Begrijp er even niets meer van???

Started by Chrissie, Apr 11, 2012, 11:53 PM

Previous topic - Next topic

Knibbel

#195
Quote from: Chrissie on Mar 17, 2013, 07:09 PM
Het vreemde was dat ik dacht dat ik het wel allemaal verwerkt had ( de scheiding van mijn ouders wat er na gebeurd was) dus ik begreep er even helemaal niets van dat ik toch begon te huilen. Terwijl in die tijd en er na ik helemaal niet kon huilen en waarom nu dan wel?
Ik denk dat het juist goed is dat het naar buiten is gekomen, Chrissie. Een scheiding tussen ouders is voor een kind een erg traumatische ervaring. En hoe moet je met die heftige emoties die dan naar boven komen omgaan? Om te overleven kies je als kind, onbewust, ervoor om die gevoelens heel diep weg te stoppen. Dat was voor jou toen de enige mogelijkheid om verder te gaan, om te overleven. Door de gesprekken met de psycholoog is in feite de deur op een kier open gezet en komt datgene wat je zo diep heb weggestopt naar buiten, al dat verdriet en pijn komt er nu uit. Die huilbuien zijn een teken dat je het toelaat, je laat het naar buiten komen. Dat is een heel moeilijk, maar genezend  proces en ik vind het heel dapper van je, Chrissie, dat je er niet voor wegloopt. Je mag met reden heel erg trots op jezelf zijn, 'BERETROTS' zelfs (woord heb ik van jou gepikt ;)).

Het is een verwerkingsproces en het helpt je om het een plek in je leven nu te geven. Het helpt je om het kind in jezelf te laten groeien. Het zal je alleen rijper, rijker en vrijer maken.

En alles opschrijven heeft mij ook altijd goed geholpen. Het zorgde ervoor dat ik alles in perspectief kon blijven zien en niet teveel in het verleden bleef hangen.

Jij bent een heel sterk persoon en hier zul jij nog veel sterker uitkomen.

Heel veel liefs en een knuffel.....
“Nothing ever goes away until it teaches us what we need to know” Pema Chodron

Libra

Lieve Chrissie,

Net zoals mijn voorgangers aangegeven hebben, het huilen en door die pijn heengaan is goed.
Het is een onderdeel van het verwerkingsproces en het maakt dat je nu die oude wonden kunt gaan helen.

Het is dan ook helemaal niet raar of vreemd dat dit nu naar buiten komt!
Vaak is een nieuwe traumatische ervaring nodig om de oude traumatische ervaringen echt een plek te geven, te verwerken en te kunnen loslaten.

En ja, het opschrijven zonder er bij na te denken en diep vanuit jezelf is dan de eerste stap.
Het maakt je ook bewust (als je het terugleest) hoe sterk je als mens eigenlijk bent en hoeveel je kunt (ver)dragen.

Ik maak oprecht een hele diepe buiging voor je, vol respect!

Dit is een heel pijnlijk proces, maar je zult hier gelouterd uitkomen.
Je bent echt aan het helen lieve Chrissie, de dingen die gebeurd zijn en die zo'n grote stempel gedrukt hebben op jouw leven een plek aan het geven, daar waar ze thuishoren.

Je mag terecht heel erg trots op jezelf zijn!!

Heel veel liefs
:-*

Chrissie

De casemanager probeert op een vriendelijk manier mijn vader over te halen om het verzorgingstehuis in te gaan als dit niet lukt gaan we de rechter erbij halen. De psychiater , psycholoog van team 290 steunen me erbij. Heb veel te veel van mezelf geeist ben zwaar overspannen normaal kreeg ik medicijnen maar de psychiater wil het proberen zonder, die medicijnen zouden me nu geen goed doen dan kan ik niet voldoende nadenken dat moet nog wel even. De psychiater vond het oneerlijk dat ik eraan onderdoor ga.

sorry voor mijn warrige verhaal. Dit komt door van vanmiddag
Sinds januari 2016 schuldenvrij.

