ondersteuning en begeleiding

[Samen74]

Je hebt schulden en je ziet door de bomen het bos niet meer. De drempel om de stap te maken naar de schuldhulpverlening bij de gemeente is hoog maar wat moet je anders? Als je dan eenmaal die stap hebt gemaakt en je al gauw zelf merkt hoe het allemaal in zijn werk gaat, blijkt het nog moeilijker dan je had gedacht. De Wet heeft de regels opgesteld maar gemeentes (en daarin de verschillende schuldhulpverlenende instanties) mogen de uitvoering zelf bepalen (zij het binnen de regels van de Wet). Er wordt flink bezuinigd waardoor er met minder meer gepresteerd moet worden en dat terwijl er steeds meer mensen in financiele problemen raken. De druk op de schuldhulpverlening wordt steeds groter, schuldeisers moeten te lang wachten en de schuldenaar (die ten einde raad is) kan teleurgesteld in een situatie terechtkomen van lang wachten, weinig informatie etc. Steeds meer mensen in de schulden vertellen hun ervaringen met de schuldhulpverleners. Ondertussen wordt er flink vergaderd over de mogelijke oplossingen om de schuldhulpverlening efficienter te maken. Naar mijn mening zou er meer gekeken moeten worden naar de betrokken en de plaats waar de hulp het hardst nodig is. De Nationale Ombudsman heeft een prachtig rapport geschreven 'Schulden komen nooit alleen' waarin de klachten van schuldenaren breed uiteen worden gezet en aan de hand daarvan adviezen naar voren worden gebracht. Iemand richt zich tot de schuldhulpverlening op het moment dat het water al aan de oren staat. Directe actie is dan ook noodzaak. De caseload van schuldhulpverleningsconsulenten is groot en, mijns inziens, gaat dit vaak ten koste van de kwaliteit. Gewaarschuwd wordt voor malafide schuldhulpverleners dus daar wil je als schuldenaar ook niet terechtkomen. De gemeente daar moet je zijn maar dan is het toch ook noodzaak dat de hulpverlening voorziet in datgene waar het voor bedoeld is. De vraag die gesteld moet worden is wat is de behoeftevraag van alle betrokken? Consulenten moeten voldoende tijd hebben om maatwerk te leveren. Schuldenaren hebben behoefte aan duidelijkheid, voortvarendheid en begeleiding. Schuldeisers willen (en moeten) structureel op de hoogte worden gehouden.  Dit verhoogd immers de kans dat zij willen meewerken en de kosten niet nog verder oplopen. Het belang van de inzet van vrijwilligers heeft ook al een mooie resultaten opgeleverd zij het niet dat vrijwilligers en/of maatjes niet altijd voldoende gekwalificeerd zijn. Mijns inziens ligt de oplossing in een situatie waarbinnen de ondersteuning en begeleiding gericht is op alle betrokken met de schuldenaar in het middelpunt. Ik ben hiermee begonnen in de gemeente Amsterdam en Randstad. Het is erg prettig werken en schuldenaars hebben een combinatie van een maatje en een professional die hen begeleid en ondersteund. Mijns inziens zou er in iedere gemeente een organisatie o.i.d moeten zijn die zich hierop richt. Laat het werk van de schuldhulpverlening, het werk van de schuldhulpverlening blijven maar biedt ontlastende en ondersteundende hulp. Streef ernaar schuldenaren gemotiveerd te houden en biedt hulp en ondersteuning daar waar het nodig is. 

Ben of ken  jij iemand die behoefte heeft aan dergelijke ondersteuning en begeleiding dan hoor ik het graag (woonachtig in Amsterdam of omstreken). Daarnaast verzamel ik graag ervaringen uit de praktijk. Mijn streven is om op basis van mijn bevindingen, ervaringen van alle betrokken een eigen rapport te schrijven en op basis daarvan aanbevelingen te doen. Wie weet zal dit een aanmoediging zijn om de vergaderingen over dit onderwerp in Den Haag een nieuwe impuls te geven (rechtstreeks uit de praktijk). De signalen schreeuwen om een concrete oplossing!

Groet,
Samen74

[Knibbel]

Als ik dit lees komt bij mij meteen de vraag: wat is het kostenplaatje bij zo'n 'ondersteuningstraject? En wie betaalt dat: de schuldenaar of de gemeente?

