Lieve verhalen over de kinderen

[Knibbel]

Mijn dochter van 15 heeft PDD-NOS en nog een aantal andere beperkingen. Ik ben niet van 'de etiketten' alhoewel het soms handig is om 'even snel' begrip te vragen of om de juiste ondersteuning te krijgen...

Ik snap volkomen wat je bedoelt, Belle. Dit is ook de valkuil waar onze dochter steeds in vallt. Aan onze dochter zie je uiterlijk totaal niets, ze ziet er 'normaal' en zelfs heel leuk uit. Mensen zien alleen een jonge vrouw van 24 jaar en verwachten dan ook een 'gedrag' en 'kennis' die past bij iemand van haar leeftijd. Ze wordt dan gauw 'overvraagd' door anderen. Ik word er soms wat moe van om het iedere keer weer opnieuw uit te leggen.

Ik vind school niet zo belangrijk meer, en fijn leven met een goede dagbesteding vind ik belangrijker!

Een instelling die wij in eerste instantie ook hadden. Later een beschermde woonplek waar voor haar gezorgd werd, een fijne dagbesteding om haar dag door te krijgen. Maar mijn dochter, achteraf ben ik daar zo blij en trots op, heeft zelf gekozen voor een andere weg. Haar eerste school was voor doven en slechthorenden, daar liepen ze vast op haar autisme. Men had daar de tijd en expertise niet voor. Na lang zoeken met de kinderpsychiater een school gevonden gespecialiseerd voor kinderen die binnen het spectrum van autisme vallen. Daar liepen ze na 6 jaar proberen totaal vast op haar grote verstandelijke problemen. Ze had de laatste twee jaar voor 'spek en bonen' meegelopen op die school. Na weer lang zoeken en vragen hebben wij haar ter observatie in een revalidatiecentrum geplaatst met de vraag: help ons de juiste school voor haar te vinden. Toevallig was hier ook een school aan verbonden en men vond dat hun school het beste aansloot aan haar problematiek. Daar heeft zij een aantal jaren alleen 'praktijkles' gevolgd en men leerde haar met allerlei hulpmiddelen zich te behelpen in de maatschappij. Een super school. En van daaruit is bij haar de wil gekomen om toch een baan te vinden, een reguliere baan. En tot nu toe is het haar dan ook allemaal gelukt. En het fijne is: op de school voor autistische kinderen verzekerde men mij dat mijn dochter aan haar plafond zat, er kon niets meer bij. Nou, ze leert iedere dag weer bij en dat vind ik super. Daarom ben ik zo geweldig trots op haar. Ze kent haar beperkingen heel goed, komt er ook gewoon voor uit, maar ze heeft een hele sterke wil. En ik weet bijna zeker dat ze met wat hulp van buitenaf zich straks heel goed kan behelpen in de maatschappij. Ik denk dat je je nog wel zult verbazen over je dochter als zij ouder wordt, lieve Belle.

Heb bewondering voor je hoe je met de problematiek van je dochter omgaat. Ik weet hoe zwaar dat soms kan zijn. Je bent een geweldige moeder.

Knibbel

[gewoon]

Hoi

Wat een bijzondere verhalen en ben blij dat er geschreven word was niet zo zeker van mijn topic, vind het wel erg om te lezen over de zonen van weegschaaltje, kinderen kunnen zo hard zijn, blind dat ze onder invloed van derden spreken,en heb mijn bordje ook vol gezien, en zat er mee dat ik er niet kom, met dat komt wel goed, blijft familie.

Een 3 jaar geleden was ze aangereden met nog twee vriendinnen door een spookrijder die dacht dat dat het de autootje van zijn vriendin was, waar die boos op in reed.

Las de berichten in het nieuws en ben naar het ziekenhuis gegaan waar ze lag met ernstige bekken breuken, ze straalde toen ik binnen kwam, en heb haar mijn dagboeken gegeven, schreef al mijn verhalen op voor haar, en voel nu, het komt wel goed.

Tot die tijd, hou ik mijn herinnering levend en laat deze niet los, heb een keer gehoord je hebt een kind en dan ben je 20 jaar bezig met los laten iedere dag een stukje, als het zo hard komt als bij jou, dat verdient niemand.

Maar ik wilde eigelijk met dit draadje het kleiner houden, als het om kinderen gaat.. er was een dag dat ze boos op haar kamer zat, weet niet meer waarom weinig zakgeld of zo, maar had een cola glas in de vriezer gelegt en vroeg wil je een cola, ja dus, glas uit de vriezer rand gesuikerd en aan gekleed met rietjes ijs klontjes hup, stond dat glas sneeuw wit op haar kamer.. weg boze bui, dat er iets niet kan.

En het koste niets

Gewoon

[Weegschaaltje]

Gewoon@Ik ben er wat mij zelf betreft dat het een eind goed al goed wordt. T vergt alleen heel veel geduld. En wat ik heel jammer vind, De jaren die geweest zijn zonder mijn kids, kunnen nooit meer ingehaald worden.

