit, alles beter dan deze tergende onzekerheid en vogelvrijheid, alles beter dan steeds te worden aangevallen uit onverwachte hoek en op mens onterende manier

al drie keer op de drempel naar wsnp gestaan maar telkens door onstabiele toestanden niet gelukt
en we modderen maar door, de schuld stijgt langzaam en we worden zo'n vier á vijf keer per jaar helemaal door de spreekwoordelijke mangel gehaald: de kans dat er ooit stabiliteit komt wordt met het verstrijken van de tijd alsmaar kleiner
intussen hebben we er heel veel collega's bij gekregen, allemaal mensen die, om wat voor reden dan ook, schulden hebben, waardoor het dus nóg moeilijker wordt om in een regeling of sanering te komen
nu maar weer eens bij het begin beginnen: ons inkomen opnieuw (voor de zoveelste keer) op bijstandsniveau brengen (=je door een berg papier en regelgeving heen vreten) de primaire lasten betalen en dat een tijdje zien vol te houden, ons niet gek laten maken of de verkeerde kant op laten sturen..... pfoeh!

hulp zoeken, overleven, ons niet te veel opfokken en genieten van de echte vrienden, nu nog maar een handjevol, die wel begrijpen waar we doorheen gaan en ons ondanks alles blijven steunen

[chapter]

Hoi burning
Ik snap helemaal wat je bedoeld al heb ik wel al jaren een goed betaalde baan maar ook daar werd steeds teveel van ingehouden.
Het probleem voor jullie wsnp is niet de hoeveelheid collega's je hebt want iedere zaak voor afzonderlijk bekeken maar wel de onstabiliteit.

Je moet aan kunnen tonen dat je situatie stabiel is en blijft. Er zal van jullie beide gevraagd worden om een baan van 36 uur te gaan zoeken, mogelijk kun je daar alvast een start mee maken.
Als je man niet kan werken door rug zal hij gekeurd moeten worden als jullie zijn toegelaten door ggd maar ze zullen vaak nog kijken wat je wel kunt.

Ik zelf ben na afwijzing meteen in budgetbeheer gegaan om te zorgen dat situatie stabiel was aantoonbaar maar ook om de schuldeisers wat op afstand te houden.

Je geeft aan dat je kinderen elk 1 hobby mogen doen waar betaal je dat van?
Met alle beslagleggingen in mijn tijd kon ik ze geen sport of iets laten doen.
Dat is nu in de wsnp wel mogelijk maar ben 5 jaar bezig geweest voordat ik toegelaten werd.

Je vaste lasten betalen etc gaat voor sport daar zullen ze ook naar kijken als ze jullie rekeningafschriften uitspitten welke uitgaves je doet en welke noodzakelijk zijn

Ik hanteerde in die tijd 50 euro en voor elk kind 10 euro extra aan weekgeld. Dat haalde ik vaak al niet eens omdat ik ook moest tanken voor werk.

Kijk waar je op kunt besparen, hebben jullie een auto doe die weg kost enorm veel
Als je wordt toegelaten en je hebt auto moet die vaak weg als er geen noodzaak voor werk is.
kijk naar de verzekeringen, energie zorgverzekering daar valt vaak voordeel te behalen.

Hoe oud zijn je kinderen als ze ouder dan 18 zijn en inkomen hebben zal in een wsnp vaak een kostgeldbijdrage worden gevraagd
Dat is nu in de wsnp wel mogelijk maar ben 5 jaar bezig geweest voordat ik toegelaten werd.

