Begrijp er even niets meer van???

[Chrissie]

schaam me diep dat ik jullie dit heb aangedaan om dit hier neer te zetten jullie hebben dit niet verdiend. Wou mijn stukje ook vanmorgen weghalen vond me gewoon schuldig naar jullie toe. zat gewoon zo stuk heb vannacht ontzettend slecht geslapen heb alles naast elkaar neergelegd en ik heb besloten om mezelf te beschermen en natuurlijk het gezin om te stoppen met mijn moeder en broer.

Mijn man is er heel blij om toen ik het vanmorgen vertelde maar begreep ook mijn verdriet. Tijdens onze verhuizing heeft ze me ook iets geleverd, toen ben ik bijna doorgedraaid en nu dit weer wat is jou moeder gevaarlijk dit is gewoon eng.Ik heb nog nooit begrepen waarom ze jaloers op me is alleen is het heel moeilijk om daar mee om te gaan. Moet alleen nu nog het vertrouwen houden dat niet weer iedereen me in de steek laat zoals 30 jaar geleden.

[Buster]

Euh,... Chrissie,...

Kijk eens goed om je heen lieverd, ben je echt alleen?

Ik vond het heel goed dat je het op hebt geschreven.
En ben blij dat je wakker bent geworden en hoop dat je vanavond een stuk beter slaapt.

Knuf

[Chrissie]

Ben vanmorgen met lood in de schoenen naar therapie gegaan, ben daar geknapt en in huilen uitgebarsten. Maar er zaten twee mannen van twintig in de groep maar die zeiden allebei ik vind het zo dapper dat je toch gekomen bent en dan huil je maar daar heb je alle recht toe maar je laat je er gelukkig niet onder krijgen. Bij die groep voel ik me ook zo prettig eindelijk gaat mijn masker af, mag gewoon mezelf zijn.
Dat heb ik hier op het forum ook , er valt zo last van me af jullie weten niet half hoe veel last.
Dank jullie wel!

Nee buster ik ben niet alleen gelukkig is die tijd voorbij en die komt gelukkig ook niet weer terug!
Zal vanavond weer beter kunnen slapen omdat ik weet er genoeg mensen zijn die om me geven dat voelt heel erg goed!

[Knibbel]

Als je nu voor mij stond zou ik je een hele dikke warme knuffel geven. Je bent echt niet alleen en je hoeft je ook niet te schamen voor ons Chrissie, en al helemaal niet voor mij. Ik vind je een hele lieve en ook geweldig mens. Jouw leven en mijn leven kennen heel veel raakvlakken dus ik weet wat voor een heftige periode je nu meemaakt. Het is zo herkenbaar en ik vind het dan ook heel dapper van je dat je toch na iedere klap weer opstaat en er iets aan doet. En huilbuien kunnen zo bevrijdend werken..... Ben blij dat je jouw emoties kwijt kunt in de groep, dat betekent dat je je daar veilig voelt.

Je gelooft het misschien zelf niet, maar daar binnen in jou schuilt een hele sterke vrouw. Je draagt dit nu al zo lang met je mee, iets wat al zo lang duurt lost je niet even in een paar weken tijd op, dat heeft tijd nodig, tijd om te verwerken en om het een plek te geven in jouw verdere leven. Dat is net als met schulden, het duurt vaak jaren voordat je in de gaten hebt dat het zo niet verder kan, dat de schulden je zo in de greep hebben dat ze je verstikken. Maar het proces naar een schuldenvrije toekomst duurt vaak ook jaren....... Zo is dat ook met het verwerken van trauma's.

Ik wens jou een hele fijne nachtrust toe, lieve Chrissie 

Heel veel liefs

[jan]

Chrissie, je staat niet alleen, wij hebben allemaal een rugzakje met ellende. Als hier je verhaal neerzet, kan je van ons begrip en medeleven verwachten. Maar als wij iets hebben, krijgen wij ook steun en begrip van jou. Het maakt hier niet uit wie je bent of wat je doet of hoe het gekomen is.

Het forum is voor iedereen hier een soort van therapie, waar kan je tegenwoordig je verhaal kwijt, zonder dat je wordt veroordeeld. Vroeger als ik mijn verhaal kwijt wilde, had ik het gevoel dat, het niet om mij ging, maar enkel maar om een stukje leedvermaak.

Soms moet je een heel moeilijk besluit nemen om te stoppen met het contact met een gedeelte van je familie, om jezelf en je gezin tegen hun invloed of gepest te beschermen. Het doet pijn, maar contact houden doet nog meer pijn.

Chrissie wees lekker jezelf, schrijf hier wat je wilt schrijven. Blijf vooral Chrissie en voel je vooral niet schuldig. Ik denk dat ik wel kan zeggen, dat wij van jou houden, zoals je bent. Het maakt ons niet uit hoe je er uitziet, hoe je leeft, wat voor auto je hebt, maar om je innerlijk. En dat innerlijk die is zo verschrikkelijk goed.

