Begrijp er even niets meer van???

[Buster]

Chrissie je bent niet alleen!

Wij zitten momenteel in de molen om te onderzoeken waarom onze zoon van 3 niet meer spreekt dan een paar woordjes. Zijn zusje van 1,5 is hem inmiddels lang en breed aan het inhalen.
Hij is nu gezien door 4 specialisten en daar komen binnen deze maand er nog eens 3 bij.

Ik kan me voorstellen dat je het gevoel hebt dat alle wind uit je zeilen zijn gehaald. De vergelijking die jij ziet met je man en zijn vader zal je man wellicht zelf niet zien, dat maakt het lastig en zorgt ervoor dat je er (alweer) alleen voor staat.

Bespreek deze vragen en zorgen! Voor kinderen waarbij er een stoornis of syndroom is vastgesteld zijn er veel organisaties die zowel de kinderen als de ouders ondersteunen. Wellicht heeft Knibbel nog een paar goede tips.
Ik ben wel blij voor je dat school dit serieus neemt en hem extra tijd en aandacht biedt zodat hij gewoon mee kan met zijn klas en de kans krijgt zich te ontwikkelen met extra ondersteuning.

Hou vol lieve dame. Dikke knuf

[Chrissie]

Hoop zo dat ze snel antwoorden hebben voor jullie zoon zodat ze de ontwikkeling weer vooruit kunnen helpen, door zoveel specialisten onderzocht te worden is niet niks, niet alleen voor jullie zoon maar ook voor jullie. VVond al die vragen het allerergste vooral als je ze dubbel moet beantwoorden je weet waarvoor het is maar je wordt er heel moe van. Vandaag moest ik ook weer alles tevoorschijn toveren terwijl ik ze voor jaren terug ook al beantwoord heb.


12 Mei moeten we weer komen dan krijgen we zelf nog gesprekken hoe met onze zoon om te gaan bij lentis/jonx dat we hem nog thuis kunnen helpen met bijvoorbeeld huiswerk en onze dingen waar wij tegenaan lopen maar dat was niet zoveel omdat ik overal al informatie had weggeplukt toen hij jonger was dat was heel goed, en daarna ging het geloof ik via de computer en hoeven we nog maar 1 keer in drie weken terug te komen.

Voor onze zoon komen er veel meer gesprekken en hij begrijpt er totaal niets van zo rot om te zien. Vraagt maar steeds je gaat wel mee hè mam? DAn zeg ik ja hoor jongen ik ga met je mee laat je niet alleen.

[Buster]

Chris, je bent een geweldige moeder.

Fijn dat je handvatten meekrijgt om hem nog beter te kunnen ondersteunen.
Ik hoop dat jij, maar vooral jullie zoon daar veel profijt van gaat hebben.

Knuf

[Knibbel]

Lieve Chrissie ik kan mij heel goed voorstellen hoe je je nu voelt. Ook al zegt je innerlijk gevoel dat je kind autistisch is, als het dan bevestigd wordt komt het toch even hard aan en in jouw geval ook nog dubbel, omdat jouw man ook autisme heeft. Blijkbaar is het bij jouw zoon en man een erfelijke of familiare kwestie. Bij mijn dochter is het het gevolg van een hersenbeschadiging.

Wel fijn dat de school van jullie zoon er voor open staat en hem extra ondersteuning willen geven. Nu heb je autisme in verschillende gradaties en het ligt aan de zwaarte van zijn autisme, maar het kan natuurlijk dat hij toch op een gegeven moment vastloopt en een school met meer expertise hierin een volgende optie is. En zoals Buster ook al aangaf, er zijn veel stichtingen/verenigingen waar je terecht kunt met vragen. Ook kun je altijd bij de MEE terecht, ook voor jouw man.