[burningspirit]

we hebben geen auto meer, lenen af en toe eens de auto van iemand anders, de ander draait dan ook voor de kosten op, dus het is een kadootje dan

we hebben alles al opgezegd en de kinderen hebben erg weinig, maar klagen nooit
daarom zijn we zo trots op ze
de twee die nog thuis wonen zijn 13 en 15
de jongste rijdt paard met flinke korting vanuit de gemeente
wat we nu moeten betalen daarvoor proberen we bij een speciale stichting los te peuteren, als dat niet lukt moet ze van paardrijden af.... helaas pindakaas, dan heeft het kind dus niks meer buitenshuis
andere sporten genoeg, hoor ik je zeggen, die goedkoper zijn dan paardrijden... ja zeker, maar in ons geval is dit een ander verhaal....
paardrijden heeft in ons gezin ons over een trauma heen geholpen, ongeveer tien jaar geleden, misbruik door een oppas van twee dochters, die inmiddels al wel het huis uit zijn, maar er in die tijd (toen we het nog konden betalen) voor hebben gezorgd dat de twee jongsten ook verslingerd daaraan zijn geraakt
maar goed: wat niet kan, dat kan niet

energie en tv/internet/telefoon hebben we al zo laag mogelijk maar we zijn nu weer bezig met overstappen voor nog goedkoper
echt we hebben alles al zo low budget als mogelijk

en je hebt gelijk, de onstabiliteit is het probleem
zo heb je een baan en zo ben je em weer kwijt, in mijn geval, in mijn eigen beroep drie half jaar contracten gehad en nu dus weer werkeloos
ik verbreed mijn horizon en wil ook best eel ander werk gaan doen, maar wat ik ook wil doen, ik heb er geen ervaring in, dus ik wordt niet aangenomen, ook al ben ik totaal niet veeleisend en is er geen werk waar ik me te goed voor voel, integendeel, alles beter dan werkeloos thuis zitten
om actief te blijven heb ik weer een krantenwijkje aangenomen en doe vriwjilligerswerk bij museum en sportvereniging, wat al jaren mn hobby is (kost geen geld op die manier) en waar ik dus nu meer tijd in steek en mezelf mee dwing een goed dagritme te handhaven want stel je voor dat ik opeens toch weer een baan vind.....?
ook al stel ik voor, in woord en geschrift, om me een cursus te laten volgen en ook al probeer ik alle trajecten die er voor mijn situatie zijn, om maar een baan te kunnen krijgen.... geen succes

mijn man kan wel werken maar alleen maar halve dagen, want anders is hij helemaal op en kan hij niks anders meer doen, dit bleek toen hij voor een half jaar een fulltime baan had
ik solliciteer me suf en hij ook, maar onze leeftijd en flexibiliteit zit ons niet echt mee (50 en 55 jaar oud en een ouderwets beroep geleerd, waar je niet meer op de aangeleerde manier in kunt werken)
we gaan nu weer een bijstand traject in, waarbij we inderdaad wel zullen merken dat er weer veel druk op ons gelegd gaat worden om te gaan werken
mijn hemel.... hoe krijgen we het ooit stabiel?

als er over onze bankrekening afschriften heen gekeken wordt, en geloof me dat is al tig keer gebeurd in de afgelopen jaren, krijgen we regelmatig de opmerking: dit kan helemaal niet, jullie doen nauwelijks boodschappen..... en dat klopt ook wel
we krijgen voedselbankhulp en ruilen met andere mensen pakjes thee voor koffie, glutenvrije producten voor maaltijden of vlees enzovoorts, zijn maar een paar voorbeeldjes... we nemen altijd alles aan en als we het zelf niet gebruiken dan is het een mooi ruilmiddel dus.... mensen bij de voedselbank zijn altijd verbaasd dat we overal zo blij mee zijn

een keer per jaar gaan we twee weken op vakantie, dat betalen we van de kinderbijslag in januari meestal, en we gaan dan primitief kamperen met de spullen die we nog hebben uit betere tijden, en omdat we vrijwilligerswerk doen tijdens onze twee weken vakantie, kost dit erg weinig

snap je?
hoeveel zuiniger en efficiënter wil je het nog hebben? of anders gezegd: hoe moet het in vredesnaam verder met ons? ik weet het echt even niet meer hoor

we zijn open, eerlijk en hebben geen geheimen
op elke vraag komt een antwoord van ons en als we iets op een andere manier moeten doen dan doen we dat, zonder zeuren of mokken
we hebben niet veel nodig en zijn altijd bereid om te consuminderen, als je begrijpt wat ik bedoel
onze pc is vijf jaar oud en een oudje uit onze winkeltijd, tv is tien jaar oud en wasmachine ook zoiets
we proberen niet te klagen, niet teveel te vragen of te doen, maar misschien moet het er van komen dat we ongelooflijk idioot gaan doen om eindelijk eens een beetje geholpen te worden bij ons verlangen naar rust....?

