Mijn verhaal met schuldenmeter

[Chrissie]

Dank voor jullie lieve berichten!

Tinkelbel het gaat vandaag weer wat beter zie het weer wat zonniger doordat ik weer het nodige gehuild heb en hier even geschreven heb dat geeft weer lucht, het begrip is ook heel fijn dat doet heel goed. Schaam me zo dat ik dat heb... maar ik stik gewoon in alles.


Als ik het weer wat rustiger heb dan zal ik eens even over je idee nadenken, het past nu niet in mijn hoofd. Dan neem ik ook Kaatje haar advies erin mee.

[Buster]

Chris, ik hoop echt voor je dat je die schaamte kan laten varen.
Zeker hier.

Wat fijn dat je je beter voelt, op naar de zonneschijn!

[Bloem2]

Huilen is verwerken Chrissie. Dat lucht lekker op.
Hoofd weer omhoog en ga maar voor de spiegel staan en zeg tegen jezelf: ik doe het goed!

[Libra]

Lieve Chrissie,

Het allerlaatste is wel dat jij je hoeft te schamen!!!!!
Menigeen was allang onderuit gegaan na alles wat je op je boterham hebt gehad de afgelopen tijd!

Schamen , je mag juist supertrots op jezelf zijn!!!
Niet alleen op alles wat je gedaan hebt, maar zeker ook op het feit dat je een mens bent met gevoelens en emoties en deze ook durft te tonen en te uiten!
Daar is moed voor nodig!!

Pas goed op jezelf!

Heel veel liefs en een hele dikke knuffel

[peter]

Waarom zou je, je schamen!! Je doet zo goed je best, dat je beter trots kan zijn op jezelf. Je doet het goed, je vecht op meedere fronten. Vind je het gek dat je moe bent en dan mag je best huilen van vermoeidheid.

[Chrissie]

Ik probeer me aan jullie woorden op te trekken, maar ik krijg nu zoveel over me heen dat ik het niet meer kan zien. Mijn zelfvertrouwen is op een diepte punt gekomen heb zelfs nu hele nare gedachtes deze heb ik nog nooit gehad het lachen is me puur vergaan! Hoop dat het over paar dagen weer beter gaat.

[tinkelbel]

nee Chrissie!! Je hebt zelfvertrouwen, bent een prachtmeid en nare gedachtes? Weg ermee......schrijf ze op!!

Ook al denk je het niet te kunnen, denk je geen energie te hebben......schrijf!!

Je gedachtes hebben ruimte nodig.  Maak niet uit wat je schrijft, schrijf wat er in je opkomt ook al zijn het gedachtes waar je je voor schaamt..geeft niets..wij oordelen niet..sterker nog, we kunnen je steunen!!

Kom op meissie......weet je nog? Samen staan we sterk en bij " samen " hoor jij er zeker bij!!

[Buster]

Lieve Chris,

Ik weet even niet zo goed wat ik moet zeggen.
Vind het ontzettend rot voor je dat je je zo voelt en de dingen zo ervaart.
Ik vind je een enorm sterke vrouw en heb bewondering en diep respect voor alles wat je op je schouders neemt en krijgt.

Ik kan alleen maar hopen dat er snel een positieve wind komt waaien die je helpt bij al je zorgen.

Hou vol,...

Een arm, schouder, knuffel, wat je maar wil,...

[Kaatje]

dikke knuffel voor jou!!!

[Libra]

Lieve Chrissie,

Ook ik weet even niet hoe ik hierop moet reageren.
Alleen, ik begrijp zo goed waar deze gedachtes vandaan kunnen komen.
Het gevoel dat je er moederziel alleen voorstaat, alsof je de hele wereld op je schouders torst.
Het is allemaal zo begrijpelijk!!

En dat ondanks al onze woorden en steun dit nu even niet bij je binnenkomt.
Maar zoals Tinkelbel zegt: schrijf het van je af!! Dat helpt echt!
Als je geen energie hebt om te schrijven ga dan naar een plek waar je alleen kunt zijn en schreeuw het maar van je af! Heel hard uit je tenen!
En je mag huilen, zoveel als je maar wilt!!

Welke manier je ook kiest lieve Chrissie, krop het in ieder geval niet op!

