Begrijp er even niets meer van???

[Buster]

Zal maar niet te veel zeggen anders ontplof je nog meer mijn begeleider werd zelfs pissig naar hem.

Lieve Chris, het gaat niet om mij of om je begeleider het gaat om JOU!
Als jij dit een goed plekje kan geven, dan heb je van mij een diepe buiging te pakken.
Ik weet niet of ik in jouw schoenen me zo had kunnen inhouden.
Wie weet is een baan in de hulpverlening iets voor jou?

[Chrissie]

Moet even mijn verhaal kwijt... baal hier namelijk zo stevig van.

Zoals jullie weten loop ik al enige tijd bij PsyQ  nu kom ik er heel langzaam achter dat alles wat er in mijn leven gebeurt is totaal niet mijn schuld is dat ik er gewoon weg niets aan heb kunnen doen.
Mijn begeleider zei gisteren je gevoel  hebben ze niet kapot gekregen gelukkig, maar geestelijk heb je ze zeer hard om de oren gehad hebben ze je compleet leeggezogen nu begrijp ik waarom je zo reageert. Ik kan in mijn hoofd die gevecht niet uitschakelen. Hij zei ik ga net zolang door met op je inpraten dat het stemmetje van je doet alles verkeerd het is je eigen schuld weggaat en dat weer een andere stemmetje voor in de plaats komt.

Wil zo graag anders maar ... vertrouw mijn begeleider helemaal weet dat hij gelijk heeft. Maar dat gevecht dat sloopt je zo.

Sorry voor mijn gezeur maar moest het even kwijt.

[jan]

Ps, je zeurt niet.

[Chrissie]

Dit doet me zoveel Jan, dank je wel!

[tuthola]

Je zeurt echt niet Chrissie, het is heel erg om te denken dat je het nooit goed doet terwijl dit niet het geval is, het nooit goed doen zit zo gebakken in je hoofd dat het er heel moeizaam uitgaat. Blij te horen dat je begeleider je hiermee gaat helpen zodat jij ook in gaat zien dat je een geweldige moeder bent en het toch maar flikt om je schulden naar een behapbare kluif te laten dalen. Respect Chrissie en hoop echt dat het je gaat lukken om te denken....ik ben goed zoals ik ben.

[Chrissie]

Dank tuthola lief jou woorden dat doet me goed.

[Chrissie]

kom nog even weer aan ...

Ik dacht altijd als kind tenminste dat vertelde mijn moeder, stiefvader en buitenstaanders me heel erg dat ik een vervelend rotmens was.

Maar toen ik vertelde dat ik zelfs mijn zakgeld aan hun gegeven had om er eten van te kopen omdat we anders geen eten hadden. Maar dat ze daar drank van kochten, kratten aansleepten maar eten ho maar. Kreeg nog schelden toe was een verwend nest die alleen maar aan zichzelf dacht, met een pak slaag omdat ik vroeg maar waar is het eten nu daar had ik het voor gegeven.

Zei mijn begeleider normaal zorgt een moeder voor de kinderen maar hierin waren de rollen omgedraaid.
Jij hebt je verantwoordelijk gedragen en dat als kind zijnde dan ben je nog maar elf jaar.

Je hebt gelukkig  altijd gevoelsmatig geweten dat het niet goed zat en stopt gelukkig alles.
Het klopt van geen kanten van wat hun beweert hebben!!

[Kaatje]

lieve Chrissie, ik lees nu pas je bericht. Als eerste je zeurt totaal niet! Je hart luchten is het beste dat je kan doen. En super dat je begeleider met je aan de slag gaat om dat stemmetje om te draaien. Ik heb zelf het afgelopen kwartaal geleerd dat het belemmerende gedachten zijn. Die jou dus niet verder helpen. De kunst is om helpende gedachten te zoeken, die jou wel verder helpen.

Je bent een mooi mens, met het hart op de juiste plek!

[Kaatje]

Oh en vechten kost je zoveel energie. Leer het te accepteren dat wat er gebeurd is, wees liefdevol voor jezelf en zet vanuit daar de stappen, met de energie die je over het, doordat je niet meer zo aan het vechten bent.