echt ik weet het niet meer

[burningspirit]

en dan vergeet ik nog helemaal dat één van de primaire lasten ook tevens een probleem is: de zorgverzekering
door verkeerde adviezen en onze eigen verslagenheid (niet meer goed nadenken en in je schulp kruipen) zijn we al twee jaar geleden aangemeld bij CVZ dus: geen keuze meer en elke maand een fikse boete op de premie, dus: steeds ietsje verder de put in, de reden waarom onze schuld langzaam stijgt ook, gedeeltelijk ook de reden van de onstabiliteit, reden voor de gemeentelijke schuldhulpverlening om ons op een zijspoor te zetten, net zolang tot....... we weer zogenaamd  'zelfredzaam' zijn, met andere woorden: de primaire lasten een tijdje hebben betaald.......... tja... was het maar eens eindelijk zo'n feest....

[Buster]

Beste Burningspirit,...

Jeetje wat een verhaal.
En wat zijn jullie een sterk team! Niet iedere relatie is bestand tegen zoveel tegenslag.

Kort door de bocht; â,¬170.000 aflossen met een bijstand is niet haalbaar en dus zal een traject jullie enige optie zijn.
Je gaf al aan drie keer eerder op het punt van aanvraag te hebben gestaan voor een WSNP traject maar dat dat door onstabiliteit niet is gelukt.
Als ik het zo lees is er niets wat een WWB uitkering in de weg zou moeten staan.
Jullie solliciteren, zetten je maatschappelijk in, voldoen aan de inlichtingen plicht, staan niet meer ingeschreven bij de KvK. 
Het beste zou dus zijn zodra de uitkering rond is opnieuw een aanvraag te doen.

Ik snap de machteloosheid heel goed.
Je zit in een hoek gedrukt en bent afhankelijk van instellingen die nou niet bekend staan om hun dienstbaarheid,...

En complimenten voor hoe jullie het toch al deze tijd draaiende weten te houden, zeker naar de kinderen toe.

Hou vol!

[Be]

Sjemig wat een verhaal. Kan je geen adviezen geven vwb WSNP of dergelijke, heb ook geen idee voor een oplossing. Wil je alleen maar even een hart onder de riem steken. Complimenten dat jullie het gezin nog steeds draaiende weten te houden!!

[burningspirit]

Dankjewel Buster en Be!

Precies wat ik nodig heb, een hart onder de riem. En ja: we houden vol! De eerste keer sinds lange tijd dat iemand daar iets over zegt, over ons gezin, de manier waarop we het bij elkaar weten te houden, dankjewel nogmaals!

Vandaag een uitnodiging gehad voor een "intake gesprek" bij een sociaal raadsvrouw schuldhulpverlening' op 7 januari 2014. What ever dat ook mag betekenen..... ik heb het maar gewoon en bescheiden per mail gevraagd wat ik ervan mag verwachten..... want ik heb echt geen idee.
Zou het datgene zijn wat jij ons meldt, Buster? De WW-uitkering komt deze weken rond en zal vanaf 7 januari een feit zijn, hopelijk met aanvulling van WWB, hetgeen we nog even moeten afwachten nu.

Het algemene gevoel hier bij ons is dat we alleen maar bezig zijn om de nieuw ontstane problemen en probleempje van de afgelopen jaren te tackelen en dat er totaal geen aandacht meer is voor de oorsprong: torenhoge schuld als gevolg van verlies van onze kleine onderneming....

