gebed zonder eind

[An0niempje]

Zo, heb dit topic ook even helemaal gelezen......
Zullen we een keer een weekje van wijk ruilen? Dan kan je weer hele andere dingen zien in de postwijk.... zoals eekhoorns, heeeeeeeeel veel paarden en pony's, heuvels om op en af te fietsen, bos, spechten (alhoewel, meestal hoor je die alleen), wilde konijnen, veel huizen met blaffende/keffende honden, weilanden, koeien, schapen, vlaamse gaaien, herten, katten, op het moment nog bloeiende bomen..... En alles wat ik nu nog vergeten ben te noemen....

Je doet er alleen wel iets langer over, ca 2,5 a 3 uur in totaal.....
En je moet dus heuveltje op, heuveltje af fietsen......

Maar in de zomer krijg je daar wel gratis bramen voor terug die in grote hoeveelheden op de route te vinden zijn.....

Ok, weer even serieus......
Wens je veel succes met je beslissing over je nieuwe baan en hoop dat je snel duidelijkheid krijgt van je baas....

Wat ik alleen niet begrijp.... Optometrie is toch itt tot opticien een beschermt beroep? Jij en je man hebben naar ik begrepen heb diploma's voor opticien en niet voor optometrie... Heeft je baas dan nooit om een diploma gevraagd voor optometrie?
Lijkt mij, dat je dan niet helemaal eerlijk bent naar je klanten als je als baas iemand zonder optometriediploma wel een heel optometrieonderzoek laat doen, of zie ik dat nu verkeerd?
kan me dus voorstellen, dat jij dit ook niet verwacht had, toen je daar de baan aannam....

Zou het persoonlijk wel serieus overwegen, als je van je baas op zijn kosten een cursus mag doen om je bij te scholen/je bestaande kennis weer boven water te halen.

Ik ben het ook zeker met de rest eens, dat je wel voldoening uit je werk moet kunnen halen, om het vol te kunnen blijven houden...

Nogmaals veel wijsheid toegewenst...

[burningspirit]

Lieve Anoniempje, door mijn eigen gedoe hier staan de antwoorden op je vraag over optometrie in mijn topic onder 'mijn verhaal'. Maar ik zal hier even herhalen. Een HBO optometrist mag, net als een oogarts, onder zijn verantwoording door anderen onderzoek laten uitvoeren. Mijn baas weet dat ik geen diploma heb van optometrie. Het probleem zit em er in, dat hij niet duidelijk tegen me is over zijn werkelijke verwachtingen.
Hij is duidelijk niet van plan veel geld of tijd aan me te besteden.
En dus ga ik hem nu eerlijk vertellen wat hij onder de gegeven omstandigheden wel en niet van me mag verwachten.
Door jullie reacties hier krijg ik een steeds beter idee, over wat ik hem ga mailen. Mailen is trwns de enige manier waarop hij goed bereikbaar is.

[burningspirit]

Denk dat ik wel mag stellen dat mijn optiek carrière op sterven na dood is....
Mijn hemel, als ik dat zo hier neer schrijf, klinkt het toch wel erg heftig.

Aanpalende activiteiten heb ik te uit en te na onderzocht. Daar ben ik al ver voor de crisis mee begonnen. Ik heb in een oogartsenpraktijk gewerkt (in 2009 al), en bij een grote glasleverancier. Nu ook bij een optometriepraktijk en bij een grote keten. Bij monturenleveranciers en een heel andere keten gesolliciteerd. Vaak gewoon door de sollicitatie procedure gekomen maar in de praktijk niet kunnen laten zien wat gewenst was. Goed in mijn werk maar alleen in een context, die ik zelf onder controle heb. Op het moment dat ik de controle aan anderen moet laten (wat nu eenmaal zo is als je in loondienst werkt) krijg ik last van mijn zenuwen. Met alle gevolgen van dien. Het onvermijdelijk lijkende gevolg van een langdurige zelfstandigheid. De drive/reden om voor mezelf te willen werken is precies ook mijn belemmering bij dit werk in loondienstverband.

En nu voel ik me ergens tussen wal en schip. Heb een aantal ideeën over werk dat ik graag zou willen doen. Werk waar ik blij van wordt. Werk waar anderen blij van worden als ik het doe. Werk dat ik kan blijven doen en waar ik een fulltime invulling aan kan gaan geven.

