Begrijp er even niets meer van???

[Turfje]

Sterkte Chrissie..
Het wordt inderdaad tijd dat ook  je broers eens wat gaan doen.

Groet, Turfje

[Bloem2]

Schrijf het maar lekker van je af Chrissie !
Dikke knuffel van mij.

[Chrissie]

Ik zette het er verkeerd neer Buster met mijn man bedoelde ik mijn vader. Mijn vader is alle besef van tijd kwijt de case manager vond het nu ook gevaarlijk worden maar hij wilde me niet nog extra belasten en kwam over twee weken weer en dan wilde hij wat met me overleggen. Met mijn man is gelukkig niets aan de hand maar ik weet niet het komt maar ik vergeet van alles, afspraken gaan verkeerd , ik begrijp er niets van het lijkt wel of er niets meer in mijn hoofd past. De simpelste dingen gaan gewoon weg verkeerd

Wat is er in godsnaam met me aan de hand??

[Buster]

Lieve Chris,

Het lijkt me nogal wiedes wat er aan de hand is.
Een mens kan 100 ballen in de lucht houden, een sterke vrouw 150 en van jouw worden er nu 200 verwacht.
Neem jezelf die 50 niet kwalijk, je doet ontzettend je best.

Knuf

[Libra]

Lieve Chrissie,

Dit zijn de klassieke tekenen van een burn-out.
Het begint met concentratieproblemen en vergeetachtigheid, gepaard met emotionele uitbarstingen, vermoeidheid en depressiviteit.

Alle punten die ik hier opgenoemd heb, kun je (helaas) terugvinden in je eigen draadjes.

Chrissie, je emmertje zit vol. Letterlijk.
Wil je nu alsjeblieft heel goed op jezelf gaan passen en aan mensen aangeven dat je het niet meer trekt.
Niet meer wachten, nu je broers inschakelen en hun deel op zich laten nemen.
Want als zelfs de case manager aangeeft dat het te gevaarlijk wordt voor je vader om op zichzelf te blijven wonen, kun je er vergif op innemen dat hij eigenlijk al een maand geleden niet meer echt op zichzelf kon.
Maar deze situatie kon blijven bestaan omdat jij je wel opofferde en er voor hem was.

Ook heeft deze meneer/mevrouw heel goed in de gaten dat jij op het punt staat overspannen te raken en omdat jij op dit moment het enige aanspreekpunt bent wat ze hebben, schuiven ze het nu even een paar weken voor zich uit.
Maar in alle eerlijkheid is dat gewoon geen goede insteek!

Maar als je op deze manier doorgaat, lig je over een paar weken (maar dat kan zelfs al over een week of een paar dagen zijn) op je rug.
En dan??
Hebben andere mensen dan opeens wel tijd??

Trek aan de bel!!

Heel veel sterkte en liefs

[Turfje]

Chrissie ik ben het helemaal eens met Libra.
Dit kan zo niet, jij gaat er zo onderdoor!
Het is echt nodig dat je nu aan de bel trekt...
Veel sterkte nogmaals..

Groet,Turfje

[tinkelbel]

  Lieve Chrissie..

heb je een kleine beetje rust in het denken gekregen?

een  knuff 

[Chrissie]

nee tinkelbell  heb er vandaag zo doorheen gezeten dat de case manager zich wel heel veel zorgen maakte en met spoed is gekomen maar het gaat gelukkig weer een beetje.

Wil me er gewoon niet onder laten krijgen.

[Libra]

Lieve Chrissie,

Ik heb enorm respect voor je!!
Je bent een ontzettende vechter en doet zo je best.

Denk alsjeblieft wel een beetje om jezelf!

Sterkte en heel veel  liefs!

[Vlinder307]

Lieve Chrissie,
Ik lees dit nu pas wat een drama zeg!!
Jij bent echt een vechter maar zorg ook goed voor jezelf anders houdt het gewoon een keertje op!
Hier ben ik ook achter gekomen helaas...dus probeer ondanks alle omstandigheden je energiebalans een beetje te verdelen!

Rest mij niets anders om je een dikke virtuele knuffel te geven op dit moment...

Dikke knuffel Vlinder...

[Chrissie]

Ik probeer het toch maar van me af te schrijven zit er compleet doorheen.