Vanavond bij de buren op bezoek geweest, klinkt simpel maar is voor mij behoorlijk belangrijk. De buren zijn lieve mensen, ongeveer net zo lief en na?ief als wijzelf, alleen hebben ze iets minder pech gehad op financieel gebied. De buurvrouw werd van mijn verhalen over onze 'gesprekken' met instanties bijna net zo beroerd, als van verhalen over ongelukken etcetera ( ze heeft echt een angst voor bloed en bloederige verhalen, grenst aan fobie). Het scheelde niet veel of ze zat met de vingers in haar oren vanavond. En dat, terwijl ze tijdens de tsunami een paar jaar geleden in Sri Lanka waren en daar toen van alles hebben gezien en meegemaakt toen. En toch weer terug naar dat mooie land gaan, elke winter weer. Nu ja... wat ik maar zeggen wil: we hebben weinig nodig om ons weer een beetje mens te voelen en gewoon door te gaan op de ingeslagen weg. We mogen op hun huis passen en de plantjes verzorgen en voelen ons heel erg rijk met buren zoals zij.

Wat betreft de kinderen: we hebben iets meegemaakt wat je geen enkele ouder/gezin gunt: misbruik door een oppas. Dat was toen (10 jaar geleden) nog veel erger dan wat we nu beleven. En daar hebben we ons tot nu toe goed doorheen geslagen. Drie van onze vijf kinderen zijn uitgevlogen in de afgelopen jaren en we hebben ze allemaal het een en ander mee kunnen geven, al hadden we ons er wel iets anders bij voorgesteld. In plaats van materiële steun aan die kids hebben we ze alleen geestelijke bagage kunnen meegeven. Maar goed, dat vinden wij minstens zo belangrijk. Onze oudste, een prachtige zoon, zei eens tegen ons: Tja, jullie hebben ons op financieel  en zakelijk gebied laten zien hoe het niet moet! Gek genoeg voelt dat als een compliment voor onze eerlijkheid, waardoor de les even goed overkwam, als dat we wél succesvol waren geweest in zaken. De twee jongste kids beginnen nu flink te puberen en zijn al net zo goudeerlijk als de oudste drie. No-nonsens kinderen met een enorm positieve kijk op het leven en de nodige reserve tegenover het materiële deel ervan.
groet en thanks, Marjon

[Knibbel]

Hallo Burningspirit, ook ik ben onder de indruk van jouw verhaal. Over wsnp e.d. heb ik helaas geen ervaring, kan je daar dus ook geen advies in geven.

Maar wat een geweldig gezin zijn jullie. Het is niet niks om, ondanks alle financiele problemen, je ook nog eens door andere problemen heen te worstelen. Ga er maar eens voor staan!! Kan alleen maar zeggen dat ik respect voor jullie heb en dat jullie kanjers zijn. Ik hoop van harte dat er gauw een oplossing te vinden is om jullie financieel weer op de goede weg te krijgen.

[tuthola]

Ik sluit me bij Knibbel aan...RESPECT...

Ik was even stil van je verhaal dat je zo tussen wal en schip bent geraakt.
Ik hoop dan ook dat de afspraak bij de schuldhulp in januari het begin is naar een trajekt zodat er bij jullie in niet al te lange tijd rust komt op het  financieele gedeelte.

[Be]

Ik denk dat kinderen uiteindelijk meer zullen hebben aan geestelijke bagage en een reële kijk op het leven, maar ja, zo nu en dan wat materiële steun - al is het maar een klein extraatje, kadootje - is ohhh zo fijn om te geven als ouder. Maar je doet het goed hoor - vind ik tenminste. Hoop dat jullie het blijven volhouden.