Slaap goed en tot morgen!

[Chrissie]

Ben even helemaal stil .. weet niet meer hoe te reageren
Maar voel me heel warm van binnen worden.

Heb het er vanmorgen overgehad met mijn behandelaar als ik nog met mijn moeder om zo willen gaan moet ik haar zakelijk benaderen, discussie vermijden en mag haar geen uitleg meer geven. Maar ze zal nooit veranderen ze zal eeuwig emotionele chantage proberen te gebruiken. Ze gaan nu weer mijn zelfvertrouwen opbouwen ik blijf nu langer in dagbehandeling.

[Weegschaaltje]

Lieve meid. Het verleden verwerken is ooohh zo zwaar. Je moet eerst door een heel diep dal voordat er verbetering komt. Maar je bent een waard Chrissie. Je gaat er zo über sterk uitkomen. Dat kan ik je garanderen.

Misschien heb je hier wat aan. Toen ik 40 werd nam ik eindelijk de stap om mijn verleden te verwerken ( incest ) om dit verwerkingsproces in te gaan heb ik toen besloten om t contact te verbreken met mijn vader. Geen makkelijk besluit. Maar alleen op die manier kon ik de strijd met t monster aan. Ik heb verschillende therapieën gehad. Het heeft mij 4 jaar gekost maar ik ben er doorheen gekomen met vele ups en downs. Ondertussen is mijn vader al 2 1/2 jaar dood. Ik heb nooit een moment spijt gehad van de keuze die ik toen heb gemaakt. Ook al was er van verschillende familie leden tegen werking. Die begrepen t niet etc.

De keuze die jij voor je zelf maakt is altijd de juiste. Twijfel daar niet aan. Alleen al om t feit dat het je eigen keuze is. laat je niet klein krijgen maar vecht als een leeuwin om je hoofd weer boven water te krijgen. Dikke knuffel voor jouw.

[Libra]

Lieve, lieve Chrissie,

Ik sluit me graag van harte aan bij de vorige schrijvers.
Je hoeft absoluut nooit "sorry" te zeggen, als je het gevoel hebt dat je, welke ellende dan ook, even van je af moet schrijven.
We vormen met elkaar een hele hechte gemeenschap waarin niet alleen plaats is voor de schuldenproblematiek, maar zeker ook voor de soms diepmenselijke drama's die we meemaken.

Lieve Chris, van je moeder mag je verwachten dat zij je steunt, dat ze onvoorwaardelijk van je houdt en er altijd voor je is.
Helaas is het bij jou een ander verhaal en ik kan zo goed begrijpen dat dit je onnoemelijk kwetst.
Des te fijner dat jouw man in dit geval achter je staat, dat je je veilig genoeg voelt in de therapie groep om je verdriet te uiten en te laten zien en hier.......?
Hier mag en kun je dat zeker ook en weet je dat iedereen naar je zal luisteren, velen het zullen begrijpen, maar bovenal dat iedereen je zal ondersteunen!

Lieve dame, definitief afscheid nemen van je moeder zal misschien een onmogelijke opdracht voor je blijken.
Pak het alleen wel dan zo aan dat jij de controle houdt en dat jij bepaalt wat er wel of niet gebeurd!
Want niet om het één of ander, je hebt zelf ook kinderen die je misschien niet helemaal het kontakt met hun oma wilt ontzeggen, maar.......wees jij dan wel die moeder die onvoorwaardelijk van haar kinderen houdt, die haar kinderen steunt, er altijd voor ze is, maar die ze bovenal beschermt!!

En hier twijfel ik geen seconde aan, omdat je een top moeder bent!!
Je bent een kanjer Chrissie en een hele sterke vrouw.
En geloof me, ook hele sterke vrouwen zien het soms even niet meer zitten en huilen.
Maar die tranen getuigen van een heel sterk karakter, want je verdriet laten zien is géén zwakte!! Juist het tegenovergestelde!

Heel veel sterkte lieve dame!
Ik stuur je alle licht en liefde, vergezeld van een hele oprecht gemeende warme en dikke knuffel.

[tuthola]

Lieve chrissie ik hoop dat je jezelf weer opgeraapt hebt meid, je moeder weet niet wat ze mist met zo een dochter als jij, toch bliijven proberen afstand te nemen van haar en je broer, als dit al zolang gaande is ben ik bang dat het nooit veranderd en jij altijd de gebeten hond blijft. Heel veel sterkte met deze nare familie kwestie.

[Chrissie]

Eerlijk gezegd weet ik niet meer hoe ik met haar om moet gaan, zal ook wel een stuk angst in zitten want ik durf het niet meer kan toch niets bij haar goed doen alles is verkeerd misschien is het stom dat ik niet meer durf en laf weet het soms even niet meer.

