Ons verhaal

[Izz6]

Ik lees al een tijdje mee op dit forum! Dit doe ik vooral om een beetje positief te blijven. Door de verhalen die ik hier lees zie ik dat het mogelijk is om uit de schulden te komen zonder GKB.

Hier ons verhaal..

Ik ben op mijn 21e mijn vriend met wie ik 5 jaar een relatie heb gehad verloren aan leukemie. In de periode na zijn overlijden sloeg ik helemaal door. Ik werkte 50 uur per week en ging daarnaast heel veel op stap en gaf bakken met geld uit. Omdat ik in mijn woonplaats steeds aan hem werd herinnerd en niet goed meer kon functioneren ben ik op een eiland gaan werken en heb mijn huurhuis in mijn woonplaats aangehouden (dus dubbele lasten, want op het eiland moest ik ook huur betalen).

Na 2 jaar verhuisde ik terug met mijn nieuwe vriend (huidige) en besloot een opleiding te gaan volgen en mijn leven weer op te bouwen. Niet lang nadat ik was begonnen met mijn opleiding bleek ik zwanger te zijn. We waren hier toch wel heel blij mee! Maar ik moest hierdoor stoppen met de opleiding. Ik heb in die tijd veel gesolliciteerd waarbij ik wel vertelde dat ik zwanger was, hierdoor werd ik nergens aangenomen. Daarna heb ik nog geprobeerd een baan te krijgen zonder het te vertellen, maar ook geen succes. (misschien was het toch wel duidelijk, heb verder nooit problemen gehad met het zoeken van een baan) Een uitkering kreeg ik niet omdat mijn vriend iets te veel verdiende.. Hierdoor hebben we dat jaar niet de schulden, die ik inmiddels had opgebouwd , kunnen aflossen. Ik ben bevallen van een geweldig, lief zoontje. Door de geldproblemen ben ik 6 weken na de bevalling weer begonnen  met werken, dit is voor mij achteraf gezien iets te vroeg geweest. Vooral omdat het de 1e 2 maanden voor 40 uur moest, na 2 maanden kon ik 24 uur gaan werken. Ik had inmiddels 25000 euro schuld op mijn naam staan en we zijn begonnen met aflossen. Na een jaar raakte ik mijn baan kwijt en moest ik in de uitkering. Ik ben ontslagen doordat ik niet goed functioneerde (veel stress door schulden, overbezorgdheid om mijn kind, en niet  verwerkt verleden). Omdat ik bij een overheidsinstantie werkte had mijn ontslag veel invloed op mijn sollicitaties. (ik werd overal geweigerd om deze reden). Hierdoor heb ik 6 maanden in de uitkering gezeten en werd hier erg onzeker van.
Na 6 maanden werd ik aangenomen bij mijn huidige baan, hier heb ik het erg naar mijn zin en verdien goed. Wij zijn weer volop begonnen met aflossen, maar ik hield geen rekening met  tegenslagen. Alles wat we extra hadden ging naar de schulden. Toen ik door een foute aanvraag kinderopvangtoeslag dit een aantal maanden niet  meer kreeg ( +/- 300,-) kon ik niet meer aan mijn betalingsafspraken voldoen en volgde beslag op beslag.. Ik raakte in een depressie en werd door mijn leidinggevende gedwongen hulp te zoeken. Van een vrolijke, levenslustige meid was ik veranderd in een extreem onzeker, labiel persoon die constant in huilen uitbarstte . (ik durfde niet eens koffie te halen op mijn werk!)
Met mijn maatschappelijk werker waar ik door mijn huisarts naar doorverwezen ben , heb ik 2 jaar geleden een aanvraag ingediend bij het GKB. Mijn vriend kon er helemaal buiten blijven, wilde niet dat hij nog meer op moest geven voor mijn fouten. Ik begon het weer een beetje positief in te zien en was blij dat ik hulp kreeg. Maar bij het GKB werden heel veel fouten  gemaakt, wat ook weer veel stress met zich meebracht. En 2 jaar na de aanvraag waarin (volgens mij) niet veel is gebeurd, en waarin ik steeds te horen kreeg dat alles goed kwam omdat ze een heel goed voorstel hadden, kreeg ik te horen dat 1 schuldeiser niet akkoord was. Ze hadden een voorstel gedaan van 40%... Dit is volgens mij gebaseerd op het loon dat bij het GKB binnen kwam (loonbeslag) ipv mijn volledige loon. Twee jaar weg, geen schulden afbetaald.
Nu kan ik het WSNP ingaan, maar wil niet weer het risico lopen dat het zo gaan als bij het minnelijke. Dat er weer van alles misgaat en dat ik uiteindelijk weer 2 jaar verder ben zonder af te lossen.
Geestelijk gaat het beter met me. Ik heb wel gesprekken met een psycholoog omdat ik mijn verleden nog steeds niet heb verwerkt. Dit heeft veel invloed gehad op de keuzes in mijn leven.
En

[Buster]

Hoi Izz,

Welkom hier.
Wat een verhaal zeg,.. je hebt het nogal voor je kiezen gehad.
Gefeliciteerd met de zwangerschap!