[burningspirit]

Ben net een beetje aan het bijkomen van een vreselijke huilbui...... tranen van geluk, gewoon alleen maar omdat een stichting nu voor een jaar de paardrijlessen van de twee jongste dochters betaald......
Echt. Ik ben in tijden niet zo blij/geëmotioneerd geweest. Afgelopen zaterdag had onze jongste een proefje gereden, verkleed en al, samen met haar BFF (best friends forever) vriendinnetje. Verkleed als Mexicanen (beschilderde grote kartonnen hoedrand om de caps heen en snorretjes getekend en zwarte pruiken op). Outfit zelfgemaakt met hulp van moeder van BFF, die helaas niet bij de proef konden zijn. Wij konden wel en brachten ze erheen.  Mexicaans deuntje en rijden maar met die pony's : olé olé olé! Ze werden aangekondigd met : ze hebben snorren maar ze heten evelien en aniek....hahaha. Ik heb zitten genieten van die kinderen, maar er was toch ook iets angstigs in me, want als dit niet was gebeurd dan had de jongste van paardrijden af gemoeten en dan zou de andere dochter niet eens mogen beginnen. Nu dus wel. God zij dank!
De vraag van de stichting is; waar zullen we het geld naar toe sturen? Nou..... doe maar gelijk naar die manege denk ik dan, want het geld is echt alleen maar daarvoor bestemd! Zolang die kids maar gelukkig zijn dan houden wij het wel vol. Tsjonge zeg..... wat zou er met me gebeuren als er werkelijk iets van een schuldsanering in zicht zou komen......? Volgens mij ga ik dan dagenlang achter elkaar janken.... Nja, ik houdt moed en ben blij met jullie mentale steun. Thanks!

[Buster]

Dat het maar het begin van vele lichtpunten mag zijn!

Wat een geweldig nieuws!!

[Knibbel]

Zit helemaal te genieten van dit heerlijke nieuws, Burningspirit. Zoiets wil ik het liefst wel altijd lezen! Ben zo blij voor jou en jouw gezin, Dat zijn van die oppeppers waardoor je er weer met volle moed tegenaan gaat kijken. Laat dit het begin zijn voor een betere tijd en een stijgende lijn.......

[Chrissie]

Super dit nieuws ben zo blij voor jou en je gezin!
Op naar de volgende lichtpunten die gaan er zeker komen!!

[burningspirit]

Intussen, mede dankzij Buster en Elam, hier op het forum, alweer een stukje verder gekomen en wijzer geworden.
Ben vandaag bij de sociale dienst in onze gemeente geweest. Moet nog wat papieren inleveren en dan krijgen we hopelijk snel een aanvullende WWB uitkering. Toen ik de deur uit ging daar moest ik haast maken anders had ik een verschrikkelijke uitbarsting daar binnen gekregen.... de man van de SD vond dat ik niet moest zeuren.... en dat kwam zo volkomen onverwacht dat ik in ene een agressie voelde opkomen, niet normaal gewoon! Maar ik hield me in en ben snel weggegaan dus.
Ben uit mijn kuiltje gekropen en ga er nu vol tegenaan. Ik hoorde van iemand hier in de buurt (sportcentrum waar ik vrijwilligerswerk doe) dat onze gemeente ook voorziet in een bijzondere bijstand bij huur die nogal hoog ligt. Om te voorkomen dat mensen, die om wat voor goede reden dan ook, niet kunnen verhuizen, dakloos worden. Ik hou het even in mijn achterhoofd. We moeten nu nog niet perse ons huis uit, maar als we iets verder in het traject komen, kan de redelijke hoge huur van ons huis inclusief garage (die niet apart te huren of verhuren is) een probleem vormen. Het is niet het eerste hulpmiddel dat een gemeente in het diepste geheim schijnt te bieden..... ooit gehoord van bijvoorbeeld WAP??? Nu dan, ik niet dus, Het betekend: Werk Aanvaardings Premie..... daar had ik blijkbaar recht op en kreeg ik pas nadat ik de baan in kwestie alweer kwijt was..... Tja. Als je het maar weet heh... dannn kkkkan je met een kwartje de wereld rond of zoiets 
Hoe dan ook: ik pak de draad weer op momenteel en denk dat ik er uit ga komen. Linksom of rechtsom. Ik hou jullie op de hoogte hier. Groetsels