Sociaal isolement bij schulden

[tuthola]

Ik weet ff niet hoe ik beginnen moet maar ik ben benieuwd of er ook mensen op dit forum zitten die door schulden ook in een sociaal isolement zitten, ik wil niet klagen maarrrrrr ik vind het soms toch wel erg moeilijk, zomaar even met de bus naar een kennis zit er niet in laat staan ergens spontaan een kopje koffie drinken. Ik begin nu ook te merken dat er sommige mensen afhaken omdat ze niet weten hoe ze er mee om moeten gaan. Ook verjaardagen ga ik vaak niet meer heen omdat ik me er zonder iets te geven me niet prettig voel, het is niet zo dat ik daar altijd mee bezig ben maar vroeg me het af hoe jullie dit ervaren.

Groetjes

[Libra]

Ik kan natuurlijk alleen maar voor mezelf spreken Tuthola, maar ja, het sociale isolement wordt heel groot, omdat je (bijna) nooit meer iets spontaan kunt doen.
Met schulden leef je natuurlijk op een heel strak budget en is er vaak geen ruimte voor andere dingen behalve dat je elke week weer moet puzzelen om uit te komen met je geld.

Ik moet je zeggen dat het bij mij meer kriebelt als het mooi weer is!
Ik woon aan de kust en ben echt een water- en strandmens en het kriebelt nog meer omdat je niet spontaan even naar het strand kan gaan en daar een kopje koffie of een wijntje op het terras kan drinken.
Het gaat er niet zozeer om dat je dit niet doet, maar om het feit dat het gewoon niet kan!!

Mijn eigen kringetje (familie/vrienden) is op de hoogte van mijn situatie en begrijpen het volkomen als ik verstek laat gaan, maar doen er tegelijkertijd alles aan om mij toch steeds bij van alles te betrekken.
Ook dit is heel zuur soms, want het voelt toch niet altijd prettig als zij van alles voor je willen betalen, tot en met reiskosten aan toe.

Laat staan dat je nieuwe mensen kunt ontmoeten!
Dus ja, het sociale isolement wordt groter als je schulden hebt.

Maar aan de andere kant is het niet alleen maar negatief hoor!
Je leert hierdoor onwijs genieten van hele kleine dingen die niets kosten: de zon die schijnt, een prachtige bloem, een vlindertje wat voorbij vliegt en al die lieve mensen in je directe omgeving die je ondersteunen en je niet laten vallen.

[Be]

Ik herken het sociale isolement ook wel. En dat is soms best lastig. Je kunt niet meer zomaar even dit, zomaar dat. Man- en zoonlief zijn erg betrokken bij sportvereniging, heb daar zelf ook tijdje vrijwilligerswerk gedaan. Maar alles kost geld. Nu we vorig jaar besloten hebben om de schulden te gaan oplossen kan een heleboel niet meer. Niet meer op zondagmiddag effe bij het eerste kijken, drankje in de kantine... Seizoen begint weer >> verenigings bbq, tientje pp. Van heel betrokken spelers/vrijwilligers/ouders zijn we er nu bijna niet meer. Een aantal mensen weten waarom maar dat hoeft niet aan de grote klok. Dat is wel heel lastig soms. Ik kan rustig even aan het veld naar de wedstrijd van zoonlief kijken en weer naar huis fietsen - zonder ook maar binnen geweest te zijn. Manlief heeft daar erg veel moeite mee. En inderdaad, even eruit, even ergens zomaar een terrasje, fietsen en ergens lekker ijsje eten. We gaan altijd eens in de zoveel tijd met groep vriendinnen naar sauna. Ik ga bijna nooit meer mee. Kan zo'n dag gewoon niet betalen! Ze sparen in de maand, oa om ook samen op vakantie te gaan. Spaar dan ook mee, is maar 25 in de maand. Pff ben al blij als ik zelf 25 over kan houden. Voor mij dus ook een zeker JA, het isolement wordt groter als je schulden hebt.

(zal binnenkort ook weer even op mn eigen draadje reageren, want het gaat nog steeds goed, met kleine stapjes, maar de berg wordt wel iedere maand ietsje minder. Ik lees alles - iedere dag, weet niets van incasso's etc etc dus kan weinig nuttigs toevoegen, neemt niet weg dat ik wel met iedereen mee lees & leef)

[Kaatje]

Ook ik herken dat sociale isolement. Doordat ik een tijd in het buitenland heb gezeten en daardoor heel weinig contacten overhield in NL, voel ik me vaak alleen en praat ik tegen de 4 muren in mijn huis. Ik vind het lastig om contact te maken omdat er vaak een drankje, een etentje, een uitje bij komt kijken, zeker als mensen niet op de hoogte zijn van je situatie. En ik hang het niet aan de grote klok, omdat ik er me toch ook nog wel voor schaam. Maar die paar mensen die ik heb als vrienden, daar ben ik ontzettend blij mee en geniet dan volop van hun. Ik zou graag naar evenementen/festivals gaan of iets aan sport ofzo doen, maar dat zit er nauwelijks in.

ik ben het eens met Libra, dat je juist de kleine dingen (die voor veel mensen vanzelfsprekend zijn) het genieten waard zijn en dat is onbetaalbaar.