Even praktisch, schulden oplossen zonder regeling kan, kan heel goed zelfs.
Je zal inmiddels wel bekend zijn met de voor en nadelen door het meelezen hier.
Maar ik ga je de belangrijkste valkuil toch meegeven; zorg voor een buffer!
Aflossen zonder regeling is aflossen zonder vangnet, deze te meer reden om die zelf dus aan te leggen.

Het GKB dat je laat wachten 2 jaar, dat kan echt niet.
Ze horen na het inventariseren van de aflos capaciteit binnen 6 weken een voorstel te doen.
Nou ja, daar heb je nu niks meer aan, je zit met de gebakken peren en moet vanaf hier weer verder.

Vanaf dit put zijn er nogal wat keuzes die je moet maken.
Bijvoorbeeld hoe verdeel je de kosten en de aflossingen?
Hou je het inkomen van je vriend helemaal buiten beschouwing?
Of draagt hij de vaste lasten en doe jij hoofdzakelijk de aflossingen?
Hoe dan ook krijgt hij te maken met het leven met aflossingen, je hebt immers geen 2 koelkasten in huis of dat hij wel met de kinderen op vakantie gaat en jij niet.
Praat er vooral veel over met elkaar.
Het laatste wat je wil is dat je je afhankelijk en schuldig voelt, dat is voor hem ook geen pretje.

Als je een plannetje gaat maken welke eiser hoeveel gaat krijgen besef je dan 1 ding ze vinden het toch nooit genoeg.
Dus ga jezelf niet in onmogelijke situaties brengen waarbij je het risico loopt zonder buffer voor gaas te gaan bij de eerste de beste APK of tandarts rekening. 

De beste volgorde is;
Reken uit wat je vaste lasten zijn.
Bereken wat je nodig hebt per maand voor boodschappen (4,5 week in een maand)
Vergeet niet alvast de luiers, voeding, vitamines, en andere producten te rekenen x2.
Kijk wat er overblijft.
Neem dan het aantal eisers dat je hebt en zet jezelf ook tussen die lijst.
Verdeel het bedrag over de eisers.
Zo zie je welk voorstel haalbaar is.
Je eindejaarsuitkering en vakantiegeld laat je even buiten beschouwing.
Je weet namelijk nooit wat er tijdens een jaar nog op je pad komt. En tegen die tijd kun je altijd nog beslissen om die inkomsten in de aflossingen te pompen.

Dit lijkt een onlogische aanpak.
Maar stel nou dat je per maand

[Izz6]

@Buster
Heel erg bedankt voor je reactie en tips!!

Ik ben nu bezig berekeningen te maken en moet nog met een aantal schuldeisers contact opnemen om het openstaande bedrag te achterhalen (dit duurt wat langer omdat we geen vaste telefoon of beltegoed hebben, moet dus ergens anders)Het loon van mijn vriend heb ik wel in de berekening meegenomen en zijn loon gaat bijna op aan vaste lasten, van mijn loon gaan we dan sparen, huishoudgeld en aflossen.
Ik heb voor sparen (buffer) nu iets meer gerekend 150 of 200 ivm baby straks.
Hij heeft de afgelopen jaren sowieso veel moet opgeven, maar wilde hem (het genante, vind ik) inhouden van loon door gkb e.d. besparen.
Ik heb me een hele tijd en vooral in de periode van depressie heel erg schuldig gevoeld. Maar ik heb hem wel in het begin van onze relatie over mijn schulden verteld , toen had ie dus nog kunnen wegrennen  .

Ik blijf zeker op deze site lezen, schrijven enz. Gister had ik weer even een dipje en zag het somber in en nu ben ik er weer helemaal klaar voor. Dit gaat lukken!

[Buster]

Izzy, als partner van een schuldenaar en iemand die ook heel bewust daarvoor heeft gekozen,...

Het is iets wat je samen aangaat en wil oplossen.
Jou vriend zal verder kijken dan de schuld lang is, zo zag ik dat ook met mijn man.
Omdat je er samen mee opstaat en naar bed gaat is praten erg belangrijk.
Hij zal zich niet de redder willen voelen net zo min als jij je de schuldige wil voelen.

Het belangrijkste is dat jullie samen 2 kinderen hebben en die verdienen een goede vader en moeder.
De basis die jullie nu leggen is vele malen meer waard dan je ooit zal kunnen afdragen.

Laat je niet uit het veld slaan door de ups en downs.
Beleef de ups intens, dan kun je de downs aan.