Wat ik heb gemerkt, toen ik begon (in 2008) als vrijwilliger op de tram in het museum, is, dat ik als ik iets nieuws leer, ik dezelfde motivatie heb als toen we onze eigen winkel begonnen: ik wil er goed in zijn en ik wil er van genieten. En tot vandaag doe ik dat ook: genieten van dit werk. Ik merk het ook met het bezorgen: vooral de post, die ik eerst zelf moet sorteren, als ik die bezorg geniet ik dubbel: het lopen in de buitenlucht is heerlijk en sorteren kan ik zó goed, dat ik er tijdens het bezorgen opnieuw van geniet. Klinkt heel gek misschien, maar ik geef mezelf onderweg complimenten: wat heb je dat weer goed gedaan.....

Eigenlijk een beetje jammer dat ik zelfstandig ben geworden en het zo lang vol kon houden. Ook wel weer knap natuurlijk, maar daar koop ik nu niks meer voor..... Zucht.
Ik hoop dat ik de kans krijg om een 2de carrière op te bouwen. In de uitvaart of in de schuldhulpverlening. In een schoolkantine of kerkgebouw. Zoiets. Wish me luck. Tot later.

[Boeddha]

Lieve Burning, ik wil je graag even laten 'omdenken'.

Zie dit juist als een nieuwe weg. De optiek wereld heeft ervoor gezorgd dat je/jullie in deze problemen zitten.

"Life isn't about finding yourself. Life is about creating yourself"
Als je een andere weg wilt/kan inslaan is dit nu juist het juiste tijdstip!

Liefs!

[burningspirit]

Dank je Boeddha,
Zulke reminders heb ik nodig. Je hebt helemaal gelijk, het is precies de goede tijd om het roer om te gooien.
Ben denk ik in het laatste stadium van 'rouw' om wat verloren ging. Laatste ervaring met werk was slechts bevestiging van wat ik al jaren heb gedacht. Mijn gezenuw is voor een deel te wijten (denk ik zelf) aan mijn angst om de 'omdenk-knop' aan te switchen. Ga ik vanaf nu proberen toch te doen. Misschien eens een lijstje maken van voor en nadelen..... Het grootste nadeel van afscheid nemen is dat er vertrouwde dingen weggaan. En al zijn veel van die vertrouwde dingen inmiddels verdwenen of zelfs heel vervelende herinneringen geworden; het is altijd lastig om los te laten wat vertrouwd is. Althans voor mij. Het blijft ook nog een beetje een worsteling om te accepteren dat ik de controle over alles voor een deel uit handen moet geven. Maar daar zal ik ongetwijfeld met mijn psychotherapie in gaan duiken.
Ik heb niet voor niks al jaren terug mijn horizon verbreed. Daar moet ik nu eens de vruchten van gaan plukken denk ik.
Liefs van mij.

[Boeddha]

Het verliezen van een baan is gemakkelijker te accepteren als je het positieve ervan ziet. Wat kun je leren van deze ervaring? Welke kansen heb je nu je je baan kwijt bent en je werkeloos bent? Word je er sterker van? Meer zelfbewust? Durf je nu de carrière switch te maken die je niet durfde te maken toen je je baan nog had? En ook als is het niet gemakkelijk, probeer iets positiefs te zien in de nieuwe situatie.En als je in die rollercoaster zit, wees je bewust van de valkuilen. Jezelf terugtrekken lijkt misschien te helpen, maar het is beter om je te omringen met vrienden en familie die je steunen.Constant je boosheid ventileren naar familie en vrienden zorgt dat je in een negatieve spiraal komt en steeds meer medelijden met jezelf krijgt.  Zelfmedelijden is slecht voor het vinden van een nieuwe baan.

[burningspirit]

Euh...
@Boeddha...je hebt gelijk hoor, dat vooropgesteld
de laatstgenoemde dingen, de valkuilen..... terugtrekken heb ik gedaan, mijn boosheid ventileren ook, maar zelfmedelijden, ja, dat is werkelijk al heel lang geleden, dat ik daar last van had.

Onze vrienden en familie steunen ons. Niet altijd natuurlijk, want ook daar slaat soms de vermoeidheid toe. Maar in algemeenheid geen gebrek aan steun.

