Wanneer eindelijk weer lucht?

Started by Knibbel, Dec 28, 2012, 11:20 PM

Previous topic - Next topic

Knibbel

Het was gisteravond weer peentjes zweten in huize Knibbel. De hele nacht liggen malen. Achteraf blijkt mijn zet dus niet zo slim te zijn geweest, eerder een beetje dom en ondoordacht. Als onze salarissen binnenkomen schrijf ik meteen ons leefgeld over naar onze ING-rekening. Hier hebben wij twee rekeningen, eentje nog van de vroegere Postbank en eentje van de ING. Deze zijn jaren terug samen gefuseerd en beide rekeningen staan samen vermeld bij ons internetbankieren. Maar wij hebben alleen van de Postbankrekening een betaalpas, van de ING-rekening hebben wij allang geen pas meer (gebruikten deze dus als een soort spaarrekening). Wil ik daar geld van afhalen moet het eerst overgeboekt worden naar de Postbankrekening. Wat doet deze dame nu? Ik toetste gisteravond drie keer de verkeerde inlogcode, rekening geblokkeerd. Duurt maximaal 5 dagen voordat ik een nieuwe inlogcode via de post ontvang. Kan dus voorlopig niet internetbankieren, geen geld overmaken. Normaal gesproken geen probleem, want er staat op de Postbankrekening toch maar 0,20 eurocent. Alleen.... aaaaaaaah, mijn leefgeld staat op die andere rekening en ik kan er niet aan komen!!! Hoe dom kun je zijn!!

Meteen vanmorgen klantenservice van de bank gebeld, maar zij kunnen van daaruit het geld niet overboeken naar de Postbankrekening (kan alleen bij een internetspaarrekening van de Postbank) en alle andere mogelijkheden duren maximaal 5 werkdagen. Meteen maar die spaarrekening geopend, want dit gebeurt mij niet een tweede keer. Gelukkig heeft onze zoon nog wat reserve en heeft mij even geld geleend voor de eerstkomende dagen, maar ik hoop toch nog voor het weekend de nieuwe code binnen te hebben. Het is hier in huis echt door schade en schande wijs worden.
“Nothing ever goes away until it teaches us what we need to know” Pema Chodron

Weegschaaltje

Ooohhh dat is flink balen zeg. Fijn dat je zoon voor een paar dagen bij kan springen. Ach op deze manier leer je toch weer bij  ;)

Knibbel

Ja, is inderdaad balen. En ik wil wel altijd bij leren, maar liever op een zachtere manier.
“Nothing ever goes away until it teaches us what we need to know” Pema Chodron

Weegschaaltje

Begrijp ik. Het is gewoon waardeloos als je geld te besteden hebt voor je boodschappen maar je er niet bij kan.

peim

Ik heb het ook eens gehad, 3x verkeerde code. Maar ben toen meteen naar de Rabobank gegaan, en hebben de blokkade ter plekke opgeheven. Kan dat bij jou bank niet?

Knibbel

Quote from: peim on May 08, 2013, 04:32 PM
Ik heb het ook eens gehad, 3x verkeerde code. Maar ben toen meteen naar de Rabobank gegaan, en hebben de blokkade ter plekke opgeheven. Kan dat bij jou bank niet?
Bij de ING kan dat ook, maar alleen als je betaalpas geblokkeerd is door bij het geld pinnen 3 x een verkeerde code in te toetsen. Maar bij mij is dit bij het internetbankieren gebeurd. Bij de ING moet je voor internetbankieren een gebruikersnaam en wachtwoord invoeren. Als je 3 x iets foutiefs invoert wordt de gehele rekening geblokkeerd tot je nieuwe inlogcodes hebt aangevraagd en dat kan niet opgeheven worden bij een ING-kantoor. Je krijgt per post de gebruikersnaam + een afhaalbericht voor het wachtwoord. Met die brief ga je naar de dichtsbijzijnde ING-kantoor of postkantoor en kunt daar de brief met het wachtwoord afhalen. Ingewikkeld, maar het is blijkbaar niet anders. Ik kan dus mijn betaalpas wel gebruiken, alleen op die rekening staat niets. Wel op die andere rekening, maar daar kan ik nu niet aankomen. En daar baal ik dus stevig van.
“Nothing ever goes away until it teaches us what we need to know” Pema Chodron

Libra

Oh lieve Knibbel......wat naar!!

