Gewoon door gaan

[Buster]

Gewoon, gecondoleerd met dit grote verlies.

Veel sterkte voor jouw, je zusters en je oom.

[Weegschaaltje]

Gecondoleerd en heel veel sterkte voor de komende periode.

[Xdewit]

Gewoon, ik schrik van je bericht! Het spijt me om het te horen. Ik wens je veel sterkte de komende tijd!

[Kaatje]

Gecondoleerd en heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.
Zoals je zelf al zegt: tijd met dierbaren is onbetaalbaar.

[Boeddha]

Gecondoleerd en veel sterkte voor nu en de tijd wat komen gaat!

[Chrissie]

Gecondoleerd en heel veel sterkte voor de komende periode!

[Knibbel]

Lieve Gewoon, wat een verdrietig nieuws. Ik wens je nog heel veel sterkte toe in de komende tijd.... het zal niet makkelijk zijn de eerstkomende dagen, al die herinneringen aan vroeger die nu naar boven komen, zowel leuke als minder leuke, die het gemis van je moeder nog eens zullen versterken.  Heel veel sterkte nog, ook voor jouw familie.

[gewoon]

Vandaag was het een mooi afscheid,  en wat er dan allemaal gebeurd in een week ongelooflijk en het is intensief geweest ook als het gaat over herinneringen over vroeger, een groot gezin met elk andere herinneringen over vroeger in verschillende tijden.

Een bijzonder gezin,  en de dominee bood aan,  eens een vervolg gesprek te hebben over een paar maanden.

Maar het was mooi dat wij toch als 1 gezin deze dag hebben beleeft.

Er zijn veel emotie,s geweest en zijn lief geweest voor elkaar.

Heb twee zussen naast mij,  in de auto als ik maandag as naar mijn oom af reis die er niet meer bij kon zijn, we kunnen alle drie niet,  maar dit gaat voor werk.

Is veel belangrijker voor ons,  en wat wij nog mogen delen.

En dank voor de lieve steun en berichtjes

[gewoon]

Hoi heb al een tijdje niets laten horen van mij en gisteren is deze oom overleden en het geeft mij een goed gevoel dat ik daar nog eens langs geweest ben.

En het is al weer maanden geleden dat mijn moeder overleden is en heb met regelmaat schuld gevoelens dat ik niet vaker langs ging en dat heeft dan een link met weinig geld hebben gehad dat ik minder de mens kon zijn die ik wil zijn.

Kan best goed alleen zijn en bedenk dat mijn omgeving meer slachtoffer is van mijn schulden dan ik zelf,  en dan moet ik hard op zeggen tegen mij zelf dat ik zeker niet minder mij liet zien ten opzichte van overige familie en het dus wel tussen mijn oren zit als gedachte, maar werkelijk het niet waar is.

Door bovenstaande kan ik mij erg leeg voelen nu omdat het echt goed aan het gaan is met mijn werk, voel mij niet meer geremd door die GGN met hun wapperen met die titel omdat die nog geen 1000,-- is.

En moet ook eens afwegen wat mijn waarde nog kan zijn, op het forum omdat ik een ander geluid laat horen hoe uit de schulden te komen lees hoe er iedere dag gevochten word schulden naar beneden te krijgen met kleine stappen.

Voor mij is het het omhoog krijgen van mijn inkomen wat de inzet is en maak ook gebruik van die zaak van 900 meter,  zonder dat ik daar mijn nek uitsteek ergens op te draaien voor de kosten.

Heb al vaker geschreven wat het de maatschappij gekost heeft mij terug te houden in mijn werk door die GGN schuld zo dwingend te eisen.

Durf het haast niet te zeggen, maar nu dit jaar lukt het allemaal weer en al mijn openstaande rekeningen plus bedrijf credit samen is nog minder dan er aan debiteuren, uitstaat dit is  enorm toegenomen dit jaar.

Wat inhoud als ik heel 2015 thuis kom te zitten zonder uitkering of inkomen de buffer groot genoeg is dat ik niet slechter voor sta als begin dit jaar.

Natuurlijk wil ik dat niet heb liever geen schulden maar geeft een gevoel nu van had liever van deze buffer, de afgelopen jaren hier en daar wat tijd willen geven.

Maar ja schuld is misschien als een sneeuwbal hij groeit gestaag als hij de berg afrolt,  en er is geen bij rennen mogelijk,  tot dat die in het dal tot rust komt en er een deurwaarder er een wortel insteekt, en plots is het jou sneeuwpop.

Die weg zweet,  tot de dag dat je afvraagt waarom ligt er een peen op mijn gazon weg er mee, wat wil ik doen vandaag.

[Xdewit]

Allereerst: het spijt me om te horen van je oom!