Knibbel

Lieve lieve Chrissie, ik vind jouw verhaal niet warrig overkomen. Jij hebt het zwaar, heel zwaar, en eerlijk gezegd duurt dit toch wel allemaal wel erg lang. Chrissie, ik heb zo'n diepe bewondering voor je. Realiseer je je wel wat je de afgelopen maanden allemaal meegemaakt en gedaan hebt. Je gezin draaiende houden, je financien, de zorg om je vader, en dan ook nog een zware depressie er bovenop. Je hebt de halve wereld op je schouder meegezeuld. Mag je dan nu doodop zijn? Als er iemand is die ik de rust, de vrede, liefde en vreugde gun ben jij het wel. Je hebt zoveel voor anderen gedaan en alleen voor anderen geleefd, het wordt tijd dat Chrissie voor Chrissie gaat leven. Ik hoop echt voor je dat jouw vader gauw wordt opgenomen, al zal dat voor jou ook niet makkelijk zijn jouw vader in een gesloten afdeling te zien. En dat jij je rust krijgt om op te knappen en je depressie de baas te worden. Heel veel sterkte en zorg goed voor jezelf, Chrissie.

Een dikke knuffel en heel veel liefs
“Nothing ever goes away until it teaches us what we need to know” Pema Chodron

Libra

Lieve Chrissie,

Heel veel sterkte met alles!!

Als het allemaal achter de rug is (hoe naar ook), zul je rust krijgen, omdat je dan weet dat jouw vader goed verzorgd wordt en dat je het niet meer allemaal alleen hoeft te doen.

Pas heel goed op jezelf alsjeblieft!!

Heel veel liefs en een hele dikke knuffel voor jou.
:-*

Buster

Lieve Chris,

Zoals gezegd; het is niet warrig.
Ik wens je heel veel sterkte met de tijd die komen gaat.
En de rust om het allemaal een goed plekje te geven.

Je bent een fantastisch mens.

Knuf

Laurentine

Ik wil je graag heel veel sterkte wensen Chrissie, hoop dat je tot rust zal komen en dat de opname van je vader soepel zal verlopen. Ik denk aan je!

Chrissie

Van het weekend de schrik van m'n leven gehad, ze hebben geprobeerd bij mijn vader in te breken een verpleger die zijn eten kwam brengen en medicijnen geeft heeft het ontdekt en direct de politie opgebeld. Heeft zo goed en kwaad als het ging de boel weer proberen te beveiligen doormiddel van spijkers krom in het kozijn te slagen. Geprobeerd de woningbouw te bellen zodat ze het 's middags nog konden maken maar kon geen contact met hun krijgen. Wij hebben zelf nog uren geprobeerd de woningbouw te pakken te krijgen maar niets. Heb twee nachten zowat niet geslapen van de stress en mijn vader weet nergens meer wat van.

Vandaag is de woningbouw geweest die heeft het meeste weer klaargemaakt maar de schilder moet nog komen en van overmaat tot ramp hebben we zelf ook nog problemen in huis. Er is waarschijnlijk een buis van de riolering geknapt dus we zitten in de stank. Heb vandaag weer behoorlijk tegen het plafond gezeten en het nodige bij elkaar gehuild ben gewoon kapot van alles. Wist niet meer waar ik het eerste en het laatste moest grijpen en regelen.

De casemanager neemt nu bepaalde zaken voor mijn vader over zodat ik het nog enigzins aankan.

sorry voor mijn gezeur ben nog alleen maar een slecht nieuws brenger maar zit er zo doorheen ben helemaal op.
Sinds januari 2016 schuldenvrij.

Buster

Lieve Chris, ik hoop dat ik je kan overhalen om die laatste zin weg te halen.

Je zeurt niet.
En wij (ik spreek even namens iedereen) wensen niets liever dan dat het je een keer meezit.
Alle dingen die je opnoemt gebeuren buiten jouw schuld om.
Je kunt hier gewoonweg niets aan doen.