[Buster]

Chris, volgens mij voel je al die dingen uit bescherming naar jezelf en dat is niet zo gek, het verleden heeft nu eenmaal geleerd dat je jezelf maar beter kan beschermen.

Misschien kun je de angst ombuigen naar een stuk afstand.

[Knibbel]

Lieve Chrissie, ook ik ben van mening dat het voor jezelf beter is om meer afstand van je moeder te nemen. Je kunt jouw moeder niet veranderen, maar wel jouw eigen houding t.o.v. haar. Het klinkt misschien makkelijke praat van mij, maar ik weet, net als Weegschaaltje, uit eigen ervaring dat dit een zeer moeilijk proces is. Maar de enige die hier verandering in kan brengen ben jij zelf, Chrissie. Het wordt tijd dat je voor jezelf gaat kiezen, voor jouw eigen geluk, lieve Chrissie.

Misschien heb je iets aan mijn verhaal, want jouw relatie met jouw moeder heeft veel raakvlakken met de relatie die ik met mijn moeder had. Als kind en tot ver in de volwassenheid voelde ik mij niet geaccepteerd door mijn eigen moeder. Ze was vaak heel, heel gemeen tegen mij. Ik vergeleek haar altijd als een boze koningin, die vanaf haar hoge troon op ons (vader en kinderen) neerkeek en bevelen gaf, wij waren haar slaven. Dat zegt wel genoeg over de macht die zij over ons, en vooral over mij, had. Losse handen, psychologische treiterheden, eenzame opsluiting in kelder, ze schrok hier allemaal niet van terug. Ook ik was als de dood zo bang voor haar en ik deed alles om haar maar rustig te houden en niet boos te maken. Ondanks alles probeerde ik met alle middelen haar aandacht, liefde, bescherming, vertrouwen te krijgen. Als zij toen in die tijd tegen mij zou hebben gezegd: ik ben pas gelukkig als jij in het kanaal springt en verdrinkt, ik had dat meteen gedaan. Mijn keerpunt kwam pas toen ik jaren geleden een geweldige psychiater tegenkwam die mij een spiegel voorhield: niet mijn moeder had mijn angsten en depressies in de hand, maar ik liet dat zelf toe. Ik zelf gaf mijn moeder die macht om over mijn leven te beslissen. De enigste manier om hier verandering in te brengen was door mezelf los te weken van mijn moeder.

Dat dit geen makkelijk proces is, lieve Chrissie, weet ik uit eigen ervaring. Dat je bang bent om deze stap te nemen is echt heel normaal, het is zeker geen lafheid, het is gewoon de angst voor het onbekende. Ondanks dat deze situatie jou heel veel verdriet doet is het wel een vertrouwde situatie voor jou, jij kent dit al je hele leven. Hier verandering in brengen is heel beangstigend, want jij weet niet hoe de anderen hierop reageren. Maar ik weet zeker dat het jou ook gaat lukken, jij hebt zoveel kracht in je......

Lieve Chrissie, ik hoop dat je het mij niet kwalijk neemt dat ik jouw topic heb vervuild met mijn eigen vervelend verhaal, maar ik wilde je hiermee alleen een riem onder je hart steken. Ik hoop dat jij ook op dit keerpunt komt, Chrissie. Onthoud hierbij goed in je achterhoofd dat wij achter jou staan, lieve Chrissie.

Heel veel liefs en een warme knuffel,
Knibbel

[Chrissie]

Lieve Knibbel, je vervuild mijn topic niet dus voel je niet schuldig vind het super wat jullie er opzetten dat geeft steun.

Mijn behandelaar zegt ik ben assertief genoeg maar ze is zo gehaaid dat ze pakt me steeds weer op een andere manier. Ik heb haar alle diverse keren terecht gezet maar niets helpt hij vond het wel wonderbaarlijk hoe lief ik tegen haar bleef en haar nog steeds in de waarde liet. Toen ik jonger was gaf ik ook wel tegengas en daarom heeft ze iedereen tegen me opgezet en op den duur is er niets meer van je eigenwaarde over dan ga je wel overstag maar ze heeft me nooit helemaal gekregen waar ze me wilde hebben. Op mijn 15 de jaar heeft ze me op straat gegooid, tegen andere mensen heeft ze beweerd dat ik weggelopen was. Dus die mensen kwamen naar me toe en zeiden ze had gelijk gehad ik was een in en in slechte dochter wat er daarna is gebeurt daar praten we me maar niet over dan ben ik nog weken aan het vertellen toen heb ik ook op het punt gestaan om zelfmoord te plegen maar ben toen gevlucht naar een oom en tante in de woonplaats waar ik nu woon de beste stap die ik ooit gedaan heb. dit was de tante die overleden is voor twee jaar terug( zie topic; mijn verhaal) Helaas ben ik zo dom geweest om voor jaren terug mijn moeder toch nog een kans te geven ik vind het zelf namelijk geen oplossing om banden te verbreken kijk meestal iets dieper naar het ontstaan ervan en misschien was ze veranderd en had ze  de drank laten staan maar helaas... de drank heeft ze wel laten staan maar ze is niet veranderd. Maar ik merk dat ik er nu stuk op ga lopen en zal  het wel moeten wil ik nog mijn zelfvertrouwen weer terug vinden/krijgen.