Ik herken ook die angst bij jouw zoon. Ook mijn dochter vond het maar niks al die onderzoeken, al die gesprekken. Ze begreep er niets van, ze was toch 'normaal', ze wilde niet apart zijn. Dit vond ze ook allemaal beangstigend. Waar mijn dochter heel veel houvast aan had dat was duidelijkheid, zekerheid, overzicht, vaste structuur en vooral eerlijkheid. Haar wereld (en waarschijnlijk ook die van jouw zoon en man) bestaat eigenlijk uit allerlei losse stukken, daar waar wij een geheel zien of ervaren, zien zij alleen fragmenten, een chaotisch geheel. Daarom ook die behoefte aan vaste structuur, duidelijkheid, zekerheid..... Dan weten ze waar ze aan toe zijn. Mijn dochter kun je vaste handelingen, reacties in bepaalde situaties aanleren. Die hebben ze nodig om hun weg te vinden in deze wereld, zich aan te passen. Dat dit best een zware taak voor jou is, lieve Chrissie, begrijp ik als geen ander. Misschien kun je overwegen eens te kijken of PGB niet iets voor jullie is, dan kun je hulp inhuren voor begeleiding zodat je jezelf iets kunt ontlasten. Ik wens je dan ook heel veel sterkte, Chrissie.

[tuthola]

Dat is niet niks wat je op je bordje krijgt, ik sluit me volledig aan bij bovenstaande dat jij een geweldige moeder bent en doet wat voor jou zoon noodzakelijk is om zijn weg in het leven te kunnen vinden.
Heel veel sterkte met de begeleiding van je zoon en natuurlijk met je man.

Dikke knuffels voor jou

[Boeddha]

Ook ik sluit mij aan bij alle bovenstaande dames.

Onze jongste is verleden jaar in eerste instantie op ADHD getest en na de eerste test bleek al snel dat dat het niet was. Ze blijkt een aanverwante stoornis van autisme te hebben. Haar taal/doen ligt heel veel van elkaar verwijderd. Kort gezegd komt dat er op neer als ze iets moet doen kan ze het niet omzetten naar het doen. Dat geeft bij haar dan weer paniek want ze weet dat ze iets moet doen, maar wat.
Dat dat enorm veel frustraties heeft gegeven bij haar vader en mij (en school) is denk ik wel duidelijk.
Toen wij dit te horen kregen viel er zo'n last van onze schouders en was het ook pijnlijk want we zijn vaak voor niks boos op haar geweest.

Wij hebben een aanpak meegekregen hoe we dit konden ondervangen en een van de dingen was....stop met het week op/week af wonen bij de ouders. Geef haar rust en regelmaat. Dochter was daar zo enorm blij mee want elke week was er bij haar weer stress dat ze weer moest verkassen naar de andere ouder. Ze woont nu dus volledig bij haar vader, deed enorm pijn bij mij, want t is ook mijn dochter die bij mij hoort.
Maar sinds alles loopt, school werkt overal prima aan mee en haar cijfers zijn prima! Hebben we een andere dochter gekregen, ze komt 1x in de week bij mij eten en als ze er behoefte aan heeft.

Met de juiste begeleiding is er veel te bereiken! En wat je man betreft, blijf bij je gevoel, samen zijn met iemand die autisme heeft is zwaar!

liefs

[Chrissie]

En wat je man betreft , blijf bij je gevoel, samen zijn met iemand die autisme heeft is zwaar! 

Weten jullie wel hoe graag ik wil vluchten voor alles maar dat heeft geen zin los er niets mee op helaas. Dit klinkt misschien heel dom maar ik vind het heel moeilijk om nu maar te zeggen mijn man heeft er niets aan kunnen doen dat wij in de schulden zijn gekomen het komt door zijn autisme dan is alles maar vergeven en vergeten en leven we weer lang en gelukkig.

Wat maakt het mij dan, een k..wijf dat rotkreng die een knop heeft omgedraaid in zichzelf en teruggevochten heeft  ben ik nu zo verkeerd geweest tegen mijn man.. Ben gewoon radeloos met deze situatie geworden. Wou dat ik niet geleefd had!

[Boeddha]

Er zijn praatgroepen voor de partners. Ga wat met je boosheid doen lieve Chrissie, je staat er niet alleen voor!

[Buster]

Ho maar wacht even Chrissy,...

Zoals je het erboven schrijft en wellicht ook zo voelt heeft je man een vrijbrief om te doen en laten wat hij wil en jij bent gevangen.
Maar zo werkt het niet hoor.