[Samen74]

De werkzaamheden worden geheel kosteloos uitgevoerd. Echter, er zijn wel kosten die onvermijdelijk zijn om de werkzaamheden uit te voeren (denk aan: reiskosten, telefonie, papier, mappen etc). Ik ben druk doende naar oplossingen te zoeken om mn deze kosten voor de schuldenaar ook van tafel te vegen. De gevallen waarin de schuldenaar in kwestie niet voor BB oid in aanmerking kan komen worden deze onkosten begroot voor het hele traject op euro 100 per jaar begeleiding/ondersteuning. Uiteraard zal met de schuldenaar in kwestie alle mogelijkheden onderzocht worden. Voortvarendheid en efficientie zullen ervoor moeten zorgen dat de hulp adequaat en voortvarend geleverd kan worden en te voorkomen dat er uitval, langdurige trajecten, oplopende schulden het gevolg zijn. Kortom de baten dienen groter te zijn dan de kosten.

[tuthola]

Neem mij niet kwalijk als ik het verkeerd opvat.....het is fijn dat U de werkzaamheden kosteloos doet. Aan de andere kant kost het dan toch geld bij U en dat hebben de meeste schuldenaren niet soms moeten ze van narigheid naar de voedselbank en kunnen ternauwernood geld bij elkaar sprokkelen om een warme maaltijd te maken. Uw reiskosten en mapjes e.d. kunnen ze dan ook niet betalen dus misschien is het beter als U eerst kijkt hoe U helemaal kosteloos kan werken voor deze mensen.
Dit soort berichten vertrouw ik niet helemaal maar hoop dat ik bij U de plank mis sla.

[Samen74]

Beste mevrouw,

Ik begrijp uw reactie volkomen en reageer dan ook graag. Ik realiseer mij terdege dat er heel veel situaties zijn waarbij iedere eurocent een probleem oplevert. Er zijn echter wel een aantal  mogelijke oplossingen beschikbaar maar die kunnen alleen per geval bekeken worden. Ik kan daar (nog) geen zekerheid op geven. Wel benadruk ik het feit dat iedereen die in een schuldensituatie zit het met mij eens is dat iedere dag extra kosten met zich meebrengt. Schulden lopen nu eenmaal op (en niet gering) zolang er niets aan gedaan wordt. Ik kan niet spreken over gemeenten waar ik geen ervaring mee heb. In Amsterdam is het zo dat er aanmeldgroepen bestaan. Tijdens de eerste bijeenkomst wordt medegedeeld dat de consulent schuldeisers niet terstond op de hoogte brengt (kosten lopen door). Dan wordt er geadviseerd om zelf al de nodige stappen te ondernemen (?!) Vaak is het zo dat de schuldenaar op dat moment het (zelf en alleen) niet redt met als gevolg dat de rust waar iedere schuldenaar zo naar snakt niet direct op de aanmelding volgt. Onrust en spanning gaan tenslotte ten koste van de motivatie in het traject naar een schuldenvrij bestaan.

Ik sta open voor (kritische) opmerkingen en vragen.

Groet,
Samen74

[tuthola]

Naar mijn bescheiden mening zou het ook niet goed zijn als iedereen zich aanmeld bij de gemeente terstond van al zijn problemen af is, ook dit is niet goed voor de motivatie.
Je zal er toch ook zelf wat aan moeten doen (schrijnende gevallen daargelaten). Het is ook zo dat de schulden niet uit de lucht komen vallen en als je je eenmaal aanmeld dan ga je als je problematische schulden hebt in een trajekt hetzij minnelijk of WSNP.
De aanloopperiode is ook bedoeld om inzicht in de schulden te krijgen en of mensen zich in het voor stadium zich aan de afgesproken afspraken houden.
Ik  heb zelf net mijn WSNP met schone lei heb doorlopen welliswaar een verkort trajekt wegens ziekte en te weinig inkomen. Ook ik heb mijn dipjes gehad qua geld tekort in het begin en ook nog tijdens het trajekt.. Ik ben tevreden hoe dit in Nederland geregeld is en dat we die mogelijk krijgen om schuldenvrij te worden maar alsnog moeten wij schuldenaren ons ook inzetten om aan de schulden te werken.

M.vr.gr.

[Kaatje]

Ik vraag me oprecht af waarom ik dit topic aan het lezen ben. Ik vind 100 euro per jaar veel als je roept dat je kostenloos werkt. Dat gaat er bij mij niet in. Ik snap dat je kosten maakt, maar voordat je een oproep doet om klanten te werven op een schulden forum, bedenk dan eerst zorgvuldig wat je wilt, wat je kan en wat je aanbiedt tegen welke prijs.

Mijn mening is dat je hier op het forum bent om klanten te werven in jouw regio en de verhalen die je hier leest wilt gebruiken om je eigen stukken te schrijven.