Woensdag was ik met iemand aan het praten en ineens zei deze persoon tegen me ik moest mijn vader aan zijn lot overlaten dan ging de opname naar een verpleeghuis sneller want het was doordat ik er zoveel was voor hem dat hij kon blijven functioneren toen kreeg ik er achteraan te horen dat ik alle schuld had en dat ik hartstikke stom was om dat te doen.

Mijn vader is vandaag jarig ben vanmorgen met hem bij zijn oude werkgever geweest omdat hij daar nog veel komt even een gebakje brengen en twee broeken van hem ophalen, vanmorgen kreeg ik te horen hij was niet meer zo welkom  ze hadden het zo druk en alles wat ze gesorteerd hadden hing hij weer door elkaar heen. Ze hadden zelfs geen tijd meer voor de klanten als hij er was. Begrijp hun wel maar hoe vertel je aan iemand die het niet meer begrijpt dat hij hun op deze manier stoort terwijl hij er zelf niets aan kan doen maar dat die rot ziekte dit veroorzaakt.

Heb mijn broers, zijn zus en zwager, en een broer van mijn vader uit genodigd voor vanavond in ons nieuwe huis om toch zijn verjaardag te vieren maar ik heb alleen maar zin in janken. Probeer er toch maarhet beste van te maken.

[peter]

Chrissie, dit heet nu menselijkheid, respect en eerbied voor je ouders. Dat andere mensen deze waarden niet hebben zegt iets over hun.

Over jou zegt dit voldoende, denk ik

[Bloem2]

Chrissie, ik sluit me bij Peter aan. Het is niet met respect dat zij dit zo aan jou gezegd hebben.

Het is totaal jou schuld niet dat je vader in deze situatie zit. Lees maar eens bij
stapjeterug.blogspot.nl  . Haar vader heeft ook Alzheimer, de situatie is gelijk aan de jouwe.

Wat de werkgever betreft: schandalig om dat zo te verwoorden. Daar heeft de man zijn goede
jaren aan gegeven. Hoe moeilijk dat nu aan hem te vertellen. Als vader weinig meer de deur uitkomt zou ik zeggen dat de winkel gesloten is. Zo voorkom je te zeggen dat hij niet meer welkom is.

Bah, bah, bah.

Desondanks hoop ik dat je vader geniet en dat jij kunt genieten van zijn genieten!

[Kaatje]

knuffel voor jou en voor de rest sluit ik me aan bij Peter en Bloem.

Je doet het zo ontzettend goed! Ik ben trots op je en je vader is ook trots op je , hoe je alles zo voor hem doet!!

[Chrissie]

Het heeft me zo veel lucht gegeven door het toch van me af te schrijven en jullie reacties hebben me toch weer flinke dosis kracht gegeven. Heel erg bedankt!

Ondanks dat mijn vader niet meer begreep dat ze allemaal voor zijn verjaardag kwamen vond hij het wel heel gezellig, ben tig maal gefeliciteerd met mijn verjaardag door hem. Al die jaren dat hij me vergat met mijn verjaardag is dit jaar dubbel en dwars ingehaald
Maar doordat mijn vader genoot ook al kan hij die drukte niet zolang aan heb hem na een poosje weer naar huis gebracht omdat hij onrustig werd heb ik genoten om hem zo tevreden te zien.

Dank voor de tip bloem
Ga dat proberen in de hoop dat het werkt. Mijn vader loopt nog voor iemand die aan het dementeren is nog best wel ver en ik probeer hem al zoveel mogelijk mee te nemen naar het bos of een wandeling in de buurt zodat hij in beweging blijft. Eigenlijk als ik er op terug kijk deed ik hetzelfde met mijn oma zijn moeder, zaterdag 's avonds toen ik klein was een jaar of acht kwamen ze bij ons thuis, wij gingen dan 's middags naar mijn opa en oma toe en daarvan wandelden mijn oma en ik van hun huis naar ons huis een wandeling van meer dan een uur. Totdat ze ook ziek werd en het gevaarlijk werd toen was het afgelopen. Nu sleep ik mijn vader eruit grappig eigenlijk de rollen omgedraaid.

Hoorde laatst bij de bijeenkomst van het Alzheimer caf