Het feit dat iemand een aandoening heeft ontslaat hem niet van verantwoording.
Dat zou erg makkelijk zijn. Als autisme de aanleiding is, dan is dat een antwoord op je oplossing, niets meer en niets minder. Dan weet je hoe je in het vervolg schulden kunt voorkomen, eigenlijk zoals je al bezig bent door hem bijvoorbeeld zakgeld te geven.

Dat maakt jou geen rotmens, nee, dit plaatst jouw noodgedwongen in de situatie van een ongelijke relatie. De enige reden waarom je dat volhoud is om ervoor te zorgen dat je kinderen straks een financiële toekomst hebben en het niet van kwaad tot erger gaat.

Chris, ik hoop echt dat je aanklopt bij een instantie die partners en ouders kunnen ondersteunen. Ook hier geldt: kennis geeft kracht. En gedeelde smart is halve smart, kijk hier maar wat lotgenoten voor elkaar kunnen betekenen.

Dikke, dikke knuf 

[peter]

Wat maakt het mij dan, een k..wijf dat rotkreng die een knop heeft omgedraaid in zichzelf en teruggevochten heeft  ben ik nu zo verkeerd geweest tegen mijn man.. Ben gewoon radeloos met deze situatie geworden. !

Je bent geen ..... Jij bent gewoon een hele lieve vrouw en vriendin.

Wou dat ik niet geleefd had

Wij willen jou niet missen. Je bent wie je bent.

[Chrissie]

Buster jou antwoordt doet me zo goed, je beschrijft precies hoe ik me voel!
Ik voel me inderdaad nu de gevangene in deze situatie dat doet gewoon pijn.
Het lijkt wel of ik nooit meer mijn leven mag oppakken vind dat gewoon oneerlijk.

Zal me voor mijn man en zoon blijven inzetten maar ik wil zelf ook graag nog
vooruit gaan.

Dat maakt jou geen rotmens, nee, dit plaatst jouw noodgedwongen in de situatie van een ongelijke relatie. 

Hiermee valt er zo'n zware last van mijn schouders , dat je me geen rotmens vindt dat je me begrijpt.


Ik zal mijn eigen begeleider van psyQ er eens naar vragen of die een instantie weet waar ik terecht kan.

[Buster]

Ik zal mijn eigen begeleider van psyQ er eens naar vragen of die een instantie weet waar ik terecht kan.

[jan]

Hiermee valt er zo'n zware last van mijn schouders , dat je me geen rotmens vindt dat je me begrijpt.

Niemand hier vindt jou en kan jou een rotmens vinden!!!

Ik voel me inderdaad nu de gevangene in deze situatie dat doet gewoon pijn.

Je bent ook gevangen in deze situatie, maar je doet er echt alles aan om eruit te komen. Nu je weet waar het aan ligt, kun je hiermee leren omgaan. Een mens met autisme is ook een mens.

Jammer dat je niet in de buurt woont.

[Be]

Kom op Chrissie!!! Je bent een goed mens! Een geweldige moeder. Kan het me voorstellen hoor - dat je er even helemaal doorheen zit. Zou het inderdaad na gaan vragen, je kunt vast ergens terecht om je verhaal goed kwijt te kunnen en wat steun en advies te krijgen. Niet opgeven hoor

[tuthola]

Wat naar dat je in deze situatie zit meid, ik heb het idee dat je in de malle molen van het leven meedraait met negatieve berichten waar je geen grip op hebt, deze situaties gebeuren gewoon en het is voor jou overleven en doen met de dingen die het leven jou geeft.
Ik herken dit soort situaties in mijn eigen leven en heb ook wel dagen gehad dat ik de moed opgaf en het helemaal niet meer zag zitten. Net als jij dacht ik dat ik het allemaal verkeerd deed en dat ik een rot mens was.
Hou vol Chrissie ook al is het niet makkelijk en vergt het een hoop energie (die je eigenlijk niet hebt) maar er komt een tijd dat je weer rust krijgt en er weer heel anders tegenaan kijkt en trots op jezelf kan en mag zijn.

Dikke kuss