Begrijp er even niets meer van???

[peter]

Chrisie,


Je bent zo druk met het verzorgen van anderen, dat je jezelf helemaal wegcijfert. Alle last komt op jou schouders terecht. Je lichaam geeft je al een aantal signalen, zoals een hoge bloeddruk. Het is net of het lichaam wil zeg he Chrissie nu moet je gas terug nemen, want ik trek het niet. De ene keer laat het lichaam het voelen met hoofdpijn en de andere keer met buikpijn.

Als jij niet eens wat rustiger aan gaat doen, gaat het lichaam harder waarschuwen (De man met het hamertje), je kan niet altijd blijven doorgaan, je moet ook eens gaan ontspannen. Het is heel moeilijk, maar je zult af en toe een keer afstand moeten nemen, je hebt genoeg aan je hoofd.

Je hoeft jezelf niet schuldig te voelen, als je een keer rustiger aan doet. Niemand heeft er iets aan als jij met een burnout thuis zit.

Chrissie, pas heel goed op jezelf en luister goed naar je lichaam.

[Dick]

Chrissie, pas goed op jezelf!!

Ik hoop voor je dat alles snel wordt opgelost.

[Chrissie]

Dank voor de uitleg Peter, ik zat dus wel goed te denken ik noemde het de genadeslag en dan in een zware dip raken dat is mijn grootste angst ook eerlijk gezegd, daarom probeer ik ook weer gewoon de dingen van het leven weer op te pakken om er zo tegen te vechten. Heb me ook meer gestort op mijn hobby omdat ik me dan beter kan afsluiten van alles dan voel ik me helemaal rustig worden.

[Chrissie]

dank jullie wel voor jullie steun, ik hoop zelf ook dat het snel opgelost is want ik voel aan alle kanten dat dit niet goed gaat zo heb donderdag al een goede inzinking gehad, dat heeft me er toe doen besluiten om naar de huisarts te gaan.

Ben zelfs soms zover dat ik denk dat ik ons gezin beter naar de afgrond had kunnen laten gaan misschien was dat toch beter geweest. Dan had ik alles niet meegemaakt maar weet ook dat het niets oplost. Zal door moeten gaan.

[Libra]

Ik weet uit de ervaringen met mijn eigen bedrijf hoe zwaar het hebben van een geliefde met Alzheimer op de kinderen/familie drukt.
Dit is een bijna onmenselijke belasting, nog los van het verdriet die velen ervaren als vader of moeder je helemaal niet meer herkent of aanziet voor iemand anders.
En dan hebben we het nog maar niet eens over het schuldgevoel.

Het is als vreemde heel makkelijk om te zeggen "laat het los", maar het is wel de enige oplossing.
Anderen die voor jouw vader gaan zorgen doen dat namelijk vanuit een stukje professionaliteit en zijn niet gevoelsmatig zoals de familie met die persoon verbonden.
Dat maakt het vele malen makkelijker om met de situatie om te gaan.

Ik begrijp volkomen dat het voor jou aanvoelt als "verraad".
Toch is het dit absoluut niet!
Jouw prioriteit ligt bij jezelf en jouw gezin.
Alzheimer is een verschrikkelijke ziekte die onomkeerbaar is en die heel veel, eigenlijk het onmogelijke vraagt van de betrokkenen.
Zelfs zonder de bijkomende schuldenproblematiek die jij hebt en die al jouw energie al vraagt, is het al een hele zware taak.

Ik heb ontzettend veel bewondering voor jou hoe je dit toch al die tijd volgehouden hebt om zo intensief voor jouw vader te zorgen!
Maar Chrissie, de tijd is nu aangebroken dat je niet alleen om jezelf moet gaan denken, maar ook om jouw gezin.
Jouw gezondheidsproblemen zijn een signaal die je niet mag negeren en die aangeven dat het nu tijd is om het stokje over te dragen.

Respect voor jou en een hele dikke (virtuele) knuffel!

