Pfff... druk druk de laatste twee dagen. Bellen UWV, stevig maar duidelijk en verhelderend gesprek met werkgever van mijn dochter. Een kleinzoon over de vloer, die in de peuter-puberteit zit
. Stress met begeleiding van mijn dochter (heb het idee dat begeleidster er moeite mee heeft dat mijn dochter erg aan mij hangt en bij problemen altijd als eerste naar mij komt). Maar gisteravond een moment waar ik nu nog van onder de indruk ben.
Toen mijn dochter nog thuis woonde heeft ze korte tijd zangles gevolgd bij een zangpedagoge. Die had haar leslokaal boven op zolder, was een erg gedreven zanglerares, streng en streefde duidelijk naar technische perfectie van de stem. Iets wat mijn dochter helemaal niet ligt, in plaats van plezier in het zingen, kreeg ze alleen maar meer angst hiervoor. Altijd stijf van de zenuwen, zelfs het lachen ging geforceerd.
Nu ze niet meer thuis is en wij het eigenlijk toch wel nodig vonden om haar weer een hobby te laten uitvoeren besloten haar in te schrijven op een muziekschool in haar woonplaats. Na zoeken op internet een kleine, particuliere muziekschool gevonden. Kosten vallen ook mee: 9 euro per les, is haalbaar met haar leefbudget.
Gisteren met haar voor een eerste proefles geweest. Een verschil van dag en nacht met de vorige zanglessen. Het is in een kelder met allemaal kleine kamertjes, maar er heerste zo'n leuke, ontspannen sfeer. Haar nieuwe zangleraar is zelf jazz-zanger en brengt de techniek op een leuke, speelse manier. Heeft zelf een heel relaxte uitstraling, heeft gewerkt met gedetineerden, met kinderen en volwassenen met beperkingen en heeft zelf een kind met syndroom van down. En dat merkte je. Mijn dochter stond daar heel losjes en ontspannen, wat voor haar heel bijzonder is. Je voelde meteen dat er een klik was tussen de zangleraar en mijn dochter. En ze zong het liedje 'Michel' van Anouk zo mooi met die mooie iets hese stem van haar. Had er echt een brok van in mijn keel.