En ik moest lachen om je cola verhaal. Zie dat snoetje van je dochter al helemaal voor me

[gewoon]

Wil er iets positiefs van zeggen  voor mij is het een verwerkings proces geweest en mijn geduld heeft levenslang  daar heb ik rust in gevonden, misschien komt het wel weer goed bijvoorbeeld als mijn dochter zelf kinderen krijgt, en misschien ook niet.

Heb geen boze gevoelens, maar bedenk mij juist wat ze allemaal zonder vader voor elkaar heeft gekregen en het is de gedachte, al die jaren zonder vader, wat mij raakt.

Jaren die weg zijn kan niet terug geven, er overheen stappen wel.

Gewoon

[lotte]

Mijn verhaal, we liepen door het centrum een daar zag zij een jas hangen die perce wilde hebben, veel te duur dus nee, waarop ze boos zij... iedereen in mijn klas heeft zo,n jas.. iedereen ? ook de jongens ? vroeg ik waarop ze dan in lach schoot en uitriep.. Lotte en Libra hebben zo een jas.
O je bedoelt die twee meiden met een zwembad onder het huis?.. ja die ja, die de rest vanmiddag op de slaapkamer moesten blijven omdat ze, zo als jij naar een normaal zwembad wilden ?
Dan had ik haar op het verkeerde been en zij. die hebben lekker de verkeerde jas.

Hahahahaha

Onze reputatie is nu helemaal naar de haaien hier op het forum!!!

Wat een heerlijk verhaal Gewoon!
En een superleuk topic!

Ondanks de mooie serieuze verhalen die hier nu langs komen, waardoor het maar weer eens duidelijk wordt, dat wij niet alleen een groep met bkr code zijn,
mensen met schulden,
dossiernummers en aanverwant,

geeft het ook aan dat we hier, op dit forum, beschermd door ons beeldscherm, eigenlijk een hele hechte groep zijn geworden, en dat hier heel veel bijzondere emoties worden gedeeld.  

Wat niet wegneemt dat ik Gewoon toch nog even een kleine aanvulling moet geven op zijn verhaal.
Ik mis namelijk James, en alle bubbels die wij de hele dag door nuttigen in het hele verhaal  

[Libra]

Wat niet wegneemt dat ik Gewoon toch nog even een kleine aanvulling moet geven op haar verhaal.
Ik mis namelijk James, en alle bubbels die wij de hele dag door nuttigen in het hele verhaal 

Lieve Lotte,

Geloof het of niet maar Gewoon is een man!!

Een hele lieve, bijzondere man met een buitengewone bijzondere band met zijn stiefdochter.

Maar ik ben het met je eens hoor, we hebben hier inderdaad een hele bijzondere band met elkaar.
Doordat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten en hier alles met elkaar kunnen delen, ontstaan er (al dan niet) virtuele vriendschappen die soms hechter zijn dan vriendschappen "in real life".

En inderdaad, we zijn allemaal meer dan alleen BKR-noteringen en dossiernummers: we zijn allemaal mensen die naast de schuldenproblematiek ook een "gewoon" leven hebben met daarnaast (soms) ook nog andere problemen en zorgen.

Het is dan ook heel fijn dat er naast de financi

[lotte]

 

het ergste is, dat ik dat ook gewoon weet!

excuses aan gewoon, en ik heb de aanpassing doorgevoerd.... 

wat zou ik toch zonder Libra moeten 

@ libra, normaal verzorgt mijn  P.A. , de postings, nadat ik ze gedicteerd heb, natuurlijk.... 

[Boeddha]

wat een heerlijk topic!

ook ik ben moeder van 2 puberella's van 15 & 13 jaar.
mijn oudste werkt 2 middagen na school.
al geruime tijd was ik aan het mopperen over mijn servies. Servies wat een overblijfsel was van 'vroeger'.
Toen ik aan het werk was kreeg ik een appje van mijn oudste dat ze een verrassing voor mij had. En nee, ze ging niet vertellen wat. Tot vanavond mam!

Bij thuiskomst bleek ze van haar salaris nieuw servies te hebben gekocht bij de Action.
Met bijbehorende mokken en koffiebekers.

Ik was stil en ontroerd, ze gebruikt haar salaris normaal om kleding en haar ov-chip op te laden (oh zo belangrijk voor haar!)

Dit had totaal ze totaal niet hoeven te doen, maar wat een lief gebaar!

[Chrissie]

Dit geeft aan hoe goed jij het hebt gedaan, je geweldige lieve kinderen!

[Libra]

Wat ontzettend lief Boeddha!!!

En wat een pareltje van een dochter!

Geniet heerlijk van je mooie, nieuwe servies!!

[moederbeest4]

wat een mooie en ontroerende verhalen.
Ik heb genoten van de verhalen, maar ook verdriet gevoeld.

Weegschaal en gewoon hoop echt voor jullie dat het contact er weer komt. Kan me voorstellen dat je niet te lang wil blijven stilstaan bij de "verloren"jaren, maar om een kind op zo'n manier moeten loslaten is niet zoals je het als ouder had gewild.
Ik hoop dan ook dat met de jaren de kinderen gaan inzien wat er gebeurd is en dat ze weer contact willen.

dikke knuf voor jullie allemaal