Ha Gewoon

wat je schrijft kan ik me zó goed voorstellen.
Ik ben ook blij eigenlijk. Blij dat ik sinds twee maanden eindelijk niet meer rond de 10 de van de maand o,o op mijn rekening heb en kromme tenen in mijn schoenen....
Nee, sinds kort is er, als de eerste inkomsten weer gestort worden, nog een beetje over van de vorige maand! Het lijkt klein, maar ik vind het geweldig, geeft me al heel veel rust en .... heel eerlijk: ik ben apetrots op ons, dat we het stabiel weten te houden.
Wat me ook heel blij maakt is, dat wij, mijn man en ik, nu allebei werk hebben gevonden dat ons blij maakt

klinkt krom maar ja jammer dan
Mijn man is nog steeds aan het werk bij de meubelmakerij, tot volle tevredenheid. Vandaag zag ik hoe hij een plank bewerkte: vanmiddag gelakt, vanavond schuren en polijsten. En een paar houtjes gezaagd voor een workmate die hij aan het opknappen is. Het beeld van vroeger doemde in me op: hoe hij als opticien een glas insleep, heel precies en secuur, geconcentreerd en volmaakt rustig. Prachtig om dat te mogen zien.
En zelf heb ik gesolliciteerd naar een baan als vervoersbegeleider bij een instelling. Nu zit ik nog tot half juli in het scholenvervoer, maar daarna ga ik dus meerijden naar kinderdagcentra hier in de buurt. Ik krijg een boel collega's die hetzelfde werk doen ( nu ben ik de enige bij het taxibedrijf) en er zijn bijeenkomsten en cursussen waar ik nog het een en ander kan leren. Mijn collega (de chauffeur) vroeg me vorige week opeens: wat vind jij nou zo leuk aan dit werk? Haha..... hij moest me zowat stoppen met praten want ik ging maar door. Alsof hij een knopje had ingedrukt bij me

Het leukst van alles vind ik het contact met die pure, eerlijke kinderen. Hun blijk van vertrouwen, elk op hun eigen manier, vind ik zo'n kostbare beloning. Daar kan niets, maar dan ook niets tegenop! Voorbeeld? Een jongetje dat slechthorend en slechtziend is, rijdt met ons mee in zijn rolstoel. Hij praat niet, hoort en ziet bijna niets, maar heeft wel binnenpretjes en reageert héél soms met een ingehouden lachje op een beetje gekriebel aan zijn knie of handje. Op een middag zit ik zoals altijd naast hem in de taxibus (vóór mij zit mijn begeleidingskind) en opeens voel ik dat zijn handje mijn hand vastpakt..... Zo dan.... kippenvel, zeg! Hij weet dus, dat ik er ben, maar controleert het even op die manier. Dat zijn echt gouden momenten voor mij.