Aan de ene kant is het internetbankieren super makkelijk, alleen.....er moet niets fout gaan.

Hoop voor jou dat je snel de nieuwe gegevens binnenkrijgt!
Wel fijn trouwens dat je zoon je even voor het moment uit de brand kon helpen.

Sterkte en heel veel liefs!

Knibbel

Hoe kan dat nou? Eigenlijk zou ik me opgelucht moeten voelen, weer perspectief naar de toekomst moeten zien. We zijn een paar maanden verder, veel achterstanden weggewerkt, ben hard op weg om schuldeisers af te betalen, eigenlijk loopt alles nu veel beter en op rolletjes dan begin van het jaar. Heb ook niet meer die onrust in mij, integendeel zelfs, ik voel helemaal niets.  Het is al een paar dagen aan het sluimeren, maar vanmorgen stond ik op en het overviel mij weer. Ik voelde mij zo ontzettend moe en akelig leeg en verloren van binnen. Alsof al mijn energie uit mij gezogen is. En de eerste gedachte die in mij opkwam was: waar doe ik het eigenlijk nog voor? Moet mezelf iedere keer weer vermannen en zeg dan maar tegen mezelf: ok, vandaag voel je je rot, maar morgen komt weer een nieuwe dag en die kan dan weer beter zijn. Ik heb mezelf een beetje verwaarloosd de laatste tijd, eigenlijk had ik een paar weken terug al een verwijskaart moeten vragen bij de huisarts voor de cardioloog, maar ja, je hebt het druk met werk, geldproblemen, dochterlief, dus dat schiet er allemaal bij in. Gisteren op het werk kreeg ik weer die druk en steken in mijn borst, dus maandag toch maar een verwijskaart halen. Misschien maak ik mij daar onbewust wel zorgen om, ik weet het niet, kan mijn depressief gevoel gewoon niet thuisbrengen. Heb getwijfeld of ik dit hier zou neerschrijven, want ik wil niet overkomen als een zeurpiet, maar ik weet gewoon niet waar dit vandaan komt. Hier is toch geen aanleiding meer voor.
“Nothing ever goes away until it teaches us what we need to know” Pema Chodron

Weegschaaltje

#368
Je zeurt helemaal niet, je voelt je gewoon rot. Kan het niet zijn, juist omdat alles nu goed loopt qua schulden je daardoor in een soort van gat valt? Je hebt alles onder controle daardoor hoef je je niet meer druk te maken. Klinkt voor mij logisch dat je daardoor nu lichamelijk een terug val krijgt. Geestelijk is er een last van je afgevallen maar dat zet zich nu om in lichamelijke klachten. Je hebt een hele lange tijd in de overlevingsmodus gestaan. Nu hoeft dat niet meer. Daardoor laat je lijf het nu afweten.

Misschien zit ik er geheel naast. Maar ik herken nl wel je verhaal. Ik heb jaren ( tot mijn 40ste levensjaar ) mijn jeugd heel diep weg gestopt. Niet zeuren, overleven en doorgaan. Toen ik eindelijk begon met het verwerken van mijn kinderjaren viel ik in een heel diep gat. Emotioneel maar ook lichamelijk. Allerlei lichamelijke kwalen die er in ene uit kwamen rollen. Want zo lang je maar overleefd maak je niet de tijd vrij om met je zelf bezig te zijn. Zodra die tijd er wel is stort je in. Overleven slurpt energie. Naderhand als je in rustiger vaarwater komt is er geen energie meer.