Ergens is het wel fijn dat je vader er niets meer van weet. Dat scheelt een zorg.
Maar wat een idioot die bedenkt dat ie inbreekt bij een bejaarde.
Pfff,....

Ik hoop dat de stank snel over zal zijn.

Een dikke knuffel.

Knibbel

Lieve Chrissy, hoe hou je het vol. Heb zo'n bewondering voor je. Al is het loodzwaar voor je toch sta je er iedere keer weer als er iets gebeurt. Ik zou zoveel voor je willen doen om je te helpen en je erdoor te slepen. Ik weet van de tijd van mijn moeder wat het betekent om er te zijn voor die ander, te zorgen voor die ander, dingen te regelen of te doen, terwijl je hart van binnen zowat breekt van pijn en verdriet. Al is het virtueel, je mag altijd op mij leunen en op mijn schouder uithuilen. En een zeur ben je absoluut niet, Chrissie. Je hebt als mens een uitlaatklep nodig om dit te kunnen volhouden. Je mag ons altijd als uitlaatklep gebruiken. Met liefde zelfs. Hou je sterk en, al is dat misschien makkelijk gezegd, blijf ook goed voor jezelf zorgen.

Liefs en een dikke knuffel
Knibbel
“Nothing ever goes away until it teaches us what we need to know” Pema Chodron

Chrissie

Weet dat ik hier niets aan kan doen maar ik heb het gevoel dat ik de controle aan het verliezen ben, alles begint zijn weerslag te krijgen.Misschien zie ik het ook niet helder meer. Mijn dochter huilde vanmorgen van mama je bent zo vaak boos en verdrietig en je hebt het zo druk met opa vind dat verschrikkelijk. En opa weet niet eens meer hoe we heten dat doet zeer. Ik heb haar eerst getroost en met haar gepraat en daarna een potje gehuild wou dat ik haar kon beschermen voor deze dingen. Dit doet mij ook heel erg veel verdriet... En ik trek alleen maar aan de bel bij de casemanager dat het aan alle kanten fout gaat dat er wat moet gebeuren.

Dat had ik ook, gelukkig beseft mijn vader zelf niets meer van alles alleen wij...
Sinds januari 2016 schuldenvrij.

peter

Chrissie, je doet het harstikke goed. Vergeet niet dat je nu al jaren aan vechten bent, vaak alleen. Nu heb je hulp en laat de casemanager zijn ding doen. De hele wereld kan niet op jou schouders rusten. Je bent altijd goed geweest voor je vader, ergens diep binnen hem weet hij dit ook. Je bent een voorbeeld voor iedereen voor zorg van je naasten.

Misschien is het beste dat je nu gaat richten op je gezin, zij hebben jou nodig en jij hebt hun nodig.

Sterkte, en probeer een beetje afstand te nemen, zover dat lukt.
Peter
Administrator Forum



Chrissie

Dank voor het mooie compliment Peter, maar je hebt helemaal gelijk, had vanmorgen voordat ik van bed kwam ook die gedachten
QuoteMisschien is het beste dat je nu gaat richten op je gezin, zij hebben jou nodig en jij hebt hun nodig.
Dank je wel.

Sinds januari 2016 schuldenvrij.

Chrissie

Lieve knibbel,

Jullie doen al heel veel meer dan dat jullie zelf beseffen dat luisterend oor doet goed, adviezen waar je wat mee kunt, geen veroordelingen alleen maar begrip. En op het moment zijn mijn berichtjes niet geweldig dat spijt me, maar ik ben wel hartstikke blij met jullie allemaal. Kanjers zijn jullie!!!
Sinds januari 2016 schuldenvrij.

Knibbel

Lieve Chrissy, mag ik de bal terugkaatsen? Kijk wat jij niet allemaal presteert helemaal in je eentje. Jij vindt ons kanjers, ik vind dat de grootste kanjer Chrissie heet......

Veel liefs en een dik verdiende knuffel van Knibbel
“Nothing ever goes away until it teaches us what we need to know” Pema Chodron