Gisteravond bij mijn vader geweest, ik begrijp soms niet meer wat hij bedoeld (zijn spraak is anders geworden kan er niets meer van maken) heb gevraagd hem te wijzen in de hoop dat nog wat opleverd zodat we nog enigszins een beetje kunnen praten met elkaar, normaal bleef hij altijd bij me maar dat is ook verleden tijd hij ziet me meer als een vreemde of als iemand van de verpleging zie het maar op die manier, vind het steeds moeilijker om er heen te gaan maar heel krom ben ook altijd weer blij als ik hem even weer gezien heb, maar ondanks dat gebeurde er iets leuks gisteren.
Was met hem een stuk gaan wandelen door de wijk bij het thuisbrengen van mijn vader ben ik nog even wat blijven drinken dit hebben we gedaan op het binnenterras van de afdeling, we zijn nog even door de tuin gewandeld hij kan zich daar vast houden aan een reling, plots kwam er een vrouw achter ons aan ze hield ons in pakte mijn vader bij de hand en ze liepen gezamenlijk verder. ( als geliefden) zo mooi om te zien zo lief! Deze vrouw kon ik nog niet volgens mij woont ze er nog niet zolang.
Later gingen we onze thee opdrinken eerst zat ze heel netjes bij ons aan tafel niets aan de hand totdat ze ineens op ging staan mijn vader bij het hoofd pakte en hem een dikke kus vol op de mond gaf.