Iets positiefs zie ik ook zeker wel in deze situatie.
Boos ben ik nog maar zelden, me terugtrekken heb ik af en toe gewoon echt nodig, maar gebeurd niet structureel. En zelfmedelijden heb ik niet meer, maar mocht het onverhoopt de toch de kop weer eens opsteken dan zal mijn man me altijd even weer op de voeten zetten.

Had een beetje het gevoel dat ik de indruk wek dat ik klaag en zeur nu. Dat het nergens over gaat en dat ik me niet moet aanstellen. Maar dat kan aan mij liggen. Is misschien jouw bedoeling helemaal niet geweest?

[chapter]

hoi burning.
hadden ze nog iets voor je man.
ik zou wel breed gaan kijken en ook kijkenfof je gescholld kunt worden via gemeente.
schuldhulpverlening zal in traject niet mogelijk zijn.
Daarin worden ook steeds zwaardere eisen gesteld en checken vaak bkr en  insolventie register.
Denk je dateje uitvaart aan kunt en niet te emitioneel betrokken raakt.
ik vind het super knap wat die mensen doen.
opbaren etc zou voor mij niets zijn.
Doe het in mijn werk wel eens maar vind het erg pittig mn bij mensen jonger als ik en kinderen.
in de zorg is volop wrrk is dat niets voor je in begeleiding bv.

[Boeddha]

Oww lieve Burning, nee je klaagt totaal niet!!
Ik bedoel alleen dat je als je verder wil dat je eerst dingen echt moet afsluiten en het niet ventileert tijdens je groeiproces.
Sorry als ik het idee gewekt heb dat je klaagt!

je bent juist heel goed bezig!!

[burningspirit]

Dingen echt goed afsluiten, ja, daarin heb je wel gelijk, Boeddha, dat moet gebeuren voor ik weer verder kan.
Het is alleen erg lastig, dat afsluiten, als je nog steeds dat blok (schuld) aan je been hebt hangen.
We zijn voor onszelf begonnen om ons beroep te kunnen uitoefenen op een verantwoorde en klantvriendelijke manier. Nu lukt het ons niet meer om ons beroep uit te oefenen omdat we het voor ons gevoel niet meer op de goede manier kunnen doen. En al doen we ons stinkende best, we kunnen blijkbaar niet meer voldoen aan de verwachtingen van een werkgever in ons eigen vakgebied.

Zo lang als we zelfstandig waren, zo lang waren we gelukkig en hielden we van ons werk. Al hadden we toen ook al geen cent te makken. Dat hadden we er voor over. En ook het gigantische aantal werkuren. Dat werd niet anders toen we de winkel hadden verkocht en we er mochten blijven werken. We waren dankbaar en blij en hebben in die periode veel meer uren gewerkt dan contractueel was afgesproken.
We hebben de knop proberen om te zetten en ons als goede, betrouwbare en niet veeleisende werknemers op te stellen. We hebben een half jaar echt keihard daaraan gewerkt. Als dank werden we ontslagen door de nieuwe eigenaar van onze winkel. Hij had voor een prikkie een winkel bemachtigd en wij hadden als beetje zuur cadeautje de hele schuld nog op onze naam staan.
Toen hebben we met de moed der wanhoop geprobeerd voldoening te vinden in loondienst betrekkingen in ons eigen vakgebied. Bij mijn man lukte het slechts één keer, maar dat werk hield op na een half jaar.
Mijzelf is het drie keer gelukt met als resultaat: een keer een jaarcontract, een keer een half jaar contract en de laatste keer duurde het slechts de proeftijd van één maand.
Tijdens de afgelopen vier jaren is mijn enthousiasme voor het vak een langzame dood gestorven in mij. Het schuldenblok aan mijn been beneemt me af en toe de energie om door te gaan.

Pas als we eindelijk een einddatum hebben, kan ik echt gaan afsluiten, ben ik bang. Maar misschien kan de GGZ en/of de Gemeente me begeleiding bieden waardoor het sneller lukt.