Ik stuur je licht en liefde, kracht en moed.
Jij bent een heel mooi en bijzonder mens en je verdient alleen maar het allerbeste!!

Heel veel liefs en sterkte.
Ik ben in gedachte bij je en sla even een arm om je heen.
Geloof me, ook al voelt het nu even niet zo aan, je komt hier doorheen!

[lotte]

Lieve lieve Chrissie,

hoe is het nu met je? Krabbel je weer een beetje op?
Kun je dingen een klein beetje afsluiten?

Wilde je alleen even laten weten dat ik aan je denk.

Dikke knuffel

[Chrissie]

lieve allemaal dank voor jullie steun en lieve berichtjes en de knuffels

Hoe het met me gaat? wou dat dat ik dat kon vertellen kan het zelf slecht omschrijven dus ik omschrijf het maar zoals anderen me op het moment zien en dan vooral mijn man en kinderen.
Ben heel stil en zeer in mezelf getrokken, als ik lach dan lach ik met mijn mondhoeken naar beneden, loop op mijn laatste eindjes en verlang naar rust. Gisteravond zag ik nergens meer doorkomst in zelfs niet meer in die rotschulden dit gevoel had ik niet eens in 2007 toen ik zwaar overspannen was toen zag ik steeds het lichtje aan het eind van die tunnel dat gaf me de kracht om door te zetten, nu heb ik hele andere gedachten.
Gedachten van ik had ons naar de afgrond moeten laten gaan dan waren we beter af geweest!!!! Probeer me nu steeds zelf in te prenten er komen wel weer goede tijden aan.
Tevens heb ik besloten iedere dag een uur stevig te gaan wandelen of te gaan fietsen, meer fruit en groenten te eten en alle slik te laten staan kijken of ik daar weer beter van in mijn vel ga zitten. Mochten er nog meer mensen zijn dit tips hebben ik houdt me aanbevolen!

[lotte]

hoi lieve dame,

kan me het gevoel dat je beschrijft zo goed voorstellen. Maar kom op, er is een heleboel gebeurd dit jaar, en dat gaat je ook gewoon niet in je kouwe kleren zitten 

Jij mag nu best even heel moe zijn, en boos, en verdrietig en alles wat je maar voelt. Ik denk dat het een hele logische reaktie is, nu de ergste storm voorbij is, en er wellicht een heel klein beetje rust gaat komen.
Wil je de vrouwelijke hormonen in dit hele verhaal ook even niet vergeten 

Iedere dag een uurtje voor jezelf! Heel goed bezig

Vergeet niet, ook jij bent maar een mens , met alles wat daarbij komt kijken.

Dus van mij, een hele dikke knuffel, en niets anders dan complimenten

[Chrissie]

Wil je de vrouwelijke hormonen in dit hele verhaal ook even niet vergeten  

nee die zal ik niet vergeten, als ik kon dan stuurde ik ze per raket direct naar de maan men wat een ondingen!!!

[tinkelbel]

Chrissie,

Ken jij Pit-verpleging? Als ik je verhalen doorlees en heel eerlijk........gelijk inschakelen!
Zelf heb ik jaren geleden in een soortgelijke situatie gezeten, zeer depressief..niet eten...altijd maar en iedere dag opnieuw geestelijk een gevecht aangaan....zo, zo ontzettend moe....
tot mijn huisarts de Pitverpleging inschakelde voor mij, zij gaf me het gevoel dat er wel degelijk licht is aan de o zo bekende tunnel!

Ik heb ff gegoogled en de definitie opgezocht. Lees 't eens door, misschien is het voor jou!

Psychiatrische zorg bij u thuis. Dat biedt GGz Centraal in de vorm van psychiatrische intensieve thuiszorg, kortweg PIT.

Een gespecialiseerde verpleegkundige komt regelmatig bij u thuis om u steun en begeleiding te geven bij uw problemen. De PIT-verpleegkundige spreekt samen met u af waar u aan gaat werken. Uw wensen en mogelijkheden staan daarbij centraal.

.....wat minstens zo belangrijk is; praten praten praten....ook al wordt een ander er simpel van en zeg je alles honderd keer opnieuw....praat!!
Kun je dit niet, schrijf dan....alles opnieuw tot vervelends toe, geeft niets..doen!

Succes meissie!!