Mijn enigste advies is. Doe rustig aan, laat het toe en ga zo snel mogelijk voor die verwijsbrief van je huisarts. Knufffff

Chrissie

#369
Wat nou een zeurpiet ??? je zeurt helemaal niet! het is zo enorm herkenbaar wat je voelt en schrijft. Je hebt je voor meer dan 100% ingezet en dan ineens krijg je rust en dan komen deze gevoelens die je voelt en beschrijft naar boven. Een heel normaal fenomeen waar ik geloof ik alle schuldenaren mee te kampen krijgen (weet het niet zeker natuurlijk). En buiten je schulden heb je nog genoeg andere zaken die er ook in hakken dus voel je niet schuldig het is zo normaal dat je dit hebt.

liefs en een hele dikke knuffel
Sinds januari 2016 schuldenvrij.

Libra

Lieve Knibbel,

Je omschrijft het prima en het is volkomen herkenbaar!!

Ik sluit me graag aan bij de vorige schrijvers en als eerste: je zeurt inderdaad helemaal niet!!

Je zit gewoon in een nieuwe fase van een leven met schulden en dat is inderdaad dat als je de eerste stortvloed over je heen hebt gehad, dat dan de rust en het besef komen van wat er allemaal gebeurd is.

Eerst is er de paniek en de gevoelens van wanhoop als je beseft dat je het allemaal financieel niet meer redt.
Vervolgens komt de "man met de hamer" langs op het moment dat je de schuldenlast in beeld brengt en je de "puinhoop" eerlijk onder ogen moet zien.
Daarna ga je inderdaad in de "overlevingsmodus", begin je te werken aan je schuldenlast en de bezuinigingen die je noodgedwongen moet doorvoeren.

En dan......ja dan komt het moment zoals je zelf heel mooi op je profiel hebt staan: "Je kunt de golven niet tegenhouden. Maar je kunt wel leren surfen".

Je hebt dus geleerd "te surfen"!!
Met andere woorden: je hebt de boel zo goed en zo kwaad als dat gaat onder controle, je hebt overzicht, je hebt betalingsafspraken gemaakt en dan opeens is daar dan de rust......

Maar die medaille van de relatieve rust heeft een keerzijde, zoals je nu zelf letterlijk aan den lijve ondervindt :(
Niet alleen ervaar je depressieve gevoelens doordat het besef er is dat de komende jaren je leven in het teken zal staan van financi

gewoon

Hoi Knibbel

Het is heel duidelijk dat je zo kan voelen, en ik vind het geweldig wat de andere schrijven, en dit goed herkennen.
wees zuinig op je zelf, naar de dokter gaan is belangrijk, maar ook eens je zelf iets gunnen is goed voor je gezondheid.

Knibbel

Dank jullie wel voor jullie fijne berichten. Ik had heel graag hier willen neerschrijven dat ik me nu veel beter voel, maar dat kan ik niet. Mijn dochter en vriend slapen dit weekend hier en liggen nu nog lekker te slapen net als mijn man. En ik zit haar achter mijn laptop te vechten tegen mijn tranen, want ik wil niet dat zij zien dat ik verdriet heb. Ik voel me zo labiel op dit moment. Het zal ook best wel zo zijn zoals jullie hier schreven, dat ik nu in een zwart gat val en dat daardoor andere weggedrongen dingen nu naar boven komen. Ben de laatste maanden alleen maar gefixeerd geweest op administratie bijhouden, budget in de gaten houden, discussies met mijn man voeren en allerlei andere zaken waarbij ik mezelf wel moest wegcijferen anders kon ik dat allemaal niet aan. Ik ben van nature een gevoelsmens, maar vaak moet ik in situaties kiezen tussen gevoel of verstand. Hier gebruik ik altijd mijn intu
“Nothing ever goes away until it teaches us what we need to know” Pema Chodron

Chrissie

Schrijf lekker van je af knibbel , huil maar even lekker dat lucht meestal op vind je gevoelens en verdriet zo normaal.