[Chrissie]

Ik vind het een beetje voelen als dat je stilstaat. Je wilt heel graag die stap naar voren doen maar door die rot schulden moet je die stap laten , dus niet doen. Je moet telkens je verstand voor laten gaan terwijl je graag anders wilt( zou zo graag mijn masker af willen zetten). En de boeman wezen vindt ik ook verschrikkelijk zou het graag eens anders zien maar ik houdt me maar steeds voor het is voor een goed doel. Verder ben ik er geen vrienden mee kwijt geraakt ga overal gewoon naar toe alleen doe het op een andere manier dan anderen, schulden zorgen ook voor creativiteit en je leert de kleine dingen zo enorm waarderen. Die kleine dingen waardeerde ik al heel erg maar nu nog erger ik kan alleen al gelukkig worden van de ondergaande zon en dat je heerlijk in het gras zit of op het strand omdat te aanschouwen of een simpele lange boswandeling.

[flits]

ik ben altijd gewend geweest om overal naar toe te gaan elk weekend in het caf

[peter]

Laten we eerlijk zijn, als je schulden hebt kun je bijna niet meer deelnemen aan sociale activiteiten. Uitgaan is er niet meer bij en vakantie vieren, wat ook een sociale activiteit is kan ook niet meer. Lid zijn van een sportvereniging kan bijna niet meer.

Je beseft dat heel veel om geld gaat. Maar aan de andere kant ga je ook van andere dingen genieten.

[jan]

Jij komt niet alleen in een isolement, maar ook je kinderen. Dit is in de opgroeiende leeftijd heel erg lastig, als ze de succes verhalen van klasgenootjes op school horen over de zeer geslaagde vakantie. Je kan niet alles voor ze kopen en het ergste is dat ze op school er niet bij horen omdat ze niet een bepaald merk hebben. Wie loopt nu er in kleding van de Wibra of Zeeman....

[gewoon]

Hoi is voor mij de reden dat vaak somber gestemd ben, komt bij mij soms jaren achtereen niemand langs is een keuze die ik zelf maak omdat ik geen commentaar wil dat ik niets uitgeef aan mijn woning.
Kan dus ook van kleine dingen genieten die plantjes van nu, werkt bijna als therapie.
Doe het anders, omdat ik de auto toch nodig heb, ga ik juist bij andere langs, vaak met de deal dat een meerijder de benzine betaald.

Zo kom ik toch onder de mensen.

Drie jaar geleden was ik bijna doof geeft ook isolement ( geen telefoon horen enz.) de dankbaarheid waarmee ik nu weer naar muziek mag luisteren en geniet van een vogel die zingt dubbel zo bewust dan vroeger.

Zo stel ik het mij ook voor als ik uit de schulden ben, dankbaar met alles wat weer terug komt.

Gewoon

[Buster]

Ik heb het idee dat het een beetje verschoven is.

Wij zijn met zijn tweetjes een hecht duo en met onze kinderen en hond is de club compleet, daar focussen we ons op. War ik vroeger altijd en groot en druk bezocht feest gaf omdat ik ergens en keer jarig was geweest doe ik dat nu niet meer en ik merk dat daardoor heel veel "bezoekers" af zijn gehaakt. Ook omdat ik nu niet meer in kan gaan op uitnodigingen.
Familie weet hoe we ervoor staan en sommige hoor ik niks meer van en andere banden zijn weer hechter geworden.

Ik heb het daar soms wel moeilijk mee omdat dan blijkt dat ik me blijkbaar heb vergist in sommige mensen.
Des te meer waardeer ik de twee vriendinnen die ik nog over heb en die steevast blijven roepen; we weten dat j niet mee kan naar de kroeg maar we willen je niet overslaan, dus blijven ze me uitnodigen en spreken we zo nu en dan thuis af en hebben we een hele leuke avond met een fles Lidl wijn en afbak stokbrood.

Het sociaal isolement is voor ons ook erg belangrijk geweest in de keuze minder hard af te lossen.
   

[tuthola]

Na jullie antwoorden te lezen is het inderdaad af en toe moeilijk om je sociale contacten te onderhouden, ook mijn familie en vrienden weten dat ik weinig te besteden heb en houden daar over het algemeen wel rekening mee, maar soms krijg je inderdaad de kriebels en wilt spontaan wat doen, je weet dat het niet kan dus laat je het gevoel rustig voorbij gaan 

[Buster]

Wat ik me later nog zat te bedenken, dat ik de laatste jaren meer contacten heb gelegd onder buurtgenoten. Een buurvrouw hoeft geen reistijd en bij een kopje koffie hoeft geen verjaardagscadeautje. 

[peter]

Ik heb me vaak alleen gevoeld, terwijl er in de buurt genoeg mensen zijn die ook alleen zijn en hetzelfde gevoel hebben. Mijn contacten zijn anders geworden, ik kijk ook anders tegen bezittingen aan, je kan ze niet mee nemen als je er niet meer ben.

[gewoon]

Hoi voor kontakten dicht bij huis daar was de hond ook belangrijk in, mij heeft het ook enorm geholpen open te zijn naar mijn omgeving, nadat ik dat durfde, zijn er veel meer kontakten gekomen.
En meer waardevolle gespreken.

Gewoon

[Buster]

Gewoon,

Je slaat de spijker op zijn kop.
Hoeveel narigheid schulden ook met zich meebrengen, je krijgt er uiteindelijk ook een onbetaalbare waardering en wijsheid bij.