Zelf vond ik ook het heel moeilijk om om te gaan met de schulden in het algemeen en de deurwaarders: ik was in totale paniek. Ik denk dat veel mensen dat wel hebben: radeloosheid, angst voor de toekomst en simpelweg paniek.
Lijkt me juist helemaal niet gek om een ander geluid te laten horen: ieder zo zijn geluid
en iedereen kan weer leren van een ander.
Ik vind het heel goed hoe jij overal mee omgaat!

[Chrissie]

gecondoleerd met je oom, gewoon!

[tuthola]

Gecondoleerd met je oom.

Ik heb je verhaal even laten bezinken en kom tot de conclusie dat het heel naar is als je door geldgebrek niet zomaar even langs je familie kan voor een praatje. Je schuldgevoelens begrijp ik volkomen maar je kon op dat moment niet anders.
Blij te horen dat het met je bedrijf de goede kant op gaat door hard werken en roeien met de riemen die je hebt.

[gewoon]

Dank je wel voor de reactie,s

Het is dat ik het wel afweeg dat een ander het te druk heeft met 3 x op vakantie gaan en weer een ander heeft een groot gezin draaiende te houden,  zo is het voor iedereen wat.

Met mijn werk is met een stukje bescheidenheid, het moet je maar wel gegund worden en ben dankbaar,  dat mijn gezondheid het toelaat.

Voor mij is de cirkel rond aan het worden nu, vaak zie je forum leden komen met grote boosheid en uitzichtloze gedachte van,  dit gaat mij 15 jaar kosten als ik dan nog leef ...

Of wat X de Wit schrijft,  die paniek en spanningen die zo zwaar zijn, waar wij dan steun in kunnen geven.

En ik ben nu juist na zo,n periode van jaren,  aan het terug kijken en dit aan het afsluiten.

[Knibbel]

Lieve Gewoon, allereerst van mij ook nog gecondoleerd met jouw oom.

En ik herken mij helemaal in jouw verhaal, ook ik ben nu een beetje op de return aan het raken. Heb wel nog niet zo'n grote buffer dus meneer Knibbel en ik moeten zeker nog twee of drie jaar onze baan behouden. Maar ik heb het meer over de rust die ik nu zo ervaar. Ik hoef nu niet meer de telefoon uit te trekken uit angst dat er weer een boze incassomeneer aan de telefoon hangt of een andere schuldeiser. Ik voel mijn hart niet weer als een idioot tekeer gaan en zowat uit mijn lichaam springen wanneer ik de brievenbus weer hoor klepperen. Die angst om die brieven op te rapen alleen uit angst wat mij nu weer te wachten staat. Die slapeloze nachten, die hyperventilatie-aanvalllen wanneer ik het letterlijk stikbenauwd kreeg van paniek wanneer mij weer even de gedachte door het hoofd ging dat ik het nooit zou redden, dat het nooit meer goed gaat komen.

Maar als ik nu terugkijk, ik voel mij nu zo anders. Ik moet nog altijd erg op mijn tellen letten, maar toch is er een soort rust over mij gekomen. De scherpe randen zijn er vanaf en het enige wat ik nu alleen maar hoef te doen is niet meer in allerlei valkuilen trappen om onbezonnen dingen te kopen of geld uit te geven. Iedere cent wordt tweemaal omgedraaid tot ik zeker weet dat het verantwoord is. Mijn betalingen probeer ik nauwlettend in de gaten te houden. En zeker zijn er momenten dat ik even niet oplet, even weer de fout in ga en de boel de boel laat, maar dit is maar van korte duur totdat ik weer bij bezinning kom en meteen weer de touwtjes strak in de handen houdt.

En het loont zich..... zowel financieel als psychisch..... ik merk dat ik sterker ben geworden, dat ik meer vertrouwen heb gekregen dat het goed komt, dat ik meer aan kan dan ik ooit had verwacht... op alle gebied....

En dan is er zo'n moment dat meneer Knibbel met spoed wordt opgenomen, lever en nieren niet goed werken, zijn organen uitgedroogd raken en hij dagenlang aan een infuus zit. Dit zijn van die momenten dat je de schrik om het hart slaat, maar dit zijn ook van die momenten dat je blij bent dat je er kan zijn voor hem. Dat zijn van die momenten dat je merkt hoe je gegroeid bent en dat je ook deze angsten kan doorstaan en meneer Knibbel tot steun kan zijn en samen hier door heen slaan....

Ik heb zoveel meer gekregen door dit forum, door al deze forumbewoners!! Maar ook ik voel dat ik zo langzamerhand het forum iets meer moet loslaten....

[jan]

Gecondoleerd met je oom, gewoon, dat schuldgevoel is herkenbaar, maar soms lukt je het niet om vaker langs te gaan. Ik spreek uit ervaring.