Ik ga je een advies geven hoop dat hij voor jou direct werkt, voor mezelf werkt het sinds kort nog maar omdat mijn man nu ziet dat er meer mogelijk was dan dat hij zelf voor mogelijk hield. Maar probeer je man bij het geheel te betrekken en vraag hem hoe hij het zou aanpakken dus oplossen misschien kan je hem sneller in je straatje van schulden krijgen zodat het voor jou lichter wordt.

neem even een voorbeeld van mezelf dan heb je een duidelijk iets, mijn man kwam voor heel veel jaren terug ineens van zijn werk met een caravan deze had hij voor een taart kunnen meenemen omdat hij anders naar de schroot ging. Mijn haren gingen natuurlijk direct overeind staan ik dacht direct ooh mijn god waar moet ik geld vandaan halen dit kan nooit. Heb hem direct gevraagd wat denk je dat erbij zo caravan moet, waar moet hij gestald worden, is hij verder wel goed, denk je dat we op vakantie kunnen ga zo maar door. Mijn man vond me toen een ras echte zeur en ik zag alles veel te zwart in. Nu jaren later zegt hij ik weet nu wel beter. Hoop dat je er wat mee kunt.

Sommige mensen luisteren wel, maar je hebt er helaas hardnekkige tussen zitten dat zijn van die harde noten om te kraken zoals ik ze noem en helaas was mijn man er
Sinds januari 2016 schuldenvrij.

Knibbel

Lieve Chrissie, ik vind je een geweldige lieve schat. Je hebt het zelf zo moeilijk en stelt je toch zo open voor mij om te helpen. Ik vind je een echte kanjer. En natuurlijk heb je gelijk, schulden oplossen doe je samen! Ik probeer ook de hele tijd mijn man overal bij te betrekken, leg hem uit waarom bepaalde dingen voorlopig niet (meer) kunnen. Laat hem mijn administratie zien. Hij probeert dan echt mee te denken, dat waardeer ik dan ook, maar soms heb ik het idee dat zijn korte termijn-geheugen hem in de steek laat. Drie dagen daarna lijkt hij alles weer vergeten te zijn en wilt hij weer dingen die gewoon nu even niet kunnen. En als ik dan zeg: je weet toch dat wij dat nu niet kunnen betalen, kijkt hij daar vreemd van op. En dan moet ik hem weer uitleggen dat er nog allerlei rekeningen op de rol liggen die betaald moeten worden. Het lijkt soms vechten tegen de bierkaai, ik word daar nu wel een beetje moedeloos van. Heb even een moment gehad dat ik dacht: ik pak mijn spullen en vertrek gewoon, maar zo zit ik niet in mekaar. Ik ga niet vluchten en laat hem met alles achter, daar heb ik jaren terug niet zo voor gevochten om mijn jeugdtrauma's een plek in mijn leven te geven. Omdat mijn man en mijn gezin mij te dierbaar zijn.

Ik probeer alles maar eerst op een rij te krijgen daarbinnen. Wat wil ik zelf? Ik wil niet zielig overkomen (waarschuw mij a.u.b. als dat zo overkomt), maar ik krijg steeds meer het gevoel dat ikzelf een beetje een ondergeschoven figuur ben geworden. Het slaat je iedere keer weer neer als je vraagt of men even bij jouw gevoelens wil stilstaan en om een beetje waardering en steun voor wat je doet. Je zit dan niet te wachten op een reactie: ach, je bent overgevoelig of je bent toch een sterke vrouw. Het lijkt dan alsof je niet serieus genomen wordt. Natuurlijk ben ik sterk, maar soms even niet. Al is de verleiding groot om bij de pakken neer te gaan zitten het lost niets op. Daarmee krijg ik de schulden niet mee weg.
“Nothing ever goes away until it teaches us what we need to know” Pema Chodron