Hallo allemaal,
Ben nog maar net geregistreerd hier..door het lezen van een aantal verhalen heb ik de moed bij elkaar verzameld ook maar gewoon hier even van mij af te schrijven..dat werkt voor mij het beste.
Ik ben een jonge meid van 34 en woon sinds een jaar samen in Noord Brabant..Heb een schat van een vriend en we hebben een lieve kater hier rondlopen..
Ik heb voor mijn leeftijd best wel een hoop meegemaakt..al paar keer eerder samengewoond,terug geweest naar mijn moeder,schulden gehad en nu eigenlijk weer..Mijn vriend komt uit de wsnp en momenteel moeten we het doen van 1 inkomen daar ik al lange tijd zonder werk zit en er werkelijk alles aan doe om aan de slag te komen..Vanaf april loop ik al bij het uwv voor een wsw traject wat naar alle waarschijnlijkheid afgegeven wordt voor een jaar,dus kan dan met hulp van de wsw aan de slag,met ondersteuning en begeleiding.
Het is best zwaar moeten leven van een heel minimaal inkomen..mijn vriend kan net de vaste lasten betalen,zijn eigen ziektekosten verzekering,gas water en licht en dan nog houden we vaak niks over om van te eten..
Mijn moeder onderhoudt mij nu zogezegd,die betaalt voor mijn ziektekosten,mijn andere rekeningen en af en toe wat boodschappen geld,maar fijn is het niet..
Ik wil heel graag werken,maar door psychische problemen lukt dat moeilijk en daarom heb ik de hulp ingeroepen van het uwv en de wsw,zodat ik iig met begeleiding en ondersteuning aan de slag kan..
Zodra die indicatie afgegeven is gaat het licht weer schijnen aan het eind van de tunnel,want zo door moeten is ondraaglijk.
Ik heb zelf ongeveer een