[tuthola]

Lieve Chrissie, geef het niet op dan is al jou energie voor niks geweest en dat zou reuze zonde zijn. Dus zoals de rest hier op het forum aangeeft ff gas terug nemen hoe moelijk dat ook is.
Ook van mij een dikke knuffel

[Chrissie]

Even een update:

Vandaag is er iemand bij mijn vader geweest van team 290 het was een zwaar gesprek die man wou ook liever niet dat ik en mijn kinderen erbij waren maar mijn vader raakte zo in paniek dat ik toch maar gebleven ben. Twee uur duurde het gesprek ben helemaal total loss nu, maar mijn vader wordt dus wel opgenomen hij heeft een handtekening onder indicatie gezet voor een verzorgingstehuis de man van team 290 heeft dit op een slinkse manier voor elkaar gekregen. Mijn vader krijgt nu ook hulp voor in de huishouding zodat ik de kinderen nog een vakantie kan aanbieden en dat ik zelf weer bij mag tanken. Verder neemt deze man nog contact op met de huisarts en het zorgcentrum die hem helpen met de medicijnen. Aankomende dinsdag gaan die man en ik zelf nog om de tafel zonder mijn vader, maar ik heb nu wel het gevoel van dat ik weer lucht mag gaan halen.

Sorry maar ik moest even mijn verhaal kwijt misschien is het wel helemaal niet te volgen en zal ik een beetje warrig overkomen maar mijn hoofd staat op "knappen"

[peter]

Chrissie, rustig aan. Ik kan je volgen, je hebt de juiste stappen genomen.

En nu is het tijd voor vakantie. Maak je hoofd leeg en het maakt ons niet uit dat je warrig overkomt.

[Chrissie]

Voor rustig aan heb ik op het moment helaas geen tijd Peter, heb een pati

[peter]

Het brengt je wel dichter bij elkaar

[Chrissie]

Daar zeg je zowat, daar had ik nog niet aangedacht 

Het heeft me ontzettend gelucht dat ik even van me af kon schrijven en weer de nodige huilbuien heb gehad voel me weer een beetje mens worden. Fijn dat je me zegt dat ik de juiste stappen heb genomen dit doet me heel goed!

[Buster]

Chrissie, wat zal het moeilijk geweest zijn toen de knoop doorgehakt moest worden.

Ben blij om te lezen dat dat wel gebeurt is.
Sluit me bij Peter aan; het zijn zeker de juiste stappen geweest.

Veel plezier met masseren

[Libra]

Chrissie, ook ik kan niets anders zeggen dan goed gedaan! Het waren de juiste beslissingen op het juiste moment.

Succes en veel plezier met de masseersessies en ik hoop dat jouw man weer snel op de been is.

[Chrissie]

Jullie zijn allemaal zo lief en geweldig Dank

[Chrissie]

Ik heb gisteren voor het eerst mijn vader niet kunnen helpen en machteloos moeten toekijken hoe hij een brokje wanhoop werd. Mijn vader was gisteren zo in de war hij was zijn huissleutel "kwijt" liep naar de voordeur deed het sleutel in het slot en deed hem open en dicht liep daarop naar de achterdeur deed hem open en dicht liep weer naar de voordeur en deed weer hetzelfde daarna weer naar de achterdeur daar ook hetzelfde en ondertussen zei hij maar steeds ik ben mijn huissleutel kwijt. Ik begreep er totaal niets van en ik maar steeds uitleggen je hebt ze in je hand en je draait steeds de deur er mee open en dicht. Maar nog steeds riep hij ik ben mijn sleutel kwijt en het hele ritueel begon weer opnieuw oneindig veel keren heeft hij dit gedaan, op een gegeven moment heb ik de casemanager maar opgebeld of hij nog iets wist waardoor ik mijn vader weer rustig kon krijgen omdat ik het gewoon niet meer wist. Die man was er binnen tien minuten maar toen had ik net de sleutel gevonden waar het om draaide  het ging om de reservesleutel en die lag buiten in zijn tuin. Mijn vader heeft zitten huilen en riep maar steeds daarna waarom onthoudt ik het niet meer!  Ik heb nog steeds dat beeld voor me het doet zo,n ernorme pijn. En gewoon het feit dat ik hem niet kon helpen dat hakt er zo in.

De case manager heeft heel lang met miijn vader gepraat totdat hij weer rustig werd. Ik loop gewoon nu zo stuk huil alleen nog maar. Ik moest even van me afschrijven hopen dat het even helpt.