[Boeddha]

Lieve Chrissie, om in te zien dat het niet aan jou hebt gelegen is hard. Want altijd heb jij het gevoel gehad dat je een minkukel was, want dat zeiden de mensen die je het meest vertrouwde in het leven.
Je zelfvertrouwen heeft daardoor een enorme knauw gekregen en nu jaren later zie je in dat je wel goed bent zoals je bent.

Want dat ben je lieve Chrissie. Je bent goed zoals je bent.
Een enorme knokker, een lieve moeder die haar kinderen leert om gelukkig te zijn met kleine dingen in het leven.

Ik weet niet of je begeleider het een goed idee zou vinden om een brief te schrijven aan die mensen die je vertrouwen kapot heeft gemaakt? Het heeft mij toen enorm geholpen. Alle boosheid, verdriet, woede etc neerschrijven en deze brief dan nadat je het hebt besproken met je begeleider verbranden. Dan zijn de negatieve gevoelens in as opgegaan en kan je, hopelijk, het een plek geven en die  negatieve energie omzetten in energie om verder te gaan.

Lieve Chrissie...succes en schrijf hier neer als het jou helpt om het te verwerken.

[Chrissie]

dank jullie wel!!

[Knibbel]

Hallo lieve Chrissie, lees ook nu pas jouw bericht. Leive meid, op de eerste plaats je zeurt niet. Ik vind het juist getuigen van moed dat je jouw kwetsbaarheid aan ons laat zien. Het is zo jammer wat je eigenlijk jezelf aandoet. Dit verdien je totaal niet. Alles, maar dan ook alles wat jij in het verleden hebt gedaan voor jouw ouders getuigt van groot verantwoordelijkheidsgevoel, liefde en zorg. Normaal gesproken zijn dit juist hele positieve instellingen, helaas hebben jouw ouders en anderen hier alleen maar misbruik van gemaakt. En jouw hulpverlener heeft groot gelijk, bij jouw thuissituatie waren de rollen omgedraaid: jij was de ouder en jouw ouders de kinderen. Dit is een haast onmogelijke taak voor een 11-jarige. Jouw hele kindstijd en pubertijd heb je hierdoor overgeslagen. Je kunt van een kind niet verlangen dat die in een keer volwassen wordt, dit vraagt gewoon om problemen die tot lang in de volwassenheid blijven opspelen. Want het kind in jou met al zijn verdriet, pijn en vooral boosheid, zit nog steeds in jou en roept erom om naar buiten te mogen komen, om te mogen uitgroeien tot een mooie, sterke en gelukkige volwassen vrouw.  Geef jezelf de kans om met hulp en steun van jouw hulpverlener dit toe te laten. Het kan heel confronterend en pijnlijk zijn om dit toe te laten, want in feite doe je nu nog steeds hetzelfde: je beschermt het kind in jou uit angst dat het weer pijn wordt gedaan. Lieve Chrissie, angst, pijn, verdriet, geluk, vreugde, liefde, het hoort bij het leven. Lieve meid laat dit allemaal toe en je zult zien hoe op de duur dit bevrijdend gaat werken en jij voor jezelf een geheel nieuw, ander maar bevredigende leven kan inslaan. Het idee om een brief te schrijven naar jouw ouders zou al een eerste aanzet kunnen zijn, ook al stuur je die niet echt op naar jouw ouders, maar laat je het lezen aan mensen die je vertrouwt: hulpverlener, partner, vriendin..... Hoe meer je hierover loslaat naar de buitenwereld hoe meer overbodige negatieve energie en ballast je kwijtraakt. Jouw ouders kun je niet veranderen, je kunt alleen jezelf veranderen. Je hebt lang genoeg die zware rugzak met je meegesleept, het wordt tijd om die eens leeg te gaan maken. En dit kan heel confronterend zijn maar het gaat jou lukken Chrissie. Je hebt meer dan ooit bewezen dat je een sterke vrouw bent, nu nog voor jezelf kiezen.....

Geef je een dikke knuffel....

[Chrissie]

dank je wel knibbel.