De behandelaar zei ook van het is mijn tweede jeugd geworden om mezelf weg te cijferen daar wordt nu verandering in aangebracht. Krijg nu ook de nodige opdrachten mee zodat mijn zelfvertrouwen weer om hoog gaat. Ze hebben ook wel door dat ik het niet bij mijn eigen kinderen doe maar dat ik wel duidelijk aan durf te geven dat ik me dom voel, niet in groepen kan functioneren, maar steeds loop sorry te zeggen, dat ik me overal voor schaam, dat ik denk dat ik alles verkeerd doe dan soms beweeg of ik geslagen wordt, en een ontzettende hoge verantwoordelijksheidsgevoel heb gekregen door alles.

Op de therapie merken ze ook dat ik als ik merk dat anderen zich minderwaardig voelen hun een compliment geef en hun het positieve geef zodat zich waardig voelen. Doe dat ook enorm met mijn eigen kinderen vind dat zo enorm belangrijk.

[Libra]

Op de therapie merken ze ook dat ik als ik merk dat anderen zich minderwaardig voelen hun een compliment geef en hun het positieve geef zodat zich waardig voelen. Doe dat ook enorm met mijn eigen kinderen vind dat zo enorm belangrijk.

En nu wordt het hoog tijd dat je dit ook eens op jezelf gaat toepassen, lieve Chrissie!!

Om je aan te geven dat dit niet zomaar een uit de lucht gegrepen opmerking is, wil ik je graag het volgende meegeven:
- jij hebt zelf het roer in je leven omgegooid toen je jong was;
- tegen alles en iedereen in heb je jullie schuldenproblematiek aangepakt en het hoofd geboden;
- je bent een echte moeder voor je kinderen, één waar zij trots op mogen zijn;
- en, last but not least, jij bent een hele grote stimulans en een voorbeeld voor anderen hier!

Als er iemand is die met het hoofd hoog opgeheven door het leven mag gaan, ben jij het wel.
Maar je bent ook tevens de enige persoon die in staat is jou het geluk te gunnen door jezelf waardig te vinden voor een mooier, beter leven!!
Lief zijn voor anderen is niet altijd een deugd of een goede eigenschap.
Lief zijn voor jezelf en van jezelf houden daarentegen wel!!!

Het valt en staat allemaal met een oeroude natuurwet (de wet van de volgorde van de liefde), waarbij je jezelf altijd op nummer 1 moet zetten.
Alleen als je onvoorwaardelijk van jezelf houdt en jezelf kunt accepteren zoals je bent, kun je anderen liefhebben, maar ook jezelf dat leven gunnen waar je recht op hebt.
Deze liefde is niet ego?istisch!!
Maar deze liefde voor jezelf stelt je in staat om grenzen te trekken en anderen niet in staat te stellen jou te kwetsen.

Noch jij, noch het feit dat jouw moeder nu de drank laat staan zal haar kunnen veranderen.
De enige die dat kan is jouw moeder zelf!
Maar er staat nergens geschreven dat jij je maar moet laten kwetsen en vernederen door iemand  omdat diegene familie van je is!!

Ik wens je een hele mooie reis toe op weg naar jezelf en heel veel succes en sterkte hiermee.

Heel veel liefs.

[Chrissie]

Om je aan te geven dat dit niet zomaar een uit de lucht gegrepen opmerking is, wil ik je graag het volgende meegeven:
- jij hebt zelf het roer in je leven omgegooid toen je jong was;
- tegen alles en iedereen in heb je jullie schuldenproblematiek aangepakt en het hoofd geboden;
- je bent een echte moeder voor je kinderen, één waar zij trots op mogen zijn;
- en, last but not least, jij bent een hele grote stimulans en een voorbeeld voor anderen hier!

Heb dit zelf eigenlijk helemaal niet zo bekeken Libra , heb je punten op papier geschreven en op de koelkast gehangen zodat ik ze iedere dag kan zien. Wil zo graag dit overwinnen en uit dat diepe dal klimmen!
Dank dat je me hier op gewezen hebt!

Over het verdere verhaal weet ik gewoon dat je 100% gelijk hebt!!