Overigens, Chapter, ik ken iemand, die zelf in een schuldhulptraject terecht kwam, nadat hij en zijn vrouw problematische schulden bleken te hebben. Die jongen raakte zijn werk kwijt en volgt nu een opleiding tot schuldhulpverlener...... tot mijn stomme verbazing, dat dan wel.
Als ik hem mag geloven dan kan zoiets dus toch.
En verder denk ik dat ik zeer geschikt zou zijn voor werk in het uitvaartwezen. Ik denk dat ik daar op mijn plek zou zijn en dat ik het emotioneel aan kan. Maar ook in dat vakgebied is het lastig een start te maken. Ik heb komende week een afspraak met de Gemeente over werk. Maar ze hebben telefonisch al aangekondigd dat er zeer weinig geld beschikbaar is.
Ik zal moeten aantonen dat het de moeite en/of het geld  waard is om mij op een ander spoor te zetten. Me een opleiding of cursus te laten volgen of een kans te creëren ergens te werken voor een tijdje, met behoud van uitkering. Zoiets hoop ik te bereiken. Alhoewel ik heel realistisch ben over die kansen, ze worden gewoon alsmaar kleiner. Het enige dat ik kan doen is laten zien dat ik wil werken en alle kansen aangrijp. Dat ik nog steeds niet stilzit en postbezorger ben geworden. Dat ik ook in die richting  bereid ben verder te gaan. Dat ik de komende 10 jaar geen uitkering wil hebben maar wil werken voor mijn inkomen. Net als mijn man trouwens.

[Bloem2]

BS, Yarden vraagt regelmatig mensen.
Misschien is het een idee om gewoon open sollicitaties te doen?

[burningspirit]

Bloem, dat doe ik al anderhalf jaar, en niet alleen bij Yarden.
Tot nu toe zonder succes.

[burningspirit]

Deze week was de week van de gesprekken.
Maandag voor de laatste keer bij maatschappelijk werkster. Die me op de valreep nog even een hart onder de riem stak, de lieverd.
Dinsdag intake bij GGZ voor gespecialiseerde zorg. Nu in afwachting van definitieve diagnose, behandelplan en uitnodiging voor eerste behandeldatum.
Vandaag bij de gemeente geweest. Deze mevrouw moet een beslissing/beschikking maken over mijn recht op WWB. Ze heeft mij nu verteld dat ik rechthebbend ben en geen korting krijg. Vergeef het me maar als ik zeg dat ik het eerst zwart op wit wil zien. Tevens gaat ze me opgeven voor een zogenaamde ABC-training. Drie weken lang vier dagdelen training. Uitkomst moet zijn dat ik weet wat ik kan en dat ik weet wat ik wil. Als ik geluk heb kan en wil ik iets waarvoor ze me een opleiding met baangarantie kunnen laten volgen. Als ik minder geluk heb niet. Maar in elk geval zou ik er een hoop kunnen leren volgens haar. Ik heb duidelijk gemaakt dat ik graag wil werken, maar dat ik de zenuwen krijg van mijn 'oude' beroep. En dat ik voor die zenuwen een behandeling ga krijgen. Dat ik wel nu postbezorger ben en dat in elk geval vol probeer te houden.
En ondertussen probeer ik me maar kalm te houden. Hoop alleen maar dat de beide trainingen (die van BAC en die van WWB) niet samenvallen straks, want mezelf in tweeën hakken kan ik helaas nog steeds niet.

[chapter]

hoi bs
Moet je die training alleen doen of samen met je partner.
Ergens goed dat ze zich zo opstellen hier wordt je meteen met behoud van uitkering te werk gesteld waar ik veel klachten over hoor.
Het zou top zijn als je een scholing mag volgen en misschien is er in uitvaartwezen een optie om met behoud van uitkering werkervaring daar op te doen als soort stage om te kijken of je het wat vind.
Is de zorg niets voor je daar zoeken ze altijd mensen en bieden ook nog veel bbl trajecten aan 1 dag school rest werken .
Is het voor je man nog iets geworden bij de optiek of wordt hij eerst nog gekeurd?
Ik krijg 10 juni de keuring spannend wel

[burningspirit]

Deze training moet ik alleen doen. En het is maar de vraag of er stage op volgt. Maar goed, het is in elk geval iets positiefs om naar uit te kijken.
Mijn man heeft een zg belastbaarheidsonderzoek gehad en hij krijgt een ander training. Pas na de training komt een beschikking, maar ze hebben al aangekondigd dat er niet in zal staan hoe veel uren mijn man kan werken.... ik begrijp het niet zo goed. Maar ja, we moeten even afwachten. Beiden zijn we natuurlijk in het vizier van de afdeling 'werktoeleiding', zoals dat schijnt te heten.