Sorry Libra maar wilde dit toch even kwijt.
Lieve Tuthola (en iedereen),
Niemand hoeft ooit "sorry" te zeggen voor het uitspreken van zijn/haar mening!
Want ook al denk je er anders over, dat neemt niet weg dat je dat recht gewoon hebt en dat we op die manier niet alleen van elkaar kunnen leren, maar dat het je ook een inkijk geeft over hoe andere mensen dingen soms zien.
Wat ik hiermee over het voetlicht probeerde te trekken is dat je als schuldenaar je "mindset" MOET veranderen!
En hoe moeilijk dat is!!
Het punt is dat je alle dingen die je altijd als "normaal" ervaren hebt, opeens helemaal NIET meer normaal zijn!
Maar ook het feit dat als je toegelaten wordt tot een traject, het VTLB nog altijd geen vetpot is en er dus vaak (ook) geen ruimte meer is voor dit soort verzekeringen.
De perceptie van schuldenaren van wat echt noodzakelijk is, is dan heel anders dan van mensen die geen schuldenproblematiek hebben.
Ik bedoel dit helemaal niet hatelijk of vervelend en hoop altijd dat schuldenaren niet met dit probleem te maken krijgen, maar eten op de tafel is in mijn optiek belangrijker dan een "dure" uitvaart.
Maar nogmaals, dit is mijn persoonlijke mening en dus geen wet van Meden en Perzen.
Hetzelfde geldt voor een aanvullende verzekering.
Ook hier geldt weer dat dat voor iedereen een persoonlijke keuze is en vaak gebaseerd op de eigen gezondheidstoestand.
Als je "normaal" gezond bent, is dat 1 van de posten waarop je kunt bezuinigen in het budget.
Heb je te kampen met chronische ziektes en/of aandoeningen dan wordt het natuurlijk alweer een heel ander verhaal.
Mijn insteek was dus puur om (in dit geval) Daan, maar zeker ook de vele anderen die hier lezen, ervan bewust te maken dat leven met schulden domweg keuzes maken betekent en uitgaven te schrappen, zodat je in ieder geval nog de basis behoeften hebt, waarvan eten op tafel de grootste is.
@ Gewoon
Ik denk dat ik hetzelfde programma gezien heb.
Het ging over Amsterdam en een aantal sneldichters, die met de vaak weinige informatie die er over de desbetreffende persoon beschikbaar was, toch een hele mooie grafrede schreven en deze vervolgens ook op de uitvaart kwamen voordragen.
Daar ging het er in ieder geval zeker heel respectvol aan toe!
Ik weet alleen